Περιοδικό Βυθός : Ιστορίες

Σάββατο βράδυ Αυγούστου χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι το ζευγάρι μου, μου λέει πάμε αύριο για καμιά βουτιά μιας και είδα τον καιρό και είναι καλός; Λόγω υποχρεώσεων είχα να βουτήξω καιρό και αμέσως του λέω φύγαμε, αλλά του λέω θέλω να πάμε να δούμε ένα νέο μέρος, αυτό που είχα μάθει από τους ψαράδες. Του λέω είναι έκπληξη χωρίς να του πω τίποτα άλλο.

...Εγώ πάλι το λέω ξεροβόρι, γιατί ξερό είναι το κεφάλι μου και είπα να πάω με τόσο αέρα για ψάρεμα, μιας και η αποχή με είχε χτυπήσει κατακούτελα λόγω υποχρεώσεων. Φόρτωσα τα πράγματα από το βράδυ και καθώς άκουγα τον αέρα να σφυρίζει σαν θεριό, σκεφτόμουν κοιτώντας το ψαρευτικό μου ημερολόγιο, τι κομμάτια έπρεπε να επισκεφτώ ούτως ώστε να μπορέσω να πάρω κανά δυό ψαράκια για το τραπέζι μας. Το ξημέρωμα ήρθε, το ρεπό αναβλήθηκε και έπρεπε να πάω για δουλειά. Ξανά άλλαξα τα πλάνα μου και αποφάσισα δίχως επιλογή να επισκεφτώ ένα μέρος μικρό με απάγκιο στον καιρό ίσα να βραχώ. Έτσι για λίγα χειμωνιάτικα απογευματινά καρτεράκια.

Όταν την άνοιξη του 2015 μιλούσαμε στο τηλέφωνο με τον Χαράλαμπο Βρανά, τον άνθρωπο που είχε βρει το «εγκαταλελειμμένο» όπλο μου μετά από τρία χρόνια, το κρατούσα ήδη στα χέρια μου γιατί είχε φροντίσει εν άγνοια μου να το αγοράσει ο Πάνος Μπάρδης από τον τότε κάτοχο του Γεώργιο Μπαριωτάκη και να μου κάνει έκπληξη στέλνοντας το μου με μια εταιρία μεταφορών στο μαγαζί, που τότε διατηρούσα ακόμα. Έτσι όταν μιλούσα με τον Χαράλαμπο στο τηλέφωνο περιεργαζόμουν το όπλο, ακούγοντας όσα είχε να μου αποκαλύψει για τις συνθήκες ανεύρεσης του και σκεπτόμουν πόσο μάταιο ήταν να προσπαθώ να φανταστώ το πιθανό σενάριο σχετικά με το τι είχε συμβεί στην Τήνο από εκείνη την μέρα στα τέλη Αύγουστου του 2011, μέχρι το 2014 που το είχε βρει στην Άγρια Γραμβούσα.

Η ιστορία που θα διαβάσετε είναι πραγματική και όλα ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2011. Προκειμένου να μπορέσω να περιγράψω τα γεγονότα, η ύπαρξη του «ημερολόγιου σκάφους» έπαιξε σημαντικό ρόλο κυρίως ως προς το να θυμηθώ με ακρίβεια όσα συνέβησαν εκείνη την ήμερα, καθώς και αυτά που ακολούθησαν.  Τα κείμενα αυτού του άρθρου, είναι παρμένα ατόφια από το ημερολόγιο, όπου οι περιγραφές είναι ακριβείς σε κάθε τους πτυχή και οι αναμνήσεις έχουν κρατηθεί ζωντανές με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο. Αυτό έχει σαν στόχο, να μεταδώσω με ακρίβεια στον αναγνώστη, όσα απίστευτα μου συνέβησαν!

Η μια βουτιά δεχόταν την άλλη. Το ένα συρτό κατέβασμα στην πρώτη αποχή υποδεχόταν το άλλο, κι αν εξαιρέσεις μια ευκαιρία που έχασε για να πιάσει ψάρι, ο άλλος χρόνος πέρασε χωρίς να συναντήσει κάτι καλό. Σε μια κατάδυση, όταν έφτασε στο βυθό, αντίκρισε μπροστά του μια μεγάλη πέτρα. Καθώς είναι δεξιόχειρας, πάντα έσκαγε μύτη να δει κρυφά, τι κρύβεται πίσω από ένα βράχο, από την δεξιά μεριά, γιατί έτσι μπορεί να μετακινεί το όπλο αθέατο από το ψάρι. Το ήξερε πως από την αριστερή μεριά, η κίνηση του όπλου, ώστε να έρθει σε θέση βολής, είναι πιο δύσκολη και άβολη. Παρόλα αυτά ενέργησε λάθος, και το λάθος αυτό του στοίχισε ένα ωραίο μαυρόψαρο, ένα ροφό, που τόσο πολύ ήθελε. Τσιγκουνεύτηκε την άπνοια του και αντί να προχωρήσει έρποντας προς την δεξιά μεριά, κατευθύνθηκε στην αριστερή που ήταν πιο κοντά του. Σχεδόν στο μέσον του βράχου από την πίσω μεριά, «ίπταται» λίγα εκατοστά από τον πυθμένα, ένας ροφός κοιτώντας προς το πέλαγος, περιτριγυρισμένος από ένα κοπάδι με καλογρίτσες.