Βρέθηκα στη Λήμνο δέκα μέρες πριν τον αγώνα. Ήθελα να τον προετοιμάσω καλά. Οι τράπεζες του αγώνα ήταν πολύ μεγάλες. Για να σας δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα την μια μέρα που έκανα την μισή τράπεζα βυθομέτρηση έγραψα 67 ν. μίλια. Αυτό σημαίνει ότι ήταν αδύνατο να δώ και τις δύο τράπεζες ολοκληρωτικά. Είδα την μισή από την μία μέρα και την μισή από την άλλη. Εκεί που βρήκα τα 4-5 μαύρα ψάρια κοίταξα να τα στήσω με άσπρα στα πιό ρηχά. Η πρώτη μέρα δεν πήγε δυστυχώς όπως θα ήθελα, δεν έγιναν λάθος επιλογές. Υπήρχε πάρα πολύ ρεύμα, υπήρχε πολύ θολούρα το πρωί και δεν βρήκα τα ψάρια που «είχα». Σε 12-13 τρύπες στα ρηχά είχα βρεί σηκιούς, που θεωρητικά θα έκλεινα αυτό το είδος. Είχα 4-5 αστοχίες και τα πράγματα δεν πήγαν όπως θέλαμε. Στην τελευταία βουτιά δεν έριξα σε ένα πολύ μεγάλο ροφό, γιατί δεν είχα χρόνο να τον βγάλω, γιατί έληγε η πρώτη μέρα.

Την δεύτερη μέρα τα πράγματα ήταν καλύτερα. Στην αρχή πήγαν για ένα ροφό. Δεν υπήρχε... Μετά πήγα για άσπρα ψάρια με επιτυχία και «έστρωσε» η ημέρα. Μετά πήγα για δύο άλλους ροφούς που ούτε αυτούς τους βρήκα. Στο τέλος ξαναγύρισα στα άσπρα. Σε μια βαθειά επιλογή που είχα ένα ποντίκι, είδα ένα μεγάλο ψάρι άλλα κρατούσα το λάθος όπλο. Επέστρεψα στην επιφάνεια, άλλαξα όπλο και μετά από 3-4 καρτέρια μου έδωσε λίγο την μουσούδα του και κατάφερα και το πήρα (ήταν ένα ψάρι που δεν «είχα» στον αγώνα). Στην επόμενη βουτιά που είχα ένα ποντίκι βρήκα 3-4 δεκάκιλους ροφούς (που και αυτοί δεν υπήρχαν στην αναγνώριση) που παίζανε γύρω από μια πέτρα, μου διώξαν το ποντίκι, το έχασα και αυτό. Το πιό εντυπωσιακό ήταν ότι η τελευταία μου επιλογή ήταν μια τρύπα με φαγγριά. Μπαίνανε ψάρια 1,7 με 2 κιλά, που έβλεπα τις ουρές τους ή το μουσούδι από κάτω. Αυτή τη φορά μπήκαν μέσα και δεν ξαναείδα τίποτα. Έριξα μια βολή στα τυφλά και δεν πήρα τίποτα.

Τελείωσε ο αγώνας. Έπιασα αυτά που έπιασα. Όλα καλά... και καταλήξαμε τέταρτοι. Καλά ήταν...