Περιοδικό Βυθός : Τα "μαύρα" ψάρια των ελληνικών θαλασσών

Η αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν ένα καλοκαίρι αρκετά δύσκολο. Η ένταση των ανέμων δεν κόπαζε σχεδόν καμία μέρα, και όταν το έκανε ήταν μόνο για μερικές ώρες. Και σε όσους τουλάχιστον περίμεναν να έρθει το Σαββατοκύριακο για να ψαρέψουν, δεν τους άφηνε και πολλά περιθώρια… Ένας από αυτούς ήμουν και εγώ, που αυτό το καλοκαίρι και λόγω υποχρεώσεων και κούρασης, αλλά και εξ αιτίας κάποιου προβλήματος με τη μύτη μου, που με ταλαιπωρεί καιρό τώρα, οι βουτιές μου από την αρχή του χρόνου ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.

-Καλή μου το ξέρεις ότι λόγω της βάπτισης φέτος θα χάσουμε τις διακοπές;
-Γιατί θα τις χάσουμε;
-Ε πότε θα ετοιμαστούμε;
-Τι λες καλέ μου; Δεν γίνεται να χάσουμε τις διακοπές. Θα τα αναλάβω εγώ, θα είναι όλα έτοιμα στην ώρα τους. Διακοπές θα πάμε. Τέλος!
-Και ο μικρός;

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες στιγμές από αυτές που δεν θέλεις ποτέ σου να ξεχάσεις και σκεπτόμενος αυτό θα αποτυπώσω τις παρακάτω γραμμές, για να θυμάμαι μια μέρα ιδιαίτερη, αλλά και για να σας ταξιδέψω με ένα ταξίδι του πνεύματος μέσα στο νερό τοποθετώντας σας δίπλα μου με την υπέρτατη δύναμη της νόησης στην σύλληψη του πρώτου μου μεγάλου ροφού. Όμως πριν διαβάσετε γι’ αυτό θα ήθελα να σας πω κάτι που με προβληματίζει τον τελευταίο καιρό. Πιστεύω ακράδαντα πως η θάλασσα βγάζει τον πραγματικό μας εαυτό. Όσο και να θέλουμε να κρυφτούμε από αυτήν δεν μπορούμε. Είναι μια μαγική και αρχέγονη δύναμη που έχει την ικανότητα ανάμεσα σε πολλές άλλες να διαβάζει η αλλιώς να καθρεφτίζει τον ψυχισμό του δύτη μέσα της.