Περιοδικό Βυθός : Πτερύγια

Ο πρώτος μου αγώνας ψαροτούφεκου στο εξωτερικό και μάλιστα σε Ευρωαφρικανικό πρωτάθλημα στη Τυνησία. Ήταν μια τεράστια εμπειρία για εμένα και φυσικά αυτός ο αγώνας θα μου μείνει για αξέχαστος. Στην αναγνώριση είχαμε εντοπίσει πολλά ψάρια, είχε πραγματικά παρά πολλούς ροφούς, μεγάλες στήρες και πίγκες, σε αντίθεση με τα άσπρα ψάρια ήταν πολύ λιγότερα. Με εξαίρεση τις συναγρίδες, οι οποίες είναι πολύ δύσκολες στην σύλληψη κατά την διάρκεια του αγώνα.   

Είναι πικρό να είναι κανείς τόσο κοντά στο μετάλλιο και να μην το φτάνει! Αλλά τα δάκρυα για το Γεράσιμο Καββαδία σταματούν εκεί! Τεράστιος αθλητής, αρνείται για τρίτο διεθνές πρωτάθλημα να πέσει κάτω από την πεντάδα.

Η εθνική μας ομάδα υ/β αλιείας ανδρών βρίσκεται στην Τυνησία (Bizerte), όπου την Παρασκευή και το Σάββατο 9 και 10 Σεπτεμβρίου θα αγωνισθεί στο 33ο Ευρωαφρικανικό Πρωτάθλημα της CMAS.

Όταν την άνοιξη του 2015 μιλούσαμε στο τηλέφωνο με τον Χαράλαμπο Βρανά, τον άνθρωπο που είχε βρει το «εγκαταλελειμμένο» όπλο μου μετά από τρία χρόνια, το κρατούσα ήδη στα χέρια μου γιατί είχε φροντίσει εν άγνοια μου να το αγοράσει ο Πάνος Μπάρδης από τον τότε κάτοχο του Γεώργιο Μπαριωτάκη και να μου κάνει έκπληξη στέλνοντας το μου με μια εταιρία μεταφορών στο μαγαζί, που τότε διατηρούσα ακόμα. Έτσι όταν μιλούσα με τον Χαράλαμπο στο τηλέφωνο περιεργαζόμουν το όπλο, ακούγοντας όσα είχε να μου αποκαλύψει για τις συνθήκες ανεύρεσης του και σκεπτόμουν πόσο μάταιο ήταν να προσπαθώ να φανταστώ το πιθανό σενάριο σχετικά με το τι είχε συμβεί στην Τήνο από εκείνη την μέρα στα τέλη Αύγουστου του 2011, μέχρι το 2014 που το είχε βρει στην Άγρια Γραμβούσα.

Ήταν Οκτώβρης του 2009 ημέρα Σάββατο και το μικρό συμβατικό βαρκάκι μου με την 15αρα μηχανούλα για ακόμα μια φορά είχε βάλει πλώρη προς το αγαπημένο μου νησί. Σχεδόν κάθε Σάββατο με τον κολλητό μου Κυριάκο ψαρεύαμε στην ακτογραμμή του με καρτέρι και ποτέ δεν φεύγαμε παραπονεμένοι, η κοντινή του απόσταση από την πόλη και οι πολλές επιλογές από πλευράς θηραμάτων, το έκαναν ιδανικό προορισμό για εμάς.