Menu
  1. Αρχική
  2. ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ
  3. ΑΡΘΡΑ & ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ
  4. ΤΕΧΝΙΚΕΣ
  5. ΕΙΔΗ ΨΑΡΙΩΝ
  6. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
    1. ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ - ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ
    2. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ
    3. ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ / E-SHOP
  7. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ
  8. ΘΕΜΑΤΑ
  9. ΝΕΑ
  10. VIDEOS
Παρασκευή, 22 Νοεμβρίου 2024

Περιοδικό Βυθός : Γοφάρι

Γοφάρι, Λαβράκι, Λίτσα, Λούτσος, Μαγιάτικο, Συναγρίδα

Γοφάρι

Εμφανίζεται απρόβλεπτα εκεί που κάνεις δεν το περιμένει μέσα στους αφρούς και στο σκάσιμο του κύματος. Οι βολές τις περισσότερες φορές γίνονται ενστικτωδώς γρήγορες και σε πρώτο χρόνο. Για τον λόγο αυτό ο ψαροκυνηγός θα πρέπει να κρατάει ένα όπλο, που το ξέρει και τον βολεύει καλά. Αλλά θα μιλήσουμε και γι’ αυτό στην πορεία παρακάτω.

Το γοφάρι έχει κεφάλι που μοιάζει με μαγιάτικο και σώμα που φέρνει σε λαβράκι, ενώ η συμπεριφορά του θα λέγαμε ότι μοιάζει σε μια καχύποπτη παλαμίδα. Το επιστημονικό του όνομα είναι Pomatus saltator και αποτελεί ένα ιδιαίτερο και σπάνιο θήραμα για το καμάκι του ιχθυοβόλου. Σαν πελαγίσιο είναι θερμόφιλο, ακολουθώντας τα θερμά ρεύματα στα ανοιχτά. Προσεγγίζει την παράκτια ζώνη για να τραφεί και να γεννήσει. Οι μήνες που κορυφώνεται η αναπαραγωγική του διαδικασία είναι από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβρη, ενώ είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν μεγάλες συγκεντρώσεις ψαριών στις αρχές του Ιουνίου.


Μανώλης Φωτιάδης. Η σπηλιά με τους ροφούς.

Του Νίκου Σταυρόπουλου (ΑΡΧΕΙΟ ΒΥΘΟΣ, Τεύχος 117, ΦΕΒ 2002)

  • Αρθρογράφος: Natex Media
  • Αριθμός προβολών: 32326
  • 0 Σχόλια
Μανώλης Φωτιάδης. Η σπηλιά με τους ροφούς.

Υπήρχε μια μεγάλη, τεράστια θα έλεγα σπηλιά, όπου στο βάθος της οι ροφοί ήταν ο ένας δίπλα στον άλλον σαν σαρδέλες σε κονσέρβα. Εκείνη την εποχή δεν είχαμε φακούς ούτε πολύ δυνατά όπλα. Τους βλέπαμε να μπαίνουν στο μεγάλο άνοιγμα ο ένας μετά τον άλλον σίγουροι για το θαλάμι τους, χωρίς εμείς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Έτσι επινόησα τον παρακάτω τρόπο για να τους πιάσουμε. Κατεβαίνω πρώτος εγώ με το όπλο. Ακολουθούσε ένας δεύτερος κυνηγός και μετά από λίγο ένας τρίτος. Έμπαινα μέσα στη σπηλιά και ο δεύτερος έπιανε τα πόδια μου από τα πτερύγια.

Προχωρούσαμε μαζί βαθύτερα στην σπηλιά - το φως από το μεγάλο άνοιγμα ήταν αρκετό - και ο τρίτος έπιανε τα πτερύγια του δεύτερου. Έριχνα προσεκτικά μιας και έπρεπε με την πεντάαινα να σκοτώσω αμέσως ψάρια 15 έως 20 kg το καθένα και έκανα με τα πόδια μου μία χαρακτηριστική κίνηση - σημάδι για τον δεύτερο και αυτός το ίδιο για τον τρίτο. Ο τελευταίος τραβούσε τον δεύτερο και αυτός εμένα.

Αυτό γινόταν γιατί όσο πήγαινε η τρύπα στένευε, χωρίς να αφήνει περιθώρια ελιγμών γι’αυτόν που είχε χωθεί μέσα-μέσα και για να μην θολώσει με άτσαλες κίνησης. Έτσι βγάλαμε εκείνη τη μέρα πολλά και μεγάλα ψάρια από το ίδιο θαλάμι.

ΚατηγορίαΙΣΤΟΡΙΑ - ΑΡΧΕΙΟ
Print
Back To Top