Περιοδικό Βυθός : Εξοπλισμός

Άλλο ένα Ευρωαφρικανικό Πρωτάθλημα προστέθηκε στην αλυσίδα της αρχαιότερης διοργάνωσης αγώνων υ/β αλιείας της παγκόσμιας Ομοσπονδίας (από το 1954 ως Ευρωπαϊκό). Εξήντα οκτώ χρόνια μετά το ξεκίνημά της, η Ευρωαφρικανική κόντρα των καλύτερων υποβρύχιων ψαράδων των δύο ηπείρων συνεχίζει να ηλεκτρίζει με το επίπεδο και το συναγωνισμό της.

Επτά ημέρες μετά το 32ο παγκόσμιο πρωτάθλημα υποβρύχιας αλιείας της CMAS και νομίζω ότι είμαι σε θέση να γράψω αντικειμενικά πλέον για το τι συνέβη στο Arbatax της Σαρδηνίας. Τα συναισθήματα έχουν καταλαγιάσει και η ένταση έχει εξαφανιστεί. Έχοντας βιώσει το τραγικό γεγονός της απώλειας ενός συναθλητή στο Svendborg της Δανίας, το πρώτο που μου έρχεται στο νου να πω για το πρωτάθλημα του Arbatax είναι ότι ευτυχώς δεν είχαμε σοβαρά ατυχήματα. Το βάθος που κινήθηκαν οι περισσότεροι αθλητές ήταν τέτοιο που τα επικίνδυνα περιστατικά ήταν βέβαιο ότι δεν θα έλειπαν. Και δεν έλειψαν! Ένας Ισπανός είχε περιστατικό σύνθλιψης κι ένας Νοτιοαφρικανός συμπτώματα εμβολής αζώτου (νόσου των δυτών). Και οι δύο αντικαταστάθηκαν τη δεύτερη ημέρα. 

Στο Πορτοχέλι έφτασα την Παρασκευή το μεσημέρι και ουσιαστικά έκανα λιγότερο από έξι μέρες αναγνώριση, μιας και λόγω της κακοκαιρίας δεν βούτηξα την Τετάρτη. Είχα αποφασίσει ούτως ή αλλιώς να αφήσω και μία επιπλέον μέρα για ξεκούραση εκτός της Παρασκευής, για να αποφύγω περιστατικά νόσου.

Ακόμα μια συμμετοχή μου σε πανελλήνιο πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε. Το αποτέλεσμα είναι καλό, άλλη μια δεύτερη θέση, δυστυχώς για ακόμη μια φορά όχι πρώτη... Ελπίζω ότι στο μέλλον θα γίνει και αυτό, και αν δεν γίνει πάλι μια χαρά. Αρκεί να μπορώ να συμμετέχω. Αγωνίστηκα με πέντε μέρες αναγνώριση, πολύ πιεσμένα από την δουλειά μου. Αυτό μου στερεί την δυνατότητα να είμαι πάρα πολύ ανταγωνιστικός και να αποδώσω στο maximum