Περιοδικό Βυθός : Τα "μαύρα" ψάρια των ελληνικών θαλασσών

Δεν λέω, ήταν εννιά πολύ ενδιαφέροντες μήνες. Εννιά μήνες που τα είχαν όλα. Αγωνία, συγκίνηση, χαρά, άγχος, όνειρα, αλλαγές... ή μάλλον σχεδόν όλα... δεν είχαν ψάρεμα...

Η αλήθεια είναι ότι περάσαμε έναν περίεργο και δύσκολο χρόνο. Απαγορεύσεις και περιορισμοί ήταν πλέον καθημερινότητα και αν για τους περισσότερους συμπολίτες μας ήταν μια φορά δύσκολο, για όλους εμάς τους ανθρώπους της θάλασσας, την στέρηση της αγαπημένης μας δραστηριότητας την νιώσαμε στο δεκαπλάσιο. Με αυτά και αυτά όμως, να λοιπόν που βρισκόμαστε προ των πυλών του καλοκαιριού και ήδη τα πλάνα των πρώτων ψαρευτικών εξορμήσεων έχουν καταστρωθεί.

Είμαστε στα μισά της απόστασης. Τρία μίλια ακόμη μας χωρίζουν από τον προορισμό μας. Είναι το πεντηκοστό όγδοο ψάρεμα μέσα σ’ αυτές τις εξήντα μέρες που είμαι ήδη στο νησί. Πενήντα οκτώ ψαρέματα σε δύο μήνες. Η θάλασσα έχει φέρει το σώμα μου στα μέτρα της. Το έχει πλάσει με την πίεση, τα κύματα, το ρεύμα, την αλμύρα και το οξυγόνο που λείπει συνεχώς.

Επιτέλους καλοκαίρι. Τα νερά ζεσταίνουν, οι διαύγειες μεγαλώνουν και ήρθε η ώρα να κυνηγήσουμε τα εκλεκτότερα ψάρια του βυθού. Χοντροί ροφοί, επιβλητικές συναγρίδες, μεγάλες στήρες και αεικίνητα μαγιάτικα είναι μερικά από τα θηράματα που θα μπουν δυναμικά στο στόχαστρό μας, αυτούς τους μήνες που από πολλούς θεωρούνται και οι καλύτεροι για το υποβρύχιο κυνήγι. Είναι όμως πραγματικά έτσι;