Περιοδικό Βυθός : Τα "μαύρα" ψάρια των ελληνικών θαλασσών

Υπήρχε μια μεγάλη, τεράστια θα έλεγα σπηλιά, όπου στο βάθος της οι ροφοί ήταν ο ένας δίπλα στον άλλον σαν σαρδέλες σε κονσέρβα. Εκείνη την εποχή δεν είχαμε φακούς ούτε πολύ δυνατά όπλα. Τους βλέπαμε να μπαίνουν στο μεγάλο άνοιγμα ο ένας μετά τον άλλον σίγουροι για το θαλάμι τους, χωρίς εμείς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Απρίλιος 1995, αγναντεύοντας την ανατολή του ήλιου στην έρημη ακόμα παραλία του Καμαριού. Μέσα Άνοιξης και όλη η πλάση εύχαρη, ζωντανή, δίνει άλλη όψη σε αυτό το άγριο αιγαιοπελαγίτικο νησί, εντελώς διαφορετική από αυτή του καλοκαιριού.

Το Μεξικό είναι μια χώρα που πάντα με συνάρπαζε, γιατί ήξερα ότι έχει ψάρια πολύ μεγάλα, εντυπωσιακά θηράματα θα έλεγα. Σε συνεργασία με τον αντιπρόσωπό μου στην Ελβετία και την Γερμανία Daniel, είπαμε να κάνουμε αυτό το ταξίδι. Με τον Daniel κάνουμε πολλά ταξίδια για ψαροτούφεκο και φέρνει και ο ίδιος πολύ κόσμο στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα έρχονται για προπόνηση και για να μάθουν την τέχνη του ψαροτούφεκου, σε μια χώρα με δύσκολα ψάρια, ώστε με αυτό τον τρόπο θα βελτιώσουν την τεχνική τους.