Περιδικό Βυθός : Πρόσωπα & Απόψεις

Η μητέρα του Σταύρου μας είχε όλα τα καλούδια και το πρωινό κόντεψε να γίνει μεσημεριανό, ενώ κοίταγα με απορία τον τελευταίο να καταβροχθίζει στις εφτά το πρωί μετά από ολονύκτιο ταξίδι κάτι μεταξύ χωριάτικου λουκάνικου και γαρδούμπας. Το κατάλαβε και απολογήθηκε σαν μικρό παιδί ότι είχε ένα ολόκληρο χρόνο για να τα γευτεί. Βγήκα στην μικρή βεραντούλα και ακριβώς στις εφτάμιση, ούτε ένα λεπτό παραπάνω ή παρακάτω φάνηκε το κόκκινο αυτοκίνητο - κλούβα και πίσω από το τζάμι η φιγούρα του Μανώλη. Τον αναγνώρισα αμέσως. Θα τον αναγνώριζα παντού, τόσο επίμονα που είχα μελετήσει τις φωτογραφίες του, προσπαθώντας από τις γραμμές του προσώπου να μαντέψω ή να καταλάβω κάτι περισσότερο για αυτόν.

Έχουν περάσει πάνω από είκοσι χρόνια από τότε που ξεκίνησα να ασχολούμαι με το ψαροτούφεκο. Πιτσιρικάς τότε και τα πράγματα ήταν απλά. Ούτε υποχρεώσεις, ούτε οικογένεια. Όλα για πάρτη μου που λένε.

Θυμάμαι Παρασκευή απόγευμα μετά τη δουλειά και το αμάξι ήταν ήδη φορτωμένο να φύγουμε με την παρέα για διήμερο ψάρεμα με σκηνές, όπου κάτσει και επιστροφή Κυριακή βράδυ και καπάκι την άλλη μέρα πάλι στη δουλειά. 

Υπήρχε μια μεγάλη, τεράστια θα έλεγα σπηλιά, όπου στο βάθος της οι ροφοί ήταν ο ένας δίπλα στον άλλον σαν σαρδέλες σε κονσέρβα. Εκείνη την εποχή δεν είχαμε φακούς ούτε πολύ δυνατά όπλα. Τους βλέπαμε να μπαίνουν στο μεγάλο άνοιγμα ο ένας μετά τον άλλον σίγουροι για το θαλάμι τους, χωρίς εμείς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Μετά την προβολή αυτού του εκπληκτικού ντοκιμαντέρ ένιωσα την ανάγκη να γράψω γι'αυτό, καθώς και να έρθω σε επαφή με τον σκηνοθέτη του, κύριο Λευτέρη Χαρίτο και να μου απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις που μου είχαν δημιουργηθεί…

Ο άνθρωπος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το νερό. Από την ώρα που το έμβρυο σχηματίζεται και αρχίσει να ζει μέσα στην μήτρα, βρίσκεται μέσα στο νερό. Κατά ένα εκπληκτικό τρόπο το σώμα μας έχει το ίδιο ποσοστό νερού με τον πλανήτη μας. Αν το δούμε σαν ένα σύνολο και όχι χωριστικά είναι θεϊκό. Ο συνβουτηχτής του Ζακ Μαγιόλ Έντσο Μαγιόρκα είχε πει “Ο Θεός είναι στη θάλασσα γι’ αυτό βουτάω, για να τον βρώ”. Η θάλασσα είναι ένας χώρος μυστικιστικός και θεϊκός και αυτά τα στοιχεία μας αναβλύζει. Κρύβει μέσα της τόσα πολλά που δεν φτάνουν τα χρόνια της ανθρωπότητας να τα ανακαλύψουν όλα. Δίνει τον χώρο και τον χρόνο στον άνθρωπο μέσα από αυτήν να ανακαλύψει καθώς και να θεραπεύσει τον εσωτερικό του κόσμο. Που είναι και το βασικό ζητούμενο στον επίγειο βίο του.

Θέλω μιας καί μου δίνεται την ευκαιρία νά ευχαριστήσω όλα τα Δ.Σ. της Ομοσπονδίας, που συνεργάστηκαν όλα αυτά τα πολλά χρόνια μαζί μου. Τους Προέδρους και τα Δ.Σ. των Ομίλων και τέλος όλες τις αθλήτριες καί τους αθλητές των Ομίλων.

Φεύγω με την πεποίθηση ότι όλοι μαζί βάλαμε ένα μικρό λιθαράκι στο οικοδόμημα της ΕΟΥΔΑ.