1η Απριλίου πήραμε ένα τηλεφώνημα στο περιοδικό από ένα αναγνώστη μας, για ένα μεγάλο ψάρι που έβγαλε στον Σαρωνικό. Ένα ψάρι σαν ψέμα...
Μιλώντας μαζί του μας είπε:
Ξεκίνησα το ψαροτούφεκο σε ηλικία 14 ετών, ένα μικρόβιο που κόλλησα από τον πατέρα μου.
Ξεκίνησα να ψαρεύω μόνο τα καλοκαίρια που πηγαίναμε στην θάλασσα οικογενειακώς, μέχρι που έμαθα αργότερα ότι μπορώ να κάνω αυτό το χόμπι όλο τον χρόνο. Εκεί τα πράγματα άλλαξαν και ένας έρωτας ξεκίνησε.
Η τεχνική που μου αρέσει περισσότερο και ασχολούμαι ιδιαίτερα είναι το καρτέρι. Είναι κάτι που όταν το έμαθα με εντυπωσίασε αρκετά και δεν ασχολήθηκα καθόλου με άλλες τεχνικές. Καθημερινά έβλεπα βιντεάκια στο YouTube και με αμέτρητες ώρες συζήτησης με άτομα του χώρου και φίλους σε αρκετές εξορμήσεις με αποτέλεσμα να γίνω πολύ καλύτερος.
Το συγκεκριμένο σημείο που έβγαλα αυτό το ψάρι το ψαρεύω αρκετά χρόνια, στους Αγίους Θεοδώρους στον Σαρωνικό Κόλπο. Είναι ένα μέρος που έχω συναντήσει όλα τα ψάρια, το μόνο που δεν είχα δει ποτέ ήταν αυτό.
Πριν 2 χρόνια στις 15 Ιουνίου στο συγκεκριμένο σημείο έβγαλα ένα μαγιάτικο 9kg. Αυτό ήταν για εμένα κάτι απίστευτο, καθώς ήταν το μεγαλύτερο ψάρι που είχα χτυπήσει ποτέ. Οι φίλοι μου που ψαρεύουμε σε αυτό το σημείο δεν το πίστευαν, ακόμα και εγώ που το κράταγα στα χέρια μου ήταν σαν όνειρο. Μέχρι που πέρασαν 2 χρόνια με την ελπίδα να ξαναπιάσω ένα μεγάλο ψάρι
Είναι Κυριακή 31 Μαρτίου 2024 και θα ξεκινήσω για ένα απογευματινό ψαροτούφεκο μετά από 2 μήνες αποχής. Θα πέσω στο νερό περίπου στις 16:00 και καθώς έχω κλείσει ένα δίωρο κολυμπώντας υπήρχε μια ησυχία. Δεν είχα δει τίποτα όταν αποφάσισα λοιπόν να πάρω το δρόμο τις επιστροφής.
Βρίσκομαι σε ένα κόλπο σχεδόν στο σημείο που θα έβγαινα και με χωρίζει με το ψάρι ένας βράχος. Το βάθος ήταν 4-5 μέτρα. Πλησιάζω λίγο ήρεμα χωρίς να κουνάω τα πέδιλα και αντικρίζω το ψάρι μπροστά μου στην επιφάνεια, να κοιτάμε ο ένας τον άλλον. Για κάποια δευτερόλεπτα πάγωσα. Σκέφτομαι αμέσως αν η κάμερα είναι ανοιχτή και παίρνω το ρίσκο να πατήσω το κουμπί, χωρίς να ξέρω αν την έκλεισα ή την άνοιξα.
Μετά από αυτό θα ασχοληθώ μόνο με το ψάρι. Πατάω την σκανδάλη και κάνω μια καλή βολή στα βράγχια του ψαριού. Έριξα από απόσταση περίπου ενάμισι μέτρου με το αγαπημένο μου όπλο και πρώτο μου Pathos open 100 σεταρισμένο με 2 x 16 και βέργα 6,5 mm. Με αποτέλεσμα η βέργα να περάσει όλο το ψάρι και να μην καταλάβει το τι έγινε. Αυτό ήταν. Μετά από εκεί μια τρελή μάχη ξεκινάει. Το ψάρι άρχισε να κανείς κύκλους γύρο μου και άλματα έξω από νερό. Η αντίστασή του ήταν πολύ μεγάλη. Προσπάθησα να το τραβάω λίγο προς το μέρος μου και να το αφήνω ξανά για να το κουράσω. Έκανα διάφορες παύσεις και ξανά πάλι από την αρχή. Κατάφερα αρκετές φορές να το φέρω κοντά, αλλά ξαναέφευγε.
Η μάχη κράτησε περίπου μια ώρα, μια μάχη που δεν θα ξεχάσω ποτέ μέχρι που ήρθε η στιγμή να φέρω το ψάρι στην αγκαλιά μου. Ένας κυνηγός 15 κιλά βρίσκεται στα χέρια μου δεν μπορώ να το πιστέψω. Ένα ψάρι για την ακρίβεια 14,800kg. Η χαρά μου ήταν μεγάλη και χάζευα ασταμάτητα αυτό το τέρας. Ένα ψάρι που είχα δει αρκετές φορές - σε πολύ πιο μικρό μέγεθος - και δεν είχα καταφέρει να πιάσω. Που να ήξερα τι με περίμενε...
Εύχομαι καλές αναδύσεις σε όλους πάντα με προσοχή. Καλός ψαράς είναι αυτός που επιστρέφει στο σπίτι του ασφαλής.
Θέλω να αφιερώσω αυτό το ψάρι στον πατέρα μου, που μου κόλλησε το μικρόβιο και ζω αυτές τις χαρές σήμερα, καθώς και στην κοπέλα μου που με στηρίζει σε όλα!