Η βάρκα μας έπλεε σε μια ακύμαντη θάλασσα, ήταν η πρώτη βδομάδα του Ιούνη και η διάθεση μας βρίσκονταν στα ύψη. Ο Δημήτρης ήθελε να με πάει για αρχή σε έναν πολλά υποσχόμενο τόπο που γνώριζε καλά, για να ξεκινήσουμε με το δεξί την καλοκαιρινή σεζόν. Η διαδρομή μετά από έναν μήνα αποχής από το αγαπημένο μας χόμπι κύλισε σαν νεράκι λόγω της μεγάλης μας προσμονής. Σε λίγο καβατζάραμε στον μικρό κόλπο και ρίξαμε σιγά σιγά το σίδερο…

Πέσαμε μέσα στο νερό και κολυμπήσαμε αργά μέχρι τον κάβο κάνοντας και μερικές απαραίτητες βουτιές για ζέσταμα. Φτάνοντας στο επιθυμητό σημείο, ο βυθός έκανε ένα ρηχό σκαλοπάτι και μετά γκρεμιζόταν σε μεγάλο βάθος. Ο τόπος κάτω από τα πόδια μου έσφυζε από ζωή, το ψιλό λόγω του θερμοκλινούς ήταν ανεβασμένο στα ρηχά και οι καλόγριες είχαν πυκνώσει και κολλήσει στον σχεδόν κάθετο τοίχο, κάνοντάς με να καταλάβω ότι οι πιθανότητες για κάτι καλό ήταν αυξημένες.

Μετά από τις οδηγίες του ζευγαριού μου, πήρα την βουτιά και ξεκίνησα ένα αθόρυβο συρτό που σαν στόχο είχε να βγω ακριβώς στο κόψιμο, μιας και εκεί είχε συναντήσει αρκετές φορές μεγάλες στήρες στο παρελθόν, που ανεβαίναν από τα βαθιά για να κυνηγήσουν και ήλπιζε στο ότι θα ξεγελούσαμε κάποια από αυτές πριν κατηφορίσει… Όταν έφτασα στο επιθυμητό βάθος ξεκίνησα να σέρνομαι αργά και παράλληλα με το χείλος του κοψίματος σαν “αράχνη”, ούτως ώστε να παραμένω όσο μπορώ αθέατος προς κάποιο ψάρι που θα βρισκότανε από κάτω μου, αλλά ταυτόχρονα και να μπορώ να επιβλέπω προς την αποχή για να προλάβω να κάνω βολή σε πρώτο χρόνο αν χρειαζόταν…

Μετά από μια σύντομη πορεία την είδα… Ήταν ένα ψάρι που σπάνια συναντάω και ακόμα σπανιότερα κατορθώνω να καμακώσω μιας και αρέσκεται να ζει κυρίως στην βαθιά ζώνη, μια “λεοπάρδαλη” της αβύσσου. Η πίγκα είχε ανέβει από το χάος και αιωρούταν στο ανοιχτό νερό, χαρίζοντάς μου μια σπάνια και μαγευτική εικόνα. Το μεγάλο και επιβλητικό της σαγόνι και η αέρινη κίνηση της μαγνήτισαν το βλέμμα μου. Το ψάρι, λόγω της σωστά εκτελεσμένης βουτιάς που με έφερε ακριβώς από πάνω του, άργησε να καταλάβει τον κίνδυνο και γεμάτο περιέργεια με άφησε να γλιστρήσω αθόρυβα και να πατήσω την σκανδάλη.

Η γνώση του όπλου μου με έκανε να στείλω την βέργα στο καλύτερο δυνατό σημείο πλήττοντάς το καίρια, σπάζοντας τον σπόνδυλο στην βάση του κρανίου του και αφήνοντάς το κεραυνοβολημένο να βυθίζεται στην άβυσσο, γεμίζοντάς με ταυτόχρονα με ένα τεράστιο συναίσθημα πληρότητας!

 ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO