Το όνομα κου κουβαλάει είναι βαρύ στον χώρο του ψαροτούφεκου. Μαζί με τον μεγάλο του αδελφό Βασίλη ανήκει στους πρωτοπόρους του ψαροτούφεκου, αυτούς που χάραξαν την νέα του πορεία από ένα απλό «ψάρεμα», αυτούς που το ξεχώρισαν από την μπουκάλα και έφεραν τους σημερινούς Έλληνες ψαροκυνηγούς να είναι ψακουστοί σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας τον γνωρίσουμε περισσότερο μέσα από την κουβέντα μας.
Β Γιατί είσαι ψαροκυνηγός; Ποιά στοιχεία του υποβρύχιου κυνηγιού σε συναρπάζουν περισσότερο και γιατί;
Σε πρώτη φάση χαιρετώ τον όμορφο κόσμο του Βυθού. Του περιοδικού φυσικά και όχι μόνο… Όλους τους αναγνώστες, τους συνεργάτες και φυσικά εσένα Δήμη. Η επιμονή και η δύναμη σου να κρατάς έντυπο το περιοδικό παρά τις αντιξοότητες των καιρών, δείχνουν πόσο αγαπάς τον χώρο και πόσο δυνατός άνθρωπος είσαι.
Σαράντα χρόνια ψαροκυνηγός. Κυνηγός… Nαι. Αυτή η λέξη μου κάνει. Ένστικτα, μάλλον αυτό. Μόλις περάσουν λίγες μέρες εκτός δράσης με τρώει το δάχτυλό μου. Θέλω να πατήσω την σκανδάλη. Ναι… να σκοτώσω κάτι. Τα θηράματα της ξηράς δεν με κέρδισαν, τα λυπάμαι, δεν ξέρω γιατί. Μόλις όμως έβαλα μάσκα… αυτό ήταν. Ο υποβρύχιος κόσμος και τα θηράματα του με εξίταραν και έτσι φτάσαμε εδώ.
Το ψαροτούφεκο αλλάζει επίπεδο στην Ελλάδα. Εδώ στο μακρινό 1988.
Με συναρπάζει το απέραντο μπλέ… Με συναρπάζουν οι αντιξοότητες. Ο μεγάλος βαθμός δυσκολίας. Η μοναξιά. Η μία και μοναδική ευκαιρία που έχω, σε ένα περιβάλλον που δεν ανήκω και όλα πρέπει να γίνουν σωστά, για να δρέψω τους καρπούς της προσπάθειας. Με συναρπάζει ο κίνδυνος. Πάντα ένιωθα ότι κινδυνεύω κοντά της και αυτή η αίσθηση έμοιαζε σαν μια ουσία που νάρκωνε όλες τις άλλες αισθήσεις και με παρέσυρε μέσα της.
Β Ποιοί ήταν οι μέντορες σου, και πως σε ενέπνευσαν;
Μέντορα μου θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τον αδερφό μου. Οι συμβουλές του ήταν πολλές και η παρέα του στο ψάρεμα καθοριστική. O Θανάσης ο Δέρδας… φοβερή η υπομονή του ώστε να μου μεταφέρει σε εφηβική ακόμα ηλικία, βασικούς κανόνες κοινωνικής επιβίωσης. Ο Υποβρύχιος Κόσμος επίσης… το περιοδικό. Ήταν το μοναδικό εκείνης της εποχής. Η προσμονή και η λαχτάρα κάθε μήνα να το πάρω στα χέρια μου, ήταν απίστευτη. Δεν μπορώ να πω όμως ότι με ενέπνευσε κάποιος. Μου αρέσει στην ζωή να κάνω τα πάντα με τον δικό μου τρόπο. Τα περισσότερα τα έμαθα παθαίνοντας, μιας και εκείνη την εποχή δεν υπήρχε η πληροφόρηση που υπάρχει τώρα.
Ναι έχω ψαρέψει με πάρα πολύ κόσμο… Καταλάβαινα τα λάθη τα οποία φρόντιζα να μην κάνω και αποτύπωνα στο μυαλό μου τα σωστά, εφαρμόζοντάς τα πάντα με την δική μου πινελιά. Έτσι και ο τρόπος ψαρέματος που επέλεξα και ανέπτυξα, μάλλον είναι μοναδικός και ιδιαίτερος, όσο και αν μοιάζει με των υπολοίπων. Φυσικά δεν σημαίνει ότι είναι και καλός. Είναι όμως αυτός που μου αρέσει.
Β Ποιά είναι η πρώτη σου ψαροτουφεκάδικη ανάμνηση;
Η πρώτη ψαροντουφεκάδικη ανάμνηση θα μας πάει πολλά χρόνια πίσω, στα εξωτικά νερά της Ραφήνας, όπου κράτησα για πρώτη μου φορά ψαροντούφεκο. Ήμουν μόλις 9 ετών... Φυσικά δεν μπορούσα να το οπλίσω. Το όπλιζε ο Βασίλης. Δεν πέτυχα τίποτα… Ο αδερφός μου όμως έβαλε στην ψαροσακούλα μου μια χειλού που είχε χτυπήσει. Τι να λέμε τώρα… Τρελάθηκα! Φούσκωνα σαν κόκορας από περηφάνεια. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ…
Β Ποιά είναι η γνώμη σου για το αγωνιστικό ψαροτούφεκο;
Χμ... δύσκολη ερώτηση. Έχω πάρει μέρος σε αρκετούς αγώνες, ως νεαρός και παρά το άπειρο της ηλικίας και των συνθηκών, οι θέσεις ήταν καλές. Δεν ήξερα και έμαθα… Αυτό που δυσκολεύει τα πράγματα όμως είναι ότι είμαι ειλικρινής και δεν μπορώ να μην πω την άποψή μου.
Το κακό ξεκινά από το ότι δεν βρίσκω στο υποβρύχιο ψάρεμα κάτι το ηρωικό, που πολλοί «πουλάνε» σήμερα ή αν το θέλεις διαφορετικά, το ίδιο ηρωικό για εμένα είναι, όταν ένας απλός άνθρωπος βγάζει ένα οποιοδήποτε ψάρι στα πέντε μέτρα. Μπορεί ας πούμε να παραμέρισε χίλιες δυο δυσκολίες για να βρεθεί στη θάλασσα. Το ίδιο φαντάζει στα μάτια μου, αν βγάλει ένα ψάρι, ο τάδε αθλητής στα εξήντα μέτρα, μετά από δύο λεπτά άπνοιας, που βρίσκεται στο γυμναστήριο, την θάλασσα και εγώ δεν ξέρω που αλλού, κάθε μέρα, χωρίς να τον απασχολούν βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά ο απλός κόσμος. Θα εντυπωσιαζόμουν αν έβγαζε κάνα σακί λίρες.
Δεν βλέπω λοιπόν τίποτα το αθλητικό στη θανάτωση ψαριών, ειδικά στο ψαροντούφεκο που το ποσοστό τύχης είναι αρκετά σοβαρό. Επίσης όλοι όσοι έχουν την άνεση, κάνουν αναγνωρίσεις ακόμα και με δεύτερη ομάδα πολλές μέρες πριν. Καλύπτουν όλη την τράπεζα, και «σημαδεύουν» τα θηράματα για τον «αθλητή» τους. Άνισο… Εύλογα λοιπόν προκύπτει το ερώτημα και οι άλλοι, οι κομπάρσοι, όπως τους ονομάζω εγώ, γιατί πηγαίνουν; Για την εμπειρία, γιατί είναι περίεργοι, γιατί νομίζουν ότι κάνουν κάτι σπουδαίο επειδή έπιασαν ψάρια και θεωρούν ότι μπορούν να κοντράρουν τους «επαγγελματίες» αθλητές ή και για χαβαλέ. Όχι επομένως στο αθλητικό ψαροντούφεκο. Και αν και έχω και άλλα να πω, καλύτερα να σωπάσω. Ξύνεις πληγές….
Στην έκθεση ΝΑΤΕΧ με την ομάδα Bleu Tec.
Β Μίλησε μας λίγο για την επαγγελματική σου πορεία.
Σπούδασα ηλεκτρολόγος και εργάστηκα στις επισκευές πλοίων, εγκαταστάσεις και επισκευή κινητήρων. Αν θυμάμαι καλά περίπου στα πέντε χρόνια. Εκείνη την εποχή ήμουν κάθε Σ/Κ στην θάλασσα. Αναμενόμενο λοιπόν να με κερδίσει και εκεί. Η πρώτη μου επαφή με την πώληση ειδών αλιείας, ψαροτούφεκου και αυτόνομης κατάδυσης, ήταν στο μαγαζί του Ηλιάδη του συγχωρεμένου, στην Λυκούργου και Αθηνάς στην Ομόνοια. Φοβερός δάσκαλος και με ανοιχτό μυαλό στις τότε επιταγές των καιρών, κάτι που ακόμα και τώρα νεότεροι άνθρωποι δεν το έχουν. Στην συνέχεια δούλεψα σαν δύτης σε ιχθυοτροφεία και μετα ανέλαβα το Κifissia Divers υπό την ιδιοκτησία του Τάσου Βαρουξή. Μεγάλος δάσκαλος και αυτός. Περάσαμε μαζί σχεδόν τρία πολύ όμορφα χρόνια. Κάπου εκεί άρχισε να με τρώει το ένστικτο της δημιουργίας και μαζί με τον Βασίλη Ζωνομέση, αδερφό μου, ξεκινήσαμε την Bleutec. Δύσκολα χρόνια και αυτά. Πολλές όμως και οι όμορφες στιγμές. Όπως η πρώτη μας εξαγωγή… Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Το κράτος σαν να ήταν εναντίον όλων όσων προσπαθούσαν να δουλέψουν, να δημιουργήσουν και να πουλήσουν στο εξωτερικό. Ένα σωρό εμπόδια και τρικλοποδιές, χαχαχαα! Τα σκέπτομαι και γελάω… Στην πρώτη μας εξαγωγή όμως, όταν τα καταφέραμε και έγιναν όλα νόμιμα έκανα σαν μωρό παιδί. Μα πάνω από όλα αισθανόμουν περήφανος. Όπως και τώρα, μετά από 19 χρόνια, μην μπορώντας πλέον να εργαστώ για λόγους υγείας, χαζεύω την πορεία και τις επιτυχίες αυτής της μικρής επιχείρησης. Φτιαγμένη από μεράκι και αγάπη έφτασε να είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο και να μιλούν όλοι με τα καλύτερα λόγια. Να είσαι πάντα καλά Bill και να έχεις την δύναμη, όπως και την αγάπη για αυτό που κάνεις, για πάντα…
Β Πόσο σημαντικό ρόλο έχει ο εξοπλισμός σου και πως του συμπεριφέρεσαι (τον φροντίζεις;)
Σαν κατασκευαστής και όχι μόνο εξοπλισμού υποβρυχίου ψαρέματος, προέκυψε και η μανία της βελτίωσης - εξέλιξης. Κατασκευάζω λοιπόν αυτά με τα οποία ψαρεύω και έτσι έχω εμπιστοσύνη στον εξοπλισμό μου. Νιώθω και είμαι σίγουρος για τις απαιτήσεις μου και όπως και να το κάνουμε αισθάνομαι και όμορφα, που αυτόν τον εξοπλισμό τον χρησιμοποιούν και τον εμπιστεύονται χιλιάδες πλέον ψαροκυνηγοί ανά τον κόσμο. Προσέχω πάρα πολύ όλα μου τα πράγματα ανεξαιρέτως και τα συντηρώ με μεγάλο μεράκι και προσοχή έτσι ώστε να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμα για μάχη. Δυσκολεύομαι πολύ να μου συγχωρέσω τραυματισμό η απώλεια θηράματος λόγω μη συντήρησης. Το θεωρώ τελείως ανεύθυνο. Μπορεί για λόγους υγείας να μην συμμετέχω πιά στην κατασκευή και πώληση ειδών υποβρυχίου ψαρέματος, αλλά η ψυχή μου η καρδιά και το μυαλό μου είναι ακόμα εκεί. Η συντήρηση του εξοπλισμού μου τέλος είναι και κάτι σαν ψυχοθεραπεία για εμένα.
Β Ποιό ψάρι λατρεύεις να κυνηγάς;
Λατρεύω την συναγρίδα. Το κυνήγι της είναι συναρπαστικό όπως και απρόβλεπτο. Όταν δε, γίνεται συστηματικά, χρειάζεται απόλυτη πειθαρχεία. Πρέπει να ξεχάσεις ότι άλλο κυκλοφορεί στην περιοχή, να μην αιφνιδιάζεσαι και να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος. Πρέπει να αφιερώσεις χρόνο για να μάθεις τα στέκια της, όπως και τις συνήθειές της. Και θα αναφερθώ και λίγο στην πιο συνηθισμένη ερώτηση που μου κάνουν… Ποια είναι η καλύτερη ώρα για το κυνήγι της… Όλα αυτά τα χρόνια που ψαρεύω ένα έχω να πω… Δεν υπάρχει ώρα… Έχω πάρει ψάρια με την ίδια συχνότητα ή δεν έχω δεί κιόλας σε συγκεκριμένα στέκια τους οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Καθένας με την τύχη του. Συναγρίδα λοιπόν όσον αφορά το κυνήγι. Για μεζέ όμως τρελαίνομαι με τα μπαρμπούνια. Λατρεύω την γεύση τους με αποτέλεσμα όταν τα βρίσκω, να σταματώ κάθε είδους ψάρεμα και να μαζεύω όσα πιο πολλά μπορώ. Ακολουθεί άμεσα τηγάνι και λευκό κρασάκι.
Β Ονόμασε την αγαπημένη σου τεχνική.
Αγαπημένη τεχνική δεν έχω. Και αυτό γιατί είναι σημαντικότερο πώς με δέχεται το ψάρι και όχι πώς μου αρέσει εμένα. Το έχω ξαναπεί. Μπορεί να ξεκινήσω με πλανάρισμα που μπορεί να εξελιχθεί σε συρτό, που μπορεί να εξελιχθεί σε καρτέρι, που μπορεί να εξελιχθεί σε ψάρεμα στην τρύπα. Χαχαχα!
Το χέρι του αδελφού του πίσω από την πλάτη προστατευτικά... πάντα!
Β Ποιό όπλο και με τι στήσιμο προτιμάς;
Το όπλο αλλάζει ανάλογα με το είδος του ψαρέματος που θα επιλέξω. Σε γενικό ψάρεμα χρησιμοποιώ ένα Bastard 95 με δύο 14άρια και βέργα 6,5. Το μουλινέ δεν το συζητάω. Στάνταρ σε όλα τα όπλα. Ενίοτε δε, βγάζω «βόλτα» και το Lycan 105 με τρία λάστιχα και βέργα 6,75. Πολύ αποτελεσματικό όπλο σε μακρινές σχετικά βολές και νευρικά ψάρια. Ανάλογα την περιοχή λοιπόν και τα θηράματα, αν είναι μεγάλα η πελαγίσια ή αν εγώ θέλω να ψαρέψω με συγκεκριμένο τρόπο, παίρνω το αμέσως επόμενο αγαπημένο. Oceanborn 125 με τέσσερα 14άρια κοτσιδάτα και 8άρα βέργα. Εκεί τελειώνουν όλα….
Β Πες μας για το βαθύτερο ψάρι που έχεις πιάσει ποτέ.
Ροφός… Ευτυχώς έμεινε παξιμάδι… Αν δεν έδινε καίρια βολή βέβαια δεν θα τον χτυπούσα. 34 ήταν τα μέτρα και 18 κιλά ο μπούλης…. Σε γενικές γραμμές πάντως μου αρέσει να ψαρεύω ρηχά. Ψαρεύω και μόνος…Το ξέρω ότι είναι μέγα λάθος, αλλά έτσι μου αρέσει. Απλά πιάνω ζώνη 20- 30 μέτρα με ρηχότερα διαλείμματα για ξεκούραση. Χρησιμοποιώ πάντα σε κάθε βουτιά το 60 με 70 % της άπνοιας και αυτό γιατί θέλω να ψαρεύω όλη μέρα!
# Πες μας για το πιό ρηχό μεγάλο σου ψάρι.
Μαγιάτικο…17 κιλά στα 3 μέτρα. Δυστυχώς, περιπέτεια δεν είχε… Ήρθε πάνω εύκολα.
Β Περιέγραψέ μας μια τυπική σου μέρα ψαρέματος, πως προετοιμάζεσαι;
Είμαι παραδοσιακός τύπος… Καφεδάκι, ένα τσιγαράκι και μπλούμ….Δύο τρείς βουτιές να πάρει νερό η στολή και μετά σιγά, σιγά βαθαίνω. Ανάλογα πάντα με τον βυθό και την κίνηση των ψαριών. Αν σημαίνει κάτι πάντως, οι πρώτες βουτιές και αρκετές θα έλεγα είναι καρτέρια.
Β Θυμήσου κάποιο από τα θηράματα σου και περιέγραψε την ιστορία…
Τα περισσότερα θηράματα που θυμάμαι είναι αυτά που έχασα… Ήταν Αύγουστος του 2007… Σέριφος και καρτέρια για 3 τουλάχιστον ώρες, σε γνωστό σημείο για τόνους. Τόνοι δεν ήρθαν… Ήρθαν όμως όλα τα άλλα, έτσι… για να μου σπάσουν τα νεύρα… Αφού βαρέθηκα, άφησα το Oceanborn και πήρα ένα 105. Δυνατό όπλο, με 2 X 17,5 και βέργα δίφτερη 6,75. Βάθυνα λίγο, ώσπου σε ένα μονόπετρο ξεκομμένο στην άμμο μπήκε μια μεγάλη στήρα και ένας μεγάλος επίσης ροφός. Η πέτρα δεν ήταν μεγάλη… Βούτηξα σίγουρος ότι ένα από τα δύο ψάρια με προτίμηση στην στήρα θα ήταν στην βέργα μου. Ακούμπησα στον βυθό απαλά 5-6 μέτρα μακριά από την τρύπα. Άρχισα να πηγαίνω προς αυτήν σιγά. Μα κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Κάτι αισθανόμουν να με παρακολουθεί, ώσπου σήκωσα το βλέμμα. Τρία μέτρα πάνω μου και τέσσερα μέτρα μακριά μου αντίκρισα το μεγαλύτερο μαγιάτικο πού έχω δει στην ζωή μου, μέσα και έξω από το νερό. Θυμάμαι ξεκάθαρα ότι η βολή έγινε σωστά. Σημάδεψα εγκέφαλο. Αυτό κάνω πάντα, σχεδόν αυθόρμητα. Μα στις βολές από κάτω προς τα πάνω έχω πρόβλημα και το ψάρι χτυπήθηκε χαμηλά. Δεν πρόλαβα να το δω…. Το είδα μετά. Είχαμε κλείσει 1 ώρα μάχης… Οι πατητές ήταν πολλές… Θυμάμαι έκανα εκπνοή ένα μέτρο πριν την επιφάνεια, γιατί δεν άντεχα άλλο και ήθελα να εισπνεύσω αμέσως. Κατάφερα να το φέρω στα 10 περίπου μέτρα… Οι κινήσεις του πια ήταν εξασθενημένες… Μα διέκρινα το ένα φτερό από την δίφτερη να εξέχει χαμηλά εκεί που τελειώνει το βράγχιό του… Ξεκίνησα την βουτιά.. Υπολόγισα το μήκος του χεριού μου για να το περάσω μέσα από τα βράγχια και να το κλειδώσω πιάνοντας το από το στόμα… Το πολύ πολύ να μου σπάσει κάνα χέρι σκέφτηκα, μα ούτε που με ένοιαξε… Δεν έφτανε κιόλας… Όπως δεν έφτασα και εγώ… Δεν άντεξα και ανέβηκα… Εκείνη την στιγμή έκανε άλλο ένα ντεμαράζ σκίστηκε και σιγά, σιγά, χάθηκε….
Β Περνάς ένα σοβαρό θέμα με την υγεία σου. Πώς το αντιμετωπίζεις; Σε έχει επηρεάσει όταν ψαρεύεις;
Αδενοκαρκίνωμα παγκρέατος…. Μόνο που το λέω, σκέπτομαι ότι θα έπρεπε να ήμουν νεκρός. Ήμουν όμως τυχερός γιατί έδωσε πόνους. Τυχερός μες την ατυχία μου… Αφαίρεσαν το 60 – 70 % του παγκρέατος, τον σπλήνα και 12 λεμφαδένες… Ακολούθησαν χημειοθεραπείες. Ένα βαρύ, δυνατό και επιθετικό σχήμα… Δεν θα πω πολλά… Τρείς μήνες μετά το χειρουργείο και μέσω χημειοθεραπειών πήγα θάλασσα. Δεν άντεχα άλλο… Όπλιζα με τα χίλια ζόρια και με απίστευτο πόνο.. Δεν σταμάταγα με τίποτα όμως. Είναι η ψαριά με τα μπαρμπούνια.. Ήμουν μόλις 55 κιλά… Πέντε κιλά πάνω από όταν βγήκα από το χειρουργείο… Δεν το έχω βάλει κάτω… Ούτε θα το κάνω… Έχω δώσει στον εαυτό μου 10 λεπτά χρόνο… Μόνο τόσο επιτρέπω να με διαβάλλει. Μετά σηκώνομαι, κάνω δουλειές..Απασχολώ το μυαλό μου… Ξεχνιέμαι… Είναι δύσκολο…
Όταν όμως σκέπτομαι τα παιδιά μου, τη σύντροφό μου… την θάλασσα… Τότε παίρνω δύναμη… Ξεχνώ τα πάντα και συνεχίζω… Γιατί και εγώ θέλω να είμαι κοντά τους και έχω υποχρέωση να το κάνω. Αφιερώστε χρόνο στην οικογένεια σας… Κλέψτε χρόνο από την εργασία… Αυτή δεν τελειώνει ποτέ… Εμείς όμως… Μην το βάζετε κάτω, όποιες και αν είναι οι δυσκολίες… Κοιτάξτε δίπλα σας τα αγαπημένα σας πρόσωπα… Περιμένουν πολλά από εσάς και σίγουρα μπορείτε… Κάποια στιγμή ήθελα όλη αυτή τη δύναμη, τη δύναμη της επιβίωσης να την μεταφέρω. Να την φωνάξω παντού σε όσο πιο πολύ κόσμο μπορώ… Ζητησα βοήθεια για να κάνω πράγματα… Μα δεν ήθελαν να τα κάνω όπως μου άρεσε. Όπως τα είχα φανταστεί, για να αφυπνίσω όσο πιο πολλούς ανθρώπους γινόταν. Μα από την πρώτη στιγμή...από την πρώτη έκκληση για βοήθεια επίτευξης και επικοινωνίας μέσω αυτής προσπάθειας με τον κόσμο, ξεκίνησαν τα «εγώ θα σου πω ποιo είναι το σωστό και πως θα το κάνεις»… Άστο να μείνουμε φίλοι σκέφτηκα. Κοίτα τον Μάνο… Αυτή είναι η αλήθεια όπως και αν ακούγεται… Αυτό που πάντα σιχαινόμουν. Άλλοι να ελέγχουν την ζωή μου και να κανονίζουν βάση των δικών τους αναγκών και όχι μόνο. Βαρέθηκα. Έτσι λοιπόν συνεχίζω και μόνο μέσα από την προσωπική επαφή κάνω ότι μπορώ. Θέλω να βοηθήσω, αλλά με τον δικό μου τρόπο και όχι με όρους και αντιπροτάσεις σε ένα θέμα τόσο λεπτό… Εδώ είμαι…
Οινούσες 1982, πάντα με τον Βασίλη.
Β Ελεύθερη κατάδυση ή απλά ψαροτούφεκο;
Μόρφωση, εκπαίδευση, εξέλιξη, παιδεία. Αυτό μας λείπει σ’ εμάς τους ψαροντουφεκάδες… Που αντί να ενωθούμε κοιτάμε να βγάλουμε το μάτι ο ένας του άλλου. Ξέφυγα πάλι, τέλος πάντων… Θεωρώ την όσο δυνατόν καλύτερη γνώση της ελεύθερης κατάδυσης, το καλύτερο εργαλείο στα χέρια και στο μυαλό ενός ψαροκυνηγού. Οι περισσότερες βουτιές μου γίνονται με βάση το ψαροντουφεκάδικο μοντέλο. Όταν όμως τα πράγματα βαθύνουν και δυσκολέψουν, τότε εφαρμόζω το πρωτόκολλο της ελεύθερης κατάδυσης, όπως το έχω ονομάσει.
Τότε, έστω και βαθύτερα, τα πράγματα γίνονται ασφαλέστερα και ευκολότερα. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Β Έχει μέλλον το υποβρύχιο κυνήγι και πως πρέπει να είναι;
Δύσκολη ερώτηση, με πολύ μεγάλο εύρος…
Όσο οι ψαροκυνηγοί συνεχίζουν με αυτό το στυλ και αυτή την παιδεία, όχι… δεν έχει μέλλον. Βούτυρο στο κουλούρι, να το πω έτσι, όλων αυτών που θέλουν να το τελειώσουν… Όλων αυτών που θέλουν να ζούμε με τους δικούς τους κανόνες… Να είμαστε μακριά από την θάλασσα και στην ελεύθερη μας ώρα να κάνουμε αυτό που θέλουν, για να μπορούν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους, πολλά από τα οποία γνωρίζουμε και δεν θα αναφέρω τώρα… Το υποβρύχιο ψάρεμα εκτός από το σώμα εκπαιδεύει και το μυαλό έστω και αν αυτό δεν συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις. Και αυτό δεν τους αρέσει. Χρειάζεται λοιπόν ένα νομοσχέδιο από ανθρώπους ειδικούς. Χωρίς σκέψεις συμφερόντων. Κάτι το οποίο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ… Για το πώς θα έπρεπε να είναι δεν μπορώ να μιλήσω. Δεν είμαι ιχθυολόγος. Ξέρω μόνο ότι είναι ο μοναδικός τρόπος ψαρέματος, που ο ίδιος ο κυνηγός μπορεί να επιλέξει το θήραμα του. Και αυτός ο τρόπος, αυτόματα γίνεται οικολογικός. Έτσι λοιπόν ότι και αν συμβεί και για όσο ζω, θα συνεχίσω να ψαρεύω… ακόμα και αν απαγορευτεί και με συλλάβουν, πάλι εκεί θα είμαι…