Με το που έφτασα στην Λήμνο την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου το πρωί, πήγα στο νερό την ίδια μέρα. Τις τρείς πρώτες μέρες είχε καλό καιρό, οπότε έκανα αναγνώριση στη τράπεζα της δεύτερης μέρες. Αυτό το έκανα γιατί ρώτησα αν αυτή η τράπεζα απαγγιάζει με καιρό και πήρα αρνητική απάντηση. Γι΄αυτό πήγα εκεί με την μπουνάτσα. Στην πρώτη τράπεζα θα πήγαινα όταν θα χάλαγε ο καιρός, μιας και ήταν προφυλαγμένη και θα ψάρευα πιό κοντά στην ακτή, έτσι δεν θα προλάβαινε να σηκώσει κύμα. Βρήκα κάποια ψάρια και τα σημάδεψα. Βρήκα και άσπρα και κάτι στήρες μεγάλες (από τα 22 μέχρι τα 27 μέτρα). Είχα βρεί και ένα ροφό στα 25 μέτρα, αλλά βράχωνε το ψάρι. Είχε και άλλους μικρούς ροφούς, που όμως δεν μετράγανε. Βρήκα και ένα ροφό στα 36 μέτρα, που ήταν πιό δεκτικός στο πλησίασμά μου. Ήταν σε ένα μονόπετρο ξεκομμένο και μου έδινε και βολή απ’ έξω.
Σε επίσκεψη την επόμενη το ψάρι ήταν πάλι εκεί και είχε μαζί του και ένα σαλούβαδρο. Γύρω δεν είχε άλλες πέτρες και τον θεώρησα σίγουρο. Πέρασαν οι μέρες και δεν πρόλαβα να ψάξω γυαλό. Οι τράπεζες αποδείχθηκαν μεγάλες και δεν προλάβαινες να τις ψάξεις σωστά. Είχε πολλή σκάρτο κομμάτι με φύκια και έχανες χρόνο.
Στην τράπεζα της πρώτης μέρας πήγα με κακό καιρό και αυτό με δυσκόλεψε στο βυθόμετρο. Είχε μεγάλο κούνημα και το μάτι δεν διάβαζε σωστά. Τελικά ήταν και αυτή δύσκολη. Βρήκα ένα μεγάλο ροφό στα ρηχά (18 κιλά στα 12 μέτρα). Το ψάρι ήταν πονηρό και πολύ δύσκολο, αλλά είχε πολλά μικρότερα ψάρια γύρω του. Μετά βρήκα άλλο ένα ροφό στα 39 μέτρα σε ένα σκαλί, γύρω στα 15 κιλά. Συναγρίδες είχα δει αρκετές, που ερχόντουσαν στα καρτέρια. Αν ψάρευα θα μπορούσα να είχα πάρει 4-5 ψάρια και δούλεψα πιό πολύ γυαλό, που είδα ζωή (σαργούς, σηκιούς, λαβράκια, κέφαλους, ένα κοπάδι με γουρουνόψαρα, συναγρίδες και μαναλάκια). Όλα στο ίδιο σημείο. Είχα βάλει αρκετά στίγματα. Είχα δεί πολλές συναγρίδες 3-4 κιλά στο Πρασονήσι, στην τράπεζα της πρώτης μέρας.
1η ημέρα του αγώνα
Σκέφτηκα να πάω στον ροφό σαν πρώτη επιλογή, γιατί φοβόμουν ότι θα τον είχε βρεί και άλλος (ροφός 15κ στα 39 μέτρα). Ήθελα να πάρω το μαύρο και μετά γυαλό για λιανά. Ξεκινάμε και βλέπω τον Σιδέρη και τον Μακρή με ίδια κατεύθυνση. Σκέφτηκα ότι τώρα θα «κονταροκτυπηθούμε». Φτάνουμε στο σημείο και ο Σιδέρης με προσπερνάει. Ο Μακρής στρίβει και πήγε 50 μέτρα δίπλα. Ευτυχώς δεν είχαμε μαρκάρισμα. Βουτάω στο ψάρι. Το ψάρι είναι κάτω, αλλά είχα αφήσει πολύ σχοινί στην βραζιλιάνα και όταν κατέβαινα είχα αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα. Το ψάρι έρχεται από μακρυά, σταματάει στο σκαλί και σηκώνεται λαμπάδα να με κοιτάξει. Προτείνω το όπλα και αρχίζει να μου κοσκινίζει. Αν έριχνα την βραζιλιάνα θα έσκαγε κάτω και θα τρόμαζε το ψάρι. Την κρατάω και προσπαθώ να επιβραδύνω την ταχύτητά μου, αλλά δεν το πολυκατάφερα. Αποφάσισα να ρίξω αλλά δεν το πέτυχα σωστά. Το βρήκα στον ώμο, χτυπιέται πετάει την βέργα και βραχώνει. Ξανακατεβαίνω και βλέπω το ψάρι στο πλάι. Δεν ήμουν σίγουρος και δεν του έριξα. Σκέφτηκα να ξαναεπιστρέψω και το βρω να με κοιτάει και το κτυπήσω στο κεφάλι.
Βγαίνω γυαλό έχοντας περάσει μία ώρα χωρίς να έχω πάρει ψάρι. Είχα αρχίσει να αγχώνομαι γιατί οι πρώτες μου επιλογές δεν είχαν αποτελεσμα. Κάτι κέφαλοι λείπανε, μια σμέρνα έλειπε, οπότε ξαναπήγα στον ροφό. Βλέπω το ψάρι πλαγιασμένο, βλέπω κεφάλι και σκεφτόμουν να του ρίξω. Το ψάρι κουνιέται και μου τα θολώνει όλα... ξανά επάνω. Φεύγω και ξανά γυαλό.
Στίγμα στίγμα και άρχισα να παίρνω τα πρώτα ψάρια (κέφαλους, σαργούς, σηκιούς). Πάω στο στίγμα με τα γουρουνόψαρα και μου έρχονται συναγρίδες, γουρουνόψαρα και μανάλια. Σκέφτηκα να χτυπήσω ένα γουρουνόψαρο (λόγω βάρους και είδους). Κάνω δεύτερη βουτιά, δεν βλέπω άλλο ψάρι. Συνέχισα γυαλό μαζεύοντας λιάνα. Στο τέλος ξαναγύρισα στον ροφό και αφιέρωσα ένα εικοσάλεπτο. Έκανα 3 βουτίες εκεί. Ο ροφός είχε φύγει από το θαλάμι και δίπλα έψαξα για ένα μικρό ροφό (στο όριο) που έλειπε και αυτός και έτσι έληξε η πρώτη μέρα.
2η ημέρα του αγώνα
Ξεκίνησα με μια ξέρα με κεφάλι στα 20 μέτρα, στο κέντρο της τράπεζας. Εκεί είχα βρει τις στήρες τις μεγάλες (η πιό μεγάλη περίπου 4 κιλά). Μαζί με τις στήρες είχα βρεί τριγύρω σαργούς, σηκιούς και άλλα ψάρια. Δεν ήθελα να έχω μεγάλες μετακινήσεις και το σημείο μου έδινε πολλές λύσεις. Πέφτω στο πρώτο στίγμα, λείπαν οι σαργοί, οι σηκιοί και οι στήρες. Πάω στο στίγμα με τις μεγάλες, άφαντες και αυτές. Πήγαν σε 4-5 στίγματα χωρίς να δω τα ψάρια που είχα. Σκέφτηκα να φύγω και να γυρίσω στο μέσον του αγώνα, γιατί κατά την αναγνώριση τα είχα βρεί το μεσημέρι. Φεύγω σε ένα πιό ρηχό και παίρνω μια σμέρνα. Μετά πάω δίπλα σε ένα ροφό ρηχό. Δεν τον βρήκα, αλλά πήρα μια σμέρνα. Δέκα μέτρα δίπλα παίρνω μια μεγάλη χειλού. Αυτά τα χτυπήματα μου ανέβασαν το ηθικό.
Συνέχισα να ψαρεύω στον ίδιο τόπο που είχε ζωή. Λέω στον Τάσο (Χάλαρη) να πάμε πάνω στο επόμενο στίγμα για να το κολυμπήσω ψαρεύοντας. Βουτάω και βλέπω σηκιούς, κάνω λίγο συρτό και μου έρχεται μια συναγρίδα (αυτή που φωτογράφισες... γέλια). Η ώρα είχε πάει 12:00 και είχε περάσει το μέσον του αγώνα. Πάμε στο στίγμα με τον ροφό. Τον βλέπω αλλά λίγο πριν έρθω σε σημείο βολής μου βραχώνει. Φεύγω γυαλό. Ψαρεύω παίρνω ένα σηκίο και ένα σαργό μεγάλο. Σε ένα διπλανό σκίσιμο βλέπω μια ουρά, νάσου άλλος ένας σαργός. Μετά ένα σηκιός και δύο χειλούδες με ανέβασαν ψυχολογικά.
Μία ώρα πριν την λήξη ξανά στον ροφό. Βλέπω ένα ροφό, άλλο από αυτόν που είχα δει στην αναγνώριση (10 κιλά) λίγο πιό μικρό. Μπαίνει στην τρύπα και κοιτάζω. Ακούω ένα γδούπο που ήταν από τον μεγάλο ροφό που ήταν στον προθάλαμο. Μπαίνει μέσα και τα θολώνει. Στο ίδιο μονόπετρο είχα δει και ένα σαλούβαδρο. Λέω να τον πάρω στην ίδια βουτιά και όπως κοιτάζω βλέπω ένα κεφαλάκι και βγαίνει ήταν ο μικρός ροφός που πήρα (5,7κ). Ουσιαστικά ο μεγάλος ροφός έβγαλε από την τρύπα τον μικρό. Ανέβηκα επάνω και έκανα τον σταυρό μου, θεωρώντας την ημέρα επιτυχημένη. Είχε μείνει μισή ώρα ακόμα και πήγα στο σημείο που ξεκίνησα (στις στήρες). Ο Τάσος μου έλεγε ότι θέλουμε ένα λιανό ακόμα για να είμαστε σίγουροι. Στην πρώτη βουτιά δεν βλέπω ζωή. Στη δεύτερη βουτιά βλέπω την στήρα που πήρα (δεν μέτρησε για 130 γρ). Φεύγω πάω σε ένα στίγμα με σηκιούς και παίρνω ένα. Δίπλα παίρνω ένα σαργό που δεν μέτρησε. Εκεί έληξε ο αγώνας.
Eίμαι πολύ χαρούμενος που κέρδισα αυτό τον αγώνα με πολύ λίγες μέρες αναγνώριση. Θέλω να συγχαρώ τους συναθλητές μου, που ήταν ένας πολύ δύσκολος αγώνας. Θέλω να ευχαριστήσω τους χορηγούς και την οικογένειά μου, γιατί χωρίς την υποστήριξή τους δεν θα ήμουν εδώ.