Ένα πρωινό του Μαίου συναντηθήκαμε με τον Τάσο Γκάρτζεβιτς στα γραφεία του περιοδικού για μια συνέντευξη που ήθελα να του κάνω. O Tάσος είναι ένας άνθρωπος λιγομίλητος και ευγενικός χωρίς καμία έπαρση. Διατηρεί ένα χαμηλό προφίλ (γενικά) παρ΄όλη την φήμη που έχει αποκτήσει στον χώρο, για τις πολύ καλές του επιδόσεις στους αγώνες και για τα μεγάλα βάθη που συνηθίζει να κυνηγά, χτυπώντας μεγάλα ψάρια. Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο να μας μιλήσει γι' αυτόν, απολαύστε τον...
Είμαι ο Τάσος Γκάρτσεβιτς. Ο πατέρας μου ήταν μισός Σέρβος και η μητέρα μου Ελληνίδα με καταγωγή από την Νάξο. Ξεκίνησα το ψαροτούφεκο περίπου πριν 20 χρόνια, με προτροπή του θείου μου στις καλοκαιρινές διακοπές μας με ένα Balco και μικρά πλαστικά πεδιλάκια. Το πρώτο μου θήραμα ήταν μια πέρκα. Το πρώτο ψαροντούφεκο που αγόρασα λίγα χρόνια αργότερα. Ήταν ένα balco junior και εκεί μου κόλλησε για τα καλά το μικρόβιο. Τώρα είμαι 27 ετών.
Ποιά είναι τα αγαπημένα σου θηράματα;
Το αγαπημένο μου θήραμα είναι η σφυρίδα. Μου αρέσει η τρέλα που έχει αυτό το ψάρι όπως και οι τόποι που ζει. Θεωρώ επίσης ότι μόνο ένας ψαροκυνηγός που έχει ανεπτυγμένο το τρίπτυχο βυθομέτρηση, εμπειρία, βάθος, μπορεί να έχει συχνές συλλήψεις σε αυτό το είδος ψαριού.
Ποιά είναι η αγαπημένη σου τεχνική;
Αγαπημένη μου τεχνική, το βαθύ πλανάρισμα για τον εντοπισμό του θηράματος. Μετά, ανάλογα την περίσταση θα επιλέξω και την κατάλληλη τεχνική. Συρτό στο ψάρι ή θα καταλήξω στον προθάλαμο να καρτερεύω. Τέλος αν δεν φανεί το ψάρι... ψαχτήρι στα ενδότερα της τρύπας.
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τους αγώνες σε παρότρυνε κάποιος; Πες μας λίγα λόγια για την πρώτη σου εμπειρία...
Από μικρός εντυπωσιαζόμουνα από του αγώνες και πάντα ήθελα κάποια στιγμή να λάβω μέρος. Διάβαζα τα τεύχη του ΒΥΘΟΥ με λαχτάρα και οι αθλητές ήταν τότε οι ήρωες μου. Η πρώτη επαφή έγινε από τον φίλο μου Ανδρέα Κωστανάσιο που πίστεψε σε εμένα και με πήρε μαζί του στο κύπελλο Σύρου. Ειναι ο άνθρωπος που ουσιαστικά μου άνοιξε την πόρτα του αγωνιστικού ψαροντούφεκου. Με πήρε από το χέρι και με πολύ υπομονή από την μεριά του, μου έδειξε παρά πολλα πράγματα.
Η πρώτη μου εμπειρία θα μου μείνει αξέχαστη στον αγώνα της Σύρου. Στην εκκίνηση του αγώνα είχα κυριολεκτικά ανατριχιάσει ακούγοντας τις μηχανές από τα σκάφη να μουγκρίζουν καθώς τρέχαμε (και εμείς) για να πάμε στην πρώτη μας επιλογή του αγώνα. Όταν δε, βγήκαν τα αποτελέσματα (μετά το τέλος του 5ωρου αγώνα) και κατάλαβα πως είχαμε κερδίσει την πρώτη θέση, το συναίσθημα της συγκίνησης που ένιωσα ήταν πάρα πολύ έντονο. Ήταν η στιγμή που μόλις ένα παιδί είχε πραγματοποίησει ένα από τα όνειρα του...
ΚΥΠΕΛΛΟ ΣΥΡΟΥ 2015, ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΨΑΡΙ
Πιστεύεις πως βελτιώθηκες σημαντικά, μέσα από τους αγώνες;
Οι αγώνες μου άλλαξαν όλο το ψάρεμα. Με έκαναν να έχω καλή αίσθηση του χώρου να είμαι πιο γρήγορος και το κυριότερο να μάθω τις πραγματικές δυνατότητες του εαυτού μου, ψυχικές και σωματικές.
Η μεγαλύτερη μάχη άλλωστε μέσα σε ένα αγώνα είναι με τον ίδιο σου τον εαυτό. Ακόμα και ο τελευταίος στην κατάταξη έχει να κερδίσει πολλά...
Πως ξεκίνησες να βουτάς βαθειά και ποιά είναι η ψυχολογία σου πριν από μια πολύ βαθειά βουτιά;
Άρχισα να βουτάω από μικρή ηλικία βαθιά, μου άρεσε το μπλε και το άγνωστο (το να μην βλέπω βυθό δηλαδή από την επιφάνεια). Μετά μόλις γνώρισα τον Ανδρέα Κ. και το Βαγγέλη Κωτσάκη εξέλιξα ακόμη περισότερο και κυριώς σωστά και με ασφάλεια το βαθύ ψάρεμα.
Πριν από μία πολύ βαθιά βουτιά προσπαθώ να μην σκέφτομαι τίποτα, να αποβάλλω κάποια αρνητική σκέψη και να βγάζω ένα σωστό πλάνο βουτιάς που ποτέ δεν το παραβιάζω.
Έχεις βιώσει κάποιο πολύ επικίνδυνο περιστατικό;
Ναι βέβαια έχω βίωσει και με στιγμάτισε κιόλας αρκετά. Ίσως να έγινε για καλό.
Ήταν πριν επτά χρόνια όταν είχα πάει για ψάρεμα με ένα φίλο σ’ ένα κομμάτι στην ακτογραμμή της Αττικής. Σε μια βουτιά λοιπόν και ενώ καρτέρευα σε ένα σκαλί βλέπω μια σφυρίδα πιο βαθιά από εκεί που ήμουν να με παρατηρεί. Εκεί έκανα την λάθος κίνηση, έφυγα από το σκαλί προς τα κάτω. Κυνήγησα την σφυρίδα μέχρι να βραχώσει (στα -38). Ευτυχώς στο τέλος αστόχησα (…) φεύγοντας για πάνω πολύ ζορισμένος. Στην επιφάνεια έπαθα μια σάμπα βαρβάτη. Έφτυσα αίμα και παρόλο που είχα ζευγάρι δεν με είχε δει, διότι το κύμα και το ρεύμα τον είχαν παρασύρει 30 μέτρα πιό μακριά.
Από αυτό το περιστατικό αναθεώρησα πολλά, άρχισα να προσέχω πάρα πολύ και να κερδίζω το βάθος σταθερά και όχι απότομα.
Σε κάθε βουτιά λειτουργώ σαν να μην έχω ζευγάρι και ας με περιμένει στην επιφάνεια, πρέπει να προσέχουμε εμείς τον ίδιο μας τον εαυτό και να μην επαναπαυόμαστε στην ύπαρξη του ζευγαριού όπως ακούω να λένε πολλοί. Εχω σώσει δύο άτομα από υποξία και ήταν άσχημες εμπειρίες. Πρέπει να σκεφτόμαστε και την απέναντι όχθη. Eνα δικό μας λάθος, η έπαρση και η επιπολαιότητα φέρνει σε δύσκολη κατάσταση το ζευγάρι μας.
Πες για το προσωπικό σου ρεκόρ βαθύτερου ψαριού.
Το βαθύτερο μου ψάρι είναι μια μεγάλη στήρα σε βάθος 47,7m.
Ποιά είναι η τεχνική που χρησιμοποιείς στο βαθύ ψάρεμα;
Συνήθως σε βουτιές βαθύτερα των 40 μέτρων χρησιμοποιώ εναλλασσόμενο έρμα αρκετά βαρύ, κυρίως για θέμα ασφάλειας και άνεσης στο βυθό. Τον χειμώνα χρησιμοποιώ 9αρα στολή με 10 κιλά παντόφλα, την οποία την βάζω στην μέση μου και 2 κιλά στην ζώνη. Το καλοκαίρι χρησιμοποιώ μια πιο ελαφριά παντόφλα.
Ποιά είναι η σημαντικότερη στιγμή που σου έχει μείνει ανεξίτηλη.
Η τέταρτη θέση στο πρώτο μου πανελλήνιο πρωτάθλημα στην Καλαμάτα που μου έδωσε πολύ χαρά, αλλά και ήταν και μεγάλο σχολείο για τα λάθη που έκανα. Μπορεί να είχα διαφορά κάποια γραμμάρια από την 3η θεση, αλλά δίκαια έμεινα στην 4η (η ζυγαριά είναι αμίληκτη). Έπρεπε να φέρω ένα μαύρο ψάρι που θα με ανέβαζε και τελικά δεν τα κατάφερα. Έκανα πολλά λάθη στην αναγνώριση.
Θυμάμαι έντονα δύο εικόνες: Είναι μια χαμηλή πέτρα που είχαμε βρει με τον Ανδρέα με το βυθόμετρο και είχε πάνω 8 στήρες από 2 έως 5 κιλά, 3 σφυρίδες γύρω στα 10 κιλά η κάθε μία και ένα μεγάλο ροφό και όλα αυτά σε μια πέτρα με εμβαδόν μόλις 20 τετραγωνικά μέτρα και μάλιστα πολύ κοντά στην Αττική.
Και ένα σοβαρό μπουρίνι που φάγαμε σε ένα ταξίδι στην Άνδρο στον γυρισμό τον Ιούνιο του 2016 που θα το θυμάμαι για πάντα. Είναι αυτές οι στιγμές που νιώθεις ένα τίποτα μπροστά στην φύση.
Έχεις θέσει στόχους για τα επόμενα πρωταθλήματα;
Θέλω να συνεχίσω το αγωνιστικό ψαροντούφεκο γιατί το αγαπάω και θέλω να φορέσω την μπλούζα της εθνικής και σε αγώνα του εξωτερικού. Φέτος με ενημέρωσαν οι εκλέκτορες της εθνικής ότι μπορώ να κατέβω σαν αθλητής στον επόμενο διεθνή αγώνα, αλλά δυστυχώς για προσωπικούς λόγους δεν μπορούσα να συμμετάσχω.
Τι πιστεύεις για το μέλλον του αγωνιστικού ψαροτούφεκου στην Ελλάδα;
Δυστυχώς δεν βλέπω νέα παιδιά με όρεξη για το αγωνιστικό ψαροντούφεκο. Οι περισσότεροι είναι κλεισμένοι στον “αγώνα” του διαδυκτίου. Οι αγώνες είναι γιορτή έτσι πρέπει να το βλέπουμε και να συμμετέχουμε όσο περισσότερα άτομα μπορούμε για να στηρίξουμε τον θεσμό. Η εξέλιξη έρχεται μέσα από τους αγώνες, δεν έχει σημασία ποιός θα βγει πρώτος μα η συμμετοχή. Σαν χώρα βγάζουμε πολύ δυνατούς αθλητές και θα έρθουν και άλλοι πολλοί, αρκεί να υπάρχει θέληση συμμετοχής. Στο χέρι μας είναι το μέλλον του αγωνιστικού ψαροντούφεκου...
Είσαι “ψείρας” με τον εξοπλισμό σου;
Η αλήθεια είναι ότι τα όπλα μου έχω να τα πλύνω δύο χρόνια, ευτυχώς όμως έχω τον Άγιο Ανδρέα που μου τα συμμαζεύει, ενώ παράλληλα με κατσαδιάζει (γέλια)...
Την προσοχή μου στο εξοπλισμό την έχω ρίξει κυρίως στο σκάφος μου, στα βυθόμετρα και στα πέδιλα, που ψάχνω και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Οι περισσότεροι συνομήλικοί σου ασχολούνται με τρομερή πόρωση με το υποβρύχιο βίντεο. Εσύ πως και δεν ασχολήθηκες;
Η αλήθεια είναι ότι το βάρος της κάμερας και το άγχος ενός καλού πλάνου θα μου τραβάει την προσοχή από την πραγματική ουσία το να ψαρέψω. Σίγουρα στο μέλλον όμως θέλω να τραβήξω κάποια πλάνα.
Σε αυτόν τον χωρό που λέγεται ψαροτούφεκο έχεις βιώσει γενικότερα καλή συμπεριφορά απέναντί σου (σε ψάρεμα και σε αγώνες) από τους παλαιότερους, ή έχεις δει και την άλλη όψη;
Σίγουρα έχω δει και την άλλη όψη του νομίσματος... Όπως όλοι μας νομίζω σε αυτό τον χώρο. Γενικά ότι εμπεριέχει αθλητισμό μέσα έχει και ζήλεια. Έχω δει ανθρώπους να με εκμεταλλεύονται και άλλους που κάναμε κάποια ψαρέματα πριν πέντε χρόνια και μέχρι και σήμερα να λένε σε κόσμο αρνητικά πράγματα για εμένα. Όμως έχω γνωρίσει και πολύ καλά παιδιά, που με κάποια πορευόμαστε και μαζί στην θάλασσα. Γενικά επικρατεί στο χώρο πολύ έπαρση, ψέμα και ζήλεια.
Πως σου φάνηκε ο αγώνας στο εξωτερικό; Ήταν μια δύσκολη εμπειρία για σένα;
Ο αγώνας στην Κροατία ήταν τεράστια εμπειρία και ας πήγα σαν βαρκάρης του Βαγγέλη Κωτσάκη. Αντιμετωπίζαμε κάθε μέρα πολύ δύσκολες συνθήκες. Έβρεχε ασταμάτητα και είχε αέρα πολύ. Κάτω από τα 20 μέτρα είχες να αντιμετωπίσεις θερμοκλινές που είχε σχεδόν 8 βαθμούς διαφορα και απουσία ψαριών. Παράλληλα ερχόντουσαν και ξένοι αθλητές και σου έπαιρναν το στίγμα δίπλα σου, που με τόσο κόπο είχες βρει. Εβδομήντα αθλητές μέσα σε μια τράπεζα, αλλά ήταν μια μεγάλη γιορτή που ερχόσουν σε επικοινωνία με ανθρώπους από όλη την Ευρώπη. Όλοι αυτοί οι αγώνες δημιουργούν στιγμές πολύ σημαντικές!
Κάνεις φίλους εξ' αιτίας του ψαροτούφεκου... η δύσκολα;
Γενικά είμαι κλειστός άνθρωπος έχω λίγους φίλους και καλούς, που πάω στην θάλασσα, οι οποίοι είναι και φίλοι μου και έξω από την θάλασσα.
Δύσκολα θα πήγαινα με κάποιον για ψάρεμα που δεν ξέρω.
Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω το περιοδικό ΒΥΘΟΣ, που μου έδωσε βήμα μέσα από αυτή την συνέντευξη. Θέλω να σας συγχαρώ για την άψογη δουλειά που κάνετε και κρατάτε ενήμερο τον κόσμο με άρθρα και παρουσιάσεις εξοπλισμού, όλα αυτά τα χρόνια.
Εύχομαι από καρδιάς ένα καλοκαίρι γεμάτο αλμύρα με καλές θάλασσες, πάντα με ασφαλείς αναδύσεις.
Ο Βαγγέλης Κωτσάκης μιλά για τον Τάσο Γκάρτζεβιτς
Θα μιλήσω πρώτα για τον χαρακτήρα του Τάσου. Είναι ένα παιδί που έχει περάσει πολλές δυσκολίες στη ζωή του, που λίγοι από εμάς μπορούν να καταλάβουν και σίγουρα αυτές έπαιξαν το ρόλο τους για το χτίσιμο του χαρακτήρα του.
Είναι πειθαρχημένος, πολύ ώριμος για την ηλικία του, σοβαρός, και αγωνιστής. Εκτιμάει και δεν ξεχνάει σε ότι τον βοηθήσεις και πάντα θα στο ανταποδώσει με τον καλύτερο τρόπο!
Ας περάσουμε τώρα στο κυριότερο θέμα της συζήτησης. Το ψαροτούφεκο...
Τον Τάσο τον γνώρισα πριν περίπου 4 χρόνια, όπου πήγαμε παρέα για το πρώτο μας ψάρεμα. Από τότε έχουμε κολλήσει και έχουμε κάνει πολλές εξορμήσεις μαζί. Αυτό που με έχει εντυπωσιάσει σε αυτόν είναι το πάθος και η μανία του στο να εξελίσσεται συνέχεια, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια έχει αλλάξει εντελώς. Είναι πολύ προσεκτικός και προσγειωμένος, ιδιαίτερα στο βαθύ ψαρεμα. Κοιτάει πάντα πρώτα την ασφάλεια του ή του ζευγαριού του και μετά το ψάρι. Είναι γρήγορος και μεθοδικός. Οι βολές του είναι πολύ πιο προσεκτικές σε σχέση με το παρελθόν και θα σκεφτεί πολύ πριν ρίξει σε ένα δύσκολο ψάρι, θα ανέβει επιφάνεια και θα το συζητήσει. Γενικά τα μυαλά του τα έχει μέσα στο κεφάλι του.
Έχει πολλές δυνατότητες ακόμα βαθύτερες αλλά τον “κρατάω”, που λέμε, για να αποκτήσει μεγαλύτερη πείρα και εμπειρία και να ανεβαίνει με σταθερό ρυθμό.
Πιστεύω στο μέλλον θα έχει πολύ καλές θέσεις στο αγωνιστικό ψαροντουφεκο, γιατί δείχνει ότι το αγαπάει και έχει ταλέντο. Θυμάμαι στο πανελλήνιο στην Καλαμάτα σε ένα βαθύ κομμάτι που είχε επισημάνει κάτι μεγάλες συναγρίδες και δεν του ερχόντουσαν, έκανε καρτέρι με απίστευτους χρόνους για αγώνα. Όλες του οι βουτιές ήταν χωρίς άγχος. Εκεί κατάλαβα ότι το έχει στο αίμα του..
Του εύχομαι να είναι πάντα ώριμος, προσγειωμένος και προσεκτικός όπως είναι τώρα. Να του πάνε όλα καλά στη ζωή του γιατί πραγματικά του το χρωστάει ο Θεός!
Ο Ανδρέας Κωστανάσιος μιλά για τον Τάσο Γκάρτζεβιτς
Ο Τάσος είναι από τα πιο παθιασμένα άτομα με το υποβρύχιο κυνήγι που έχω γνωρίσει. Θυμάμαι στις αρχές που γνωριστήκαμε και πηγαίναμε μαζί για ψαροντούφεκο, την λαχτάρα στα μάτια του να μάθει και να δει καινούργια πράγματα. Στα ψαρέματα που κάναμε - στις αρχές - του μάθαινα αγωνιστικές τακτικές (ταχύτητα, ακρίβεια, μεθοδικότητα κλπ) χωρίς ωστόσο να του το έχω πει. Βασικά ήθελα να δω την αντίδρασή του σε όλα αυτά τα πρωτόγνωρα γι' αυτόν πράγματα που μάθαινε.
Στις περισσότερες βουτιές που έκανα με παρακολουθούσε (από μόνος του) από τα μεσόνερα για να δει τι κάνω και πως, γεγονός είναι δε πως ''ρουφούσε'' τις γνώσεις σαν σφουγγάρι. Όλο αυτό λοιπόν, συνδυάζοντάς το με τις σωματικές του ικανότητες και το νέο (αλλά πολύ ώριμο) της ηλικίας του, τον βοήθησε σημαντικά να ξεκολλήσει από τον όχι και τόσο σωστό τρόπο που ψάρευε μέχρι εκείνη την εποχή και να εξελιχθεί πάρα πολύ γρήγορα είναι η αλήθεια.
Αναγνώρισα πολύ εύκολα το ταλέντο που είχε κρυμμένο μέσα του και τον ''έσπρωξα'' να το ''ξετυλίξει'' με τον καλύτερο τρόπο. Στον πρώτο του αγώνα του έδωσα την ευκαιρία να μάθει καλύτερα τις δυνατότητές του και να αποκτήσει εμπειρία πολύτιμη για την μετέπειτα εξελιξή του. Τον τεστάρισα για να δώ τι θα κάνει σε συνθήκες πίεσης σε μια βαθιά τράπεζα και χωρίς προηγούμενη εμπειρία. Σοβαρός, πειθαρχημένος και με μεγάλη αίσθηση της ασφάλειας έβγαλε την πρώτη του βουτιά στα -32 μ. (χωρίς ζέσταμα) χτύπωντας το πρώτο του αγωνιστικό θήραμα (έναν μεγάλο σαργό) με συρτό, βγαίνοντας στην επιφάνεια με μεγάλη άνεση. Αυτό το τονίζω διότι ψαράς καλός μπορείς να γίνεις αλλά πρωταθλητής γεννιέσαι, δεν γίνεσαι όσο και να χτυπιέσαι, αυτό ή το'χεις ή δεν το'χεις.
Το ''κρύο αίμα'' που λέγαμε εμείς οι παλιοί στον αγώνα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό με το ψάρεμα. Η εξέλιξή του αργότερα ήταν κάτι το αναμενόμενο, όσον αφορά την αποτελεσματικότητά του στο μεγάλο βάθος που κυνηγά τα εκλεκτά θηράματα του. Σχετικά με όλα αυτά τα παραπάνω που ανέφερα αυτό που θέλω στην τελική να τονίσω είναι ο χαρακτήρας του φίλου μου Τάσου, που παρ΄όλη την εξελιξή του παραμένει ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων σεμνός, ταπεινός και κυρίως δεν ξεχνά από που ξεκίνησε και τους ανθρώπους που τον βοήθησαν.
Εύχομαι ολόψυχα να είναι πάντα γερός και τυχερός στην ζωή του!