Περιοδικό Βυθός : Κυνηγοί

Βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα. Κρύο, λαβράκια, τζάκια αναμμένα να ψήνουν κάστανα σε σιγανές φωτιές. Μουντάδες που σε κάνουν να μην θες να βγεις από το σπίτι σου. Ίσως αυτή η περιγραφή ταίριαζε σε μια άλλη χρονιά και όχι σε αυτή που διανύουμε. Ο καιρός ως επί το πλείστον καλός, τόσο καλός που σε αφήνει να βγάλεις την στολή σου στον τόπο και να λιαστείς και όχι στο σπίτι σου μέσα στην μπανιέρα σου με ζεστό τρεχούμενο νερό τρεμάμενος από το κρύο.

Οι παλιοί έλεγαν ότι η βροχή φοβάται τον αέρα. Έτσι έγινε. Οι απαλές ριπές του βοριά έδιωξαν τα πυκνά μαύρα σύννεφα. Κάνοντας τα ψώνια του σπιτιού στο σουπερμάρκετ σκέφτηκα δεν πας για μια βουτιά; Αμέσως ένιωσα αυτό το σκίρτημα στην ψυχούλα μου. Πήγα τα πράγματα σπίτι και αμέσως φόρτωσα το αυτοκίνητο. Λέω μέσα μου πήγαινε για δέκα βουτιές. Αν είναι να έχει ψάρια θα τα έχει στο σούρουπο. Δεν βιάστηκα. Ήθελα μετά από πολύ καιρό να το ζήσω αβίαστα. Όπως πραγματικά μου αρέσει. Δίχως την πίεση κανενός.

Το ψάρεμα στα ρηχά νερά είναι συναρπαστικό με μεγάλες συγκινήσεις και εκπλήξεις. Πρέπει ο ψαροκυνηγός να είναι πολύ καλά προετοιμασμένος, εξοπλισμένος και να γνωρίζει το σημείο που θα κινηθεί. Ο εξοπλισμός του πρέπει να είναι άψογος και ανάλογος με το ψάρεμα που θα κάνει. Το καρτέρι είναι ο βασιλιάς των ρηχών ψαρεμάτων και μπορεί να μας δώσει πολύ όμορφα και μεγάλα ψάρια, που κανένας δεν πιστεύει ότι έχουν βγεί σε τέτοια βάθη.

Το υποβρύχιο κυνήγι συνεχίζεται και τον χειμώνα… δεν πρέπει το κρύο και οι δύσκολες καιρικές συνθήκες της εποχής αυτής να μας κρατήσουν μακριά από την θάλασσα, γιατί κάθε εποχή έχει τα δικά της κρυμμένα μυστικά που ένας ολοκληρωμένος υποβρύχιος κυνηγός θα πρέπει να γνωρίζει. Η ηρεμία που βγάζει η φύση είναι ένας σοβαρός λόγος για να αφήσουμε την ζεστασιά του σπιτιού και να αναζητήσουμε αυτή την ξεχωριστή επαφή που θα μας απομακρύνει για λίγο από τον πολιτισμό, αλλά κανείς μας δεν θα άφηνε το πάπλωμα του μόνο για λίγες μοναχικές στιγμές στην ύπαιθρο αν δεν υπήρχε και ένας σοβαρός καταλύτης, μια σπίθα δηλαδή που θα άναβε στην καρδιά και θα ήταν ικανή να την ζεστάνει και να διαστείλει την κόρα του ματιού μας, χωρίς καν να χρειαστεί καφές…

Διακαής μου πόθος σαν ορκισμένος ρηχοκαρτεράς το μεγάλο λαβράκι ή όπως το έλεγαν οι αρχαίοι, Θεόπαις λάβραξ (ο γιός των θεών). Ένας θηρευτής της ρηχής ζώνης, ίσως ο εξυπνότερος. Ψάρι που κολυμπά στις θάλασσες μας χιλιάδες χρόνια. Η ύπαρξη του μέσα στην εξελικτική πορεία της ζωής του, τού έδωσε την δυνατότητα να προσαρμόζεται και να επιβιώνει από τους θαλασσινούς και στεριανούς του εχθρούς. Αδηφάγος στην επιλογή της τροφής και έξυπνος ώστε να κυνηγά μόνος, αλλά και με κοπάδι σαν αγέλη, όπως ακριβώς κυνηγούν και οι λύκοι της στεριάς. Ψαροθήρα τοτεμικής μορφής που παραμένει σε ανάγλυφα κιούπια και ρωμαϊκά ψηφιδωτά στο χάος των αιώνων, σε μια κοινή πορεία με τον άνθρωπο. Μου δημιουργούσε την πρόκληση, να βγω στα παγωμένα, να κυνηγήσω και να γευτώ την νοστιμότερη όλων των ψαριών σάρκα του.