Menu
  1. Αρχική
  2. ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ
  3. ΑΡΘΡΑ & ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ
  4. ΤΕΧΝΙΚΕΣ
  5. ΕΙΔΗ ΨΑΡΙΩΝ
  6. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
    1. ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ - ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ
    2. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ
    3. ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ / E-SHOP
  7. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ
  8. ΘΕΜΑΤΑ
  9. ΝΕΑ
  10. VIDEOS
Παρασκευή, 1 Νοεμβρίου 2024

Περιοδικό Βυθός : Δημοσθένης Βαρβέρης

Δημοσθένης Βαρβέρης

Το 1987 ίδρυσε τον έκθεση ΝΑΤΕΧ με τον τίτλο έκθεση ΚΥΝΗΓΙ & ΨΑΡΕΜΑ. Ήταν η πρώτη έκθεση που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα για το ψάρεμα, το κυνήγι, την κυνοφιλία, και το ψαροτούφεκο. Το 1993 η έκθεση είχε εντάξει και τα θέματα της κατάδυσης, του κάμπινγκ και του outdoor με τον τίτλο ΚΥΝΗΓΙ, ΨΑΡΕΜΑ, ΚΑΤΑΔΥΣΗ & CAMPING.

Στον εκδοτικό τομέα εξέδωσε το 1990, για πρώτη φορά τον ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΟΠΛΩΝ. Από το 1992 ξεκίνησε η έκδοση των περιοδικών με πρώτο τον ΒΥΘΟ (ψαροτούφεκο). Μετά ακολούθησαν τα περιοδικά ΨΑΡΕΜΑ (ψάρεμα από την ακτή), GREEK DIVER (αυτόνομη κατάδυση), ΨΑΡΕΜΑ ΜΕ ΣΚΑΦΟΣ (ψάρεμα από την βάρκα), ΑΡΤΕΜΙΣ (κυνήγι, κυνοφιλία και σκοποβολή) και το 1999 το περιοδικό ΣΚΑΦΟΣ.

Τα τελευταία χρόνια και ο ίδιος αρθρογραφεί στα περιοδικά ΣΚΑΦΟΣ & ΒΥΘΟΣ.


Μανώλης Φωτιάδης. Η σπηλιά με τους ροφούς.

Του Νίκου Σταυρόπουλου (ΑΡΧΕΙΟ ΒΥΘΟΣ, Τεύχος 117, ΦΕΒ 2002)

  • Αρθρογράφος: Natex Media
  • Αριθμός προβολών: 32114
  • 0 Σχόλια
Μανώλης Φωτιάδης. Η σπηλιά με τους ροφούς.

Υπήρχε μια μεγάλη, τεράστια θα έλεγα σπηλιά, όπου στο βάθος της οι ροφοί ήταν ο ένας δίπλα στον άλλον σαν σαρδέλες σε κονσέρβα. Εκείνη την εποχή δεν είχαμε φακούς ούτε πολύ δυνατά όπλα. Τους βλέπαμε να μπαίνουν στο μεγάλο άνοιγμα ο ένας μετά τον άλλον σίγουροι για το θαλάμι τους, χωρίς εμείς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Έτσι επινόησα τον παρακάτω τρόπο για να τους πιάσουμε. Κατεβαίνω πρώτος εγώ με το όπλο. Ακολουθούσε ένας δεύτερος κυνηγός και μετά από λίγο ένας τρίτος. Έμπαινα μέσα στη σπηλιά και ο δεύτερος έπιανε τα πόδια μου από τα πτερύγια.

Προχωρούσαμε μαζί βαθύτερα στην σπηλιά - το φως από το μεγάλο άνοιγμα ήταν αρκετό - και ο τρίτος έπιανε τα πτερύγια του δεύτερου. Έριχνα προσεκτικά μιας και έπρεπε με την πεντάαινα να σκοτώσω αμέσως ψάρια 15 έως 20 kg το καθένα και έκανα με τα πόδια μου μία χαρακτηριστική κίνηση - σημάδι για τον δεύτερο και αυτός το ίδιο για τον τρίτο. Ο τελευταίος τραβούσε τον δεύτερο και αυτός εμένα.

Αυτό γινόταν γιατί όσο πήγαινε η τρύπα στένευε, χωρίς να αφήνει περιθώρια ελιγμών γι’αυτόν που είχε χωθεί μέσα-μέσα και για να μην θολώσει με άτσαλες κίνησης. Έτσι βγάλαμε εκείνη τη μέρα πολλά και μεγάλα ψάρια από το ίδιο θαλάμι.

ΚατηγορίαΙΣΤΟΡΙΑ - ΑΡΧΕΙΟ
Print
Back To Top