Αντί Προλόγου

Αγαπητέ αναγνώστη ονομάζομαι Μαργαρίτης Μπρούμπης και είμαι… ένας ψαροτουφεκάς. Με αυτή την ιδιότητα θα ήθελα να σας συστηθώ, μιας και αυτό με ορίζει ως άνθρωπο και καθορίζει τον τρόπο ζωής τον δικό μου αλλά και της οικογένειας μου. Πέρασαν 24 χρόνια από την πρώτη φορά που κράτησα ψαροτούφεκο στα χέρια μου και έκτοτε δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα, που να μην έχω σκεφτεί τη θάλασσα και τα πλάσματά της.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Βυθό και τον κ. Βαρβέρη για την τιμή που μου κάνουν να μοιραστώ σκέψεις και απόψεις μέσω του περιοδικού, που με ταξίδεψε και αποτέλεσε πηγή γνώσης, από τα πρώιμα βήματα μου στο υποβρύχιο κυνήγι.

Ξεκινώ λοιπόν με μια από τις ωραιότερες εικόνες που μου έχει χαρίσει το ψαροτούφεκο και ένα από τα δυο ψάρια τα οποία προτιμώ να κυνηγώ. Μεταφέρομαι νοερά μεσοπέλαγα, ταξιδεύω με το ρέμα, το βλέμμα χάνεται στο μπλε. Ξαφνικά μικρά λευκά στίγματα διαταράσσουν την χρωματική μονοτονία και σύντομα μετατρέπονται σε ασημένια μυώδη ψάρια, που ολοένα και πλησιάζουν άφοβα, αγέρωχα… Μαγιάτικα!

Δεν ξέρω τι ακριβώς με μαγεύει σε αυτά. Το επιβλητικό του μεγέθους τους; Ο τρόπος που σε προσεγγίζουν; Το περιβάλλον στο οποίο καλείσαι να τα κυνηγήσεις; Υποθέτω όλα τα παραπάνω μαζί, καθώς και το στοιχείο της πρόκλησης που εμπεριέχεται στο κυνήγι τους, το οποίο σηματοδοτεί την εξέλιξη του υποβρυχίου κυνηγού. Ας προσπαθήσουμε να τα βάλουμε όμως σε μια σειρά, απαντώντας σε τρία ερωτήματα. Που; Πότε; Πως;

Που;

Κάβοι και οι νοητές προεκτάσεις αυτών, μεσοπέλαγες ξέρες, έντονα πεσίματα, στο μπλε μα κυρίως εκεί που έχει ΡΕΜΑ και ΤΡΟΦΗ. Δεν αρκεί να εντοπίσουμε μια ευρύτερη τοποθεσία που υπάρχουν μαγιάτικα, θα πρέπει να βρούμε το ακριβές σημείο του κάβου ή του υφάλου, το οποίο θα επιλέξουν τα ψάρια να κινηθούν. Τα σημεία με έντονες εξάρσεις μορφολογίας θα συμπιέσουν το ρέμα και εκεί θα δημιουργηθούν οι ευνοϊκές συνθήκες για να κυνηγήσουν το ψιλό, εκεί θα στήσει την ενέδρα του και ο ψαροκυνηγός.

Στο «μπλε» τα πράγματα αλλάζουν, θα επιλέξουμε τόπους στους οποίους μπορούμε να τα προσελκύσουμε, ή καλύτερα να τα συναντήσουμε, στα μεσόνερα ή ακόμη και στην επιφάνεια. Πολύ βαθιές ξέρες φιλοξενούν σχεδόν όλο το χρόνο κάποιους μόνιμους πληθυσμούς του είδους. Την κατάλληλη εποχή και ώρα το κοπάδι θα «ανέβει» στα ζεστά ανώτερα στρώματα νερού, δίνοντας μας την δυνατότητα να τα κυνηγήσουμε. Τα σύγχρονα βυθόμετρα βοηθούν πολύ και στον εντοπισμό τέτοιον τόπων (ευχή και κατάρα) καθώς και των ίδιων των ψαριών.

Θεωρώ πως αντίστοιχους τόπους και συνθήκες μπορούμε να βρούμε σε όλες τις θαλάσσιες περιοχές της χώρας. Θα χρειαστεί να επενδύσουμε σε χρόνο και ίσως να σπαταλήσουμε κάποια ψαρέματα για να χαρτογραφήσουμε πλήρως τα κομμάτια που θα ψαρέψουμε, ώστε να αυξήσουμε τις πιθανότητες σύλληψης και να μην αρκούμαστε σε κάποιες τυχαίες συναντήσεις.

Πότε;

Η παρουσία του μαγιάτικου, τουλάχιστον στις ζώνες βάθους στις οποίες μπορεί να κινηθεί ο ψαροκυνηγός, χαρακτηρίζεται από έντονη εποχικότητα. Τα πρώτα κοπάδια θα εμφανιστούν τον Απρίλη, όσο νοτιότερα τόσο νωρίτερα. Ο Ιούνης, από τη στιγμή που αδίκως και βλακωδώς μας απαγορεύεται ο Μάιος, είναι ο μήνας με τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις του είδους για το Βόρειο Αιγαίο μιας και τα ψάρια αναπαράγονται. Όσο ζεσταίνουν τα νερά θα μειώνονται, χωρίς βέβαια να είναι μηδαμινές, οι πιθανότητες συνάντησης μας με αξιόλογου μεγέθους άτομα του είδους. Ένα δεύτερο κύμα, στα μέσα του φθινοπώρου εκμεταλλευόμενο τις υψηλές ακόμα θερμοκρασίες θα κυνηγήσει το ψιλό στα ρηχά, πριν τα ψάρια αποχωρήσουν για τις βαθύτερες χειμωνιάτικες ζώνες διαβίωσης, θα μας δοθούν έτσι μερικές ακόμα ευκαιρίες να τα συναντήσουμε.

Οι ώρες που τα αναζητούμε είναι κυρίως το χάραμα και νωρίς το απόγευμα, τις ώρες δηλαδή που όλα τα αρπακτικά είναι κινητικά μιας και εκμεταλλεύονται τον χαμηλό φωτισμό για κάλυψη. Στο συγκεκριμένο όμως είδος θεωρώ πως έχουμε πολύ καλές πιθανότητες να συναντήσουμε μεγάλα κοπάδια με ήρεμα ψάρια στα μεσόνερα ή στην επιφάνεια κατά τη διάρκεια του μεσημεριού.

Οι καιρικές συνθήκες καθώς και αυτές που επικρατούν στη θάλασσα (θερμοκρασία, ορατότητα, ρέμα) μπαίνουν επίσης στην εξίσωση. Η μέχρι τώρα εμπειρία μου έχει δείξει πως οι μέρες με ταραγμένη θάλασσα, ελαφριά συννεφιά και μέτρια διαύγεια νερού είναι οι καλύτερες. Εξυπακούεται πως αποφεύγουμε την ώρα που εκδηλώνεται ένα μπουρίνι, θα προσπαθήσουμε όμως να βρεθούμε στα πόστα καρτεριού αμέσως μετά την εκτόνωσή του.

Πως;

Τεχνική. Η προσέγγιση του ψαριού ή η προσέλκυσή του δεν απαιτούν εξειδικευμένες τεχνικές, στατικό καρτέρι, αιωρήσεις στο μπλε και πλανάρισμα θα αποδώσουν αναλόγως τον συνθηκών. Η κυριαρχικότητα και η περιέργεια τους θα τα φέρει πολύ ευκολότερα σε απόσταση βολής από τις καχύποπτες συναγρίδες ή τις πονηρεμένες στήρες. Το δύσκολο κομμάτι αυτού του ψαρέματος είναι το να καταφέρεις να κινηθείς εκεί που αυτά κινούνται, να τα κυνηγήσεις εκεί που αυτά κυνηγούν, να προσπαθήσεις έστω και για λίγο να γίνεις και εσύ πελαγίσιο. Το πολυπληθές κοπάδι του ψιλού, κυρίως των μελανουριών και της γόπας στην αρχή της σεζόν και τα πολυπληθή κοπάδια των κεφάλων το φθινόπωρο, θα χρησιμοποιηθεί εν είδει κουρτίνας, ώστε να κρύψουμε τον όγκο, αλλά και τις προθέσεις μας. Σε αντίθεση με το κλασικό καρτέρι θα προτιμήσουμε το κορμί μας να παραμένει εκτεθειμένο ίσως και ελαφρά ανασηκωμένο. Στόχος μας είναι να επιτύχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο βυθού, όχι με τραβηγμένα καρτέρια, αλλά με συχνά και κυρίως να είμαστε έτοιμοι να διαβάσουμε τη συμπεριφορά του ψιλού και να εκτελέσουμε το καρτέρι μας χωρίς καθυστέρηση, τη κατάλληλη χρονική στιγμή. Όταν το ψιλό συμπιεστεί σε μια πυκνή σφαίρα, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να καταδυθούμε άμεσα. Επίσης ο βαρύς γδούπος από τις ουρές των μεγάλων ψαριών, θα μας προϊδεάσει πως το κοπάδι πλησιάζει ή κινείται περιμετρικά της περιοχής.

Θα έλεγα πως το ψάρεμα του μαγιάτικου διαφοροποιείται, ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλου ψαριού, αναλόγως του αν πρόκειται για κολυμπητό ψάρεμα ή για ψάρεμα με σκάφος.

Στο κολυμπητό εκ των πράγματων αποκλείουμε τις μεσοπέλαγες ξέρες και το μπλε και επικεντρωνόμαστε στους κάβους, στις προεκτάσεις αυτών και στις απότομες κατακρημνίσεις. Θα τα κυνηγήσουμε όπως είπαμε εξ αρχής πάνω στο ΡΕΜΑ, θα πρέπει να βρούμε λοιπόν τον τρόπο, χωρίς φυσικά να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα την ασφάλεια μας, να κινηθούμε στο σημείο του κάβου, όπου αυτό είναι έντονο. Μια καλή σημαδούρα με ένα αγκυράκι πόντισης θα βοηθήσει και εμάς και το ζευγάρι μας να μείνουμε στο σημείο που θέλουμε και να χαλαρώσουμε. Αν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα τότε το ζευγάρι αναλαμβάνει να μας συγκρατήσει πάνω στον τόπο όσο εμείς χαλαρώνουμε, κρατώντας μας από το πέλμα και κάνοντας πέδιλο. Αν το ρέμα είναι τόσο έντονο, που καμία από τις προηγούμενες τακτικές δεν είναι εφαρμόσιμες, τότε επιλέγουμε αυστηρά και μόνο τόπους στους οποίους το ρηχό κομμάτι δεν ρεματίζει, ώστε να μπορούμε να κολυμπήσουμε προς τα έξω ή όπου μας δίνεται η δυνατότητα να επιστρέψουμε με τα πόδια στο σημείο που μπήκαμε στο νερό. Αυτό το τελευταίο το έχω εφαρμόσει πολλές φορές με εξαιρετική επιτυχία.

Η ύπαρξη βάρκας δεν συνεπάγεται από μόνη της και αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας. Κομβικής σημασίας είναι η ύπαρξη βαρκάρη, όχι κάποιου τυχαίου βαρκάρη, αλλά έμπειρου και γνώστη του τι θα πει ψαροτούφεκο. Θα χρειαστεί να μπορεί να διαβάσει το βυθόμετρο και να μας «βάλει» στον τόπο με τρόπο που δεν θα ενοχλήσει και δεν θα χαλάσει το καρτέρι μας. Η ασφάλεια μας εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από αυτόν, δεν μας χάνει από τα μάτια του ΠΟΤΕ και περιμένει όχι μόνο την ανάδυση μας στο συνηθισμένο μας χρόνο, αλλά και ένα νεύμα που θα υποδηλώνει ότι όλα είναι καλά. Θα είναι επί της ουσίας το δεύτερο ζευγάρι μας, διότι ο κίνδυνος να «χάσει» την οπτική επαφή μαζί μας το πρώτο, είναι ιδιαίτερα αυξημένος υπό αυτές τις συνθήκες.

Στη περίπτωση που εντοπίσουμε τα ψάρια είτε από την επιφάνεια είτε στην αρχή της βουτιάς, πρέπει να αποφύγουμε να κινηθούμε με έντονες κινήσεις προς τα επάνω τους. Μια ήρεμη βουτιά και μια αιώρηση, θα τους προκαλέσει συνήθως το ενδιαφέρον και θα μπουν σε βολή. Στη περίπτωση προσέγγισης στην επιφάνεια θα πρότεινα να αποφύγουμε την απευθείας βολή, αλλά να δοκιμάσουμε μια ελαφρά βύθιση του σώματος που θα μας δώσει καλύτερες συνθήκες σκόπευσης. Αν τα ψάρια περάσουν και δείχνουν να εξαφανίζονται δεν τα παίρνουμε στο κατόπι, δεν τα κυνηγάμε, θα επιχειρήσουμε ένα καρτέρι στον πυθμένα. Αυτή η τακτική ακόμα και αν δεν τα φέρει άμεσα κοντά μας, πράγμα σπάνιο, δεν θα τρομάξει το κοπάδι και θα μας αφήσει να ελπίζουμε στις επόμενες βουτιές μας.

Εάν εκτελέσουμε όλα τα παραπάνω σωστά και έχουμε και την εύνοια της τύχης, το πιθανότερο είναι να βρεθούμε σε θέση βολής. Η καίρια βολή απέναντι σε αυτά τα ψάρια είναι κομβικής σημασίας, θα μας εξασφαλίσει τόσο το ψάρι όσο και την δική μας ασφάλεια. Αποφεύγω τις βολές κατά μέτωπο, αλλά και αυτές στα πλευρικά και άνω μέρη του κρανίου. Οι πρώτες εάν δεν πλήξουν τον εγκέφαλο υπάρχει ο κίνδυνος να έρθουμε αντιμέτωποι με ένα πλάσμα με ασύλληπτη δύναμη, που τυφλωμένο ενδέχεται ακόμα και να μας εμβολίσει, με απρόβλεπτες συνέπειες, ενώ οι δεύτερες παρότι φαινομενικά είναι καλές έχουν υψηλά ποσοστά ξεψαρίσματος μιας και εκείνα τα σημεία είναι ιδιαίτερα μαλακά.

Προτιμούμε βολές στην περιοχή του πλευρικού πτερυγίου και ελαφρώς πάνω από αυτό. Εμπειρικά θα πω ότι για να πέτυχουμε μια τέτοια βολή, σημαδεύουμε το μάτι του ψαριού και μόλις αυτό «περάσει» από τα σκοπευτικά μας τραβάμε τη σκανδάλη. Επιπλέον διαγώνιες βολές σε οποιοδήποτε σημείο του κορμιού μειώνουν σημαντικά τα περιθώρια ξεψαρίσματος, αλλά και έντονης μάχης. Σε κάθε περίπτωση πάντως έν αντιθέσει με άλλα ψάρια, θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε το να περάσει το ψάρι πετονιά, είναι μια εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη που θα δοκιμάσει και εμάς αλλά και τον εξοπλισμό μας.

 ΔΕΙΤΕ ΤΟ  VIDEO