Περιοδικό Βυθός : Μαγιάτικο

Αν ανατρέξει κανείς σε όχι και τόσο παλιά άρθρα, θα δει να περιγράφεται το χειμωνιάτικο όπλο ως εξής: Mικρό σε μήκος άντε μέχρι 90άρι, με ένα ζευγάρι λάστιχα και λεπτή βέργα, ας πούμε μέχρι 6,5 χιλιοστά πάχος. Οι σύγχρονοι το ονομάζουν τo όπλο για όλες τις δουλειές, all around δηλαδή στα Εγγλέζικα, άλλο αν πραγματικό all around δεν υπάρχει, αφού ένα 90άρι δεν μπορεί να ψαρέψει εξ ίσου καλά στην τρύπα με ένα 75άρι, ούτε να έχει τις επιδόσεις ενός μεγαλύτερου - δυνατότερου όπλου στο πλανάρισμα ή στο καρτέρι.

Το φετινό καλοκαίρι ήταν αντιγραφή του περσινού. Εδώ στο όμορφο νησί της Λέσβου, τα νερά δεν ζεστάθηκαν καθόλου, ήταν παγωμένα από την επιφάνεια ως τον πυθμένα και κάτι σαν υποψία θερμοκλινούς μετά τα πρώτα μέτρα, όπου απλά αντιλαμβανόσουν ότι το νερό γίνεται ακόμα πιο κρύο... Έπρεπε να περιμένουμε πάλι Σεπτέμβριο και Οκτώβριο για να ευχαριστηθούμε ψάρεμα και να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας. Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές έξω έχει ζέστη πολλή κι αναπολώ τα κρύα νερά και το αγαπημένο μου θήραμα στις ελληνικές θάλασσες, την αυτής Εξοχότητα, την πριγκίπισσα συναγρίδα, αφού ότι και να γίνει βασιλιάς είναι ένας, ο ροφός.

Έχουμε ξαναπεί πως το ψάρεμα είναι μια διαδικασία που ξεκινά πριν την είσοδό μας στο νερό. Η προετοιμασία του εξοπλισμού, αλλά και του εαυτού μας είναι μια διαδικασία απαραίτητη και αναγκαία, επιπλέον μπορεί να είναι μια διαδικασία ευχάριστη και χαλαρωτική. Ας πούμε όταν ακονίζεις τις βέργες και ταυτόχρονα ονειρεύεσαι την είσοδό τους σε κρανία ροφών και ιριδίζοντα σώματα συναγρίδων, ε; Η διαδικασία είναι απλή όταν πρόκειται για ένα κολυμπητό ας πούμε, πιο σύνθετη όταν παίζει και βάρκα, ακόμα πιο σύνθετη όταν πρόκειται για ταξίδι, όπως στις διακοπές και όταν πρόκειται για ταξίδι στο εξωτερικό… ας τα να πάνε!

Η βροχή χτυπάει το ύφασμα της ευτυχώς αδιάβροχης σκηνής και δεν με αφήνει να κοιμηθώ. Ακόμα και να μην έβρεχε πάλι θα δυσκολευόμουν, αυτή τη φορά το jet lag με κράτησε περισσότερο απ' ότι συνήθως. Ίσως να φταίει ότι είχα καιρό να ταξιδέψω στο Εξωτερικό, ίσως να μεγαλώνω. Δεν πειράζει, όλα καλά, todos bien, που λένε και οι Μεξικάνοι... Ο Ειρηνικός, 100 μέτρα πιο πέρα, συνεχίζει να παίζει ένα μονότονο ακομπανιαμέντο, με το αιώνιο σουέλ του να χτυπά την αμμώδη παραλία...