Το υποβρύχιο κυνήγι συνεχίζεται και τον χειμώνα… δεν πρέπει το κρύο και οι δύσκολες καιρικές συνθήκες της εποχής αυτής να μας κρατήσουν μακριά από την θάλασσα, γιατί κάθε εποχή έχει τα δικά της κρυμμένα μυστικά που ένας ολοκληρωμένος υποβρύχιος κυνηγός θα πρέπει να γνωρίζει. Η ηρεμία που βγάζει η φύση είναι ένας σοβαρός λόγος για να αφήσουμε την ζεστασιά του σπιτιού και να αναζητήσουμε αυτή την ξεχωριστή επαφή που θα μας απομακρύνει για λίγο από τον πολιτισμό, αλλά κανείς μας δεν θα άφηνε το πάπλωμα του μόνο για λίγες μοναχικές στιγμές στην ύπαιθρο αν δεν υπήρχε και ένας σοβαρός καταλύτης, μια σπίθα δηλαδή που θα άναβε στην καρδιά και θα ήταν ικανή να την ζεστάνει και να διαστείλει την κόρα του ματιού μας, χωρίς καν να χρειαστεί καφές…

Στις αρχές του χειμώνα και μετά από τις πρώτες κακοκαιρίες του φθινοπώρου έρχεται στα ρηχά ο καταλύτης που είπαμε και πιο πάνω, και αυτός δεν είναι άλλος από το λαβράκι. Το ψάρι αυτό με την ομορφιά του, το μέγεθος του και την βελούδινη γεύση του είναι ικανό να μας σηκώσει από τα άγρια χαράματα ακόμα και αν έξω ρίχνει χιόνι. Αντικειμενικά το λαβράκι σαν ψάρι σημαίνει πολλά για εμάς που μας αρέσει το ρηχό ψάρεμα και που είμαστε ταγμένοι σε αυτό, αλλά ακόμα και σε αυτούς που ψαρεύουν ως επί το πλείστον βαθύτερα και που θα αφήσουν για λίγο τα εναλλασσόμενα για να φορέσουν βαρίδι πλάτης. Η ρηχή ζώνη χωρίς αυτό δεν θα αποτελούσε ποτέ τόσο μεγάλο πόλο έλξης.

Έχουν γραφτεί τόσα και τόσα άρθρα φίλοι μου και εύκολα θα μπορέσει κάποιος να βρει στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο πολλές πληροφορίες για τις συνήθειες και το κυνήγι του για να ξεκινήσει, όμως θεωρώ, μιας και ασχολούμαι συστηματικά με αυτό το είδος, πως σωστό είναι να σας δώσω και εγώ όσο μπορώ μερικά tips και συμβουλές για να σας βοηθήσω στην συγκέντρωση πληροφοριών, πράγματα που μου πήρε αρκετό καιρό για να καταλάβω και να κατανοήσω και που μέσα από αυτό το άρθρο θα σας αναλύσω βήμα προς βήμα.

Ας πούμε λοιπόν ότι αύριο θέλουμε να ξεκινήσουμε να ψαρεύουμε λαβράκια.

Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να βρούμε τους τόπους που αυτό συχνάζει.

ΤΟΠΟΙ

Προσωπικά στην εύρεση ψαρότοπων με έχει βοηθήσει αρκετά το google maps και ειδικά η απεικόνιση με τον δορυφόρο, που μου δείχνει ακριβώς την διαμόρφωση του εκάστοτε τόπου που θέλω να επισκεφτώ.

Στο λαβράκι αρέσουν τα υφάλμυρα νερά, οι κλειστοί ρηχοί κόλποι, οι βυθοί με ξενέρια ή σηκώματα, τα εγκαταλειμμένα λιμανάκια ή βιομηχανικά μέρη, οι φυσικές μπούκες ή στενά περάσματα που πουσάρεται ο όγκος του νερού, τα ρηχά πεσίματα και τα ρηχά ναυάγια. Οπότε βάσει των παραπάνω ψάχνω εκβολές ποταμών, διβάρια, λιμνοθάλασσες, λιμανάκια φυσικά η τεχνητά εγκαταλειμμένα, παλιές εγκαταλειμμένες εγκαταστάσεις εργοστασίων, παραλίες λουόμενων η κάμπινγκ που τον χειμώνα ερημώνουν, ρηχές διαδρομές με έντονο ανάγλυφο, ρηχές ξέρες και τέλος ρηχές αποχές.

ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ

Όμως δεν φτάνει μόνο αυτό αλλά και η διαμόρφωση του βυθού στο εκάστοτε μέρος. Με τα χρόνια έχω καταλήξει ότι οι βυθοί που προτιμάει το συγκεκριμένο θήραμα είναι οι αμμοφυκιάδες με ψηλές τούφες ποσειδωνίας, η ψηλή βλάστηση γενικά που εναλλάσσεται με χαμηλό φύκι, οι λασπώδεις - αμμώδεις βυθοί με κοντό τριφύλλι, που έχουν πίνες η άλλα όστρακα, οι βυθοί που έχουν ρηχή τραγάνα ή κροκάλα ή πλάκες ή σκόρπια μονόπετρα ή γενικά χαμηλή πέτρα και εναλλάσσονται με βλάστηση, οι βυθοί όπως προείπα που έχουν ξενέρια και έντονο μορφολογικό ενδιαφέρον που τα βοηθούν στο να στήνουν τις ενέδρες τους, οι βυθοί που έχουν παρατημένα αντικείμενα όπως ξεχασμένα ρεμέτζα με τσιμεντόλιθους, άγκυρες, λάστιχα κ.λπ., τα ρηχά ναυάγια και οι λαμαρίνες τους και τέλος οι βυθοί που είναι έντονα επικλινείς και δημιουργούν ρηχές αποχές και είτε αποτελούνται από πετρά π.χ. ρηχά κατρακύλια η από άμμο π.χ. ρίβες. Το καλύτερο είναι ο συνδυασμός (μικτοί βυθοί) ενός ή και παραπάνω στοιχείων από όσα προείπα… (τοπ λαβρακότοπος).

ΣΥΝΘΗΚΕΣ

Οι συνθήκες μου καθορίζουν και τον τόπο που θα πάω να ψαρέψω. Από τις προηγούμενες μέρες κοιτάζω τα σάιτ με τον καιρό και ειδικά τους ιστιοπλοϊκούς χάρτες για να είμαι σε θέση να γνωρίζω αν θα μπορώ να επιχειρήσω στην περιοχή που επέλεξα. Δεν θα πάω π.χ. σε μέρος που το χτυπάει έντονα ο καιρός και ειδικά όταν αυτό έχει αμμώδη σύσταση πυθμένα, γιατί δεν θα έχω ορατότητα και δεν θα μπορώ να ψαρέψω. Με τα χρόνια και συλλέγοντας μέρη έχουμε ένα αρχείο ψαρότοπων και είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε με τι συνθήκες ψαρεύονται αυτά ιδανικά. Πάμε τώρα να δούμε ποιές αρέσουν στο συγκεκριμένο θήραμα.

Σαν γενικό κανόνα θα έλεγα ότι το λαβράκι επηρεάζεται από τις: α) έντονες αλλαγές του καιρού και μια από αυτές είναι η διεύθυνση του ανέμου π.χ. όταν τον τόπο χτυπάει μέρες ο νοτιάς και ξαφνικά αλλάζει σε βοριά ή το αντίθετο έχουμε αυξημένες πιθανότητες να το συναντήσουμε. Σε τέτοιους τόπους και όταν η σύσταση βυθού το επιτρέπει π.χ. βυθοί από πέτρα μπορούμε να ψαρέψουμε πάνω στον καιρό με εξαιρετικά αποτελέσματα. Έχει βγει και το ρητό που εδώ ταιριάζει γάντι «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται» β) από τα ρεύματα π.χ. σε στενά περάσματα - μπούκες, εκβολές ποταμών, ρηχές ξέρες που πουσάρεται ο όγκος του νερού ή κοντά στο γέμισμα του φεγγαριού που τα δημιουργεί σε συγκεκριμένους τόπους υπάρχει και πάλι έντονη κινητικότητα του συγκεκριμένου ψαριού. γ) στην φάση της πλημμυρίδας που σαν φαινόμενο επηρεάζει αρκετούς ψαρότοπους π.χ. κοινό μυστικό είναι ότι όταν είναι ανεβασμένα τα νερά έχει ψάρια ενώ με πεσμένα (άμπωτη) δύσκολα τα βρίσκουμε.

Άλλες πιο εύκολες καιρικές συνθήκες είναι να τον πω αυθαίρετα «ο λαβρακοκαιρός», που για μένα προσωπικά είναι η ελαφριά μπουκαδούρα που δημιουργείται στην θάλασσα και δημιουργεί ελαφριά αναμπουμπούλα στον βυθό, σε συνδυασμό με συννεφιά και ψιλόβροχο. Τώρα προτιμώ να υπάρχει μια βολική θολούρα που να μας επιτρέπει να ψαρέψουμε έχοντας δυο με τρία μέτρα ορατότητα από την μύτη του όπλου μας, γιατί σε μεγάλες ορατότητες δύσκολα θα το κάνουμε να πλησιάσει και σε μικρότερες θα μας αιφνιδιάσει περνώντας σαν φάντασμα. Επίσης έχω παρατηρήσει με τα χρόνια ότι η ιδανική θερμοκρασία νερού είναι αυτή κοντά στους 15 βαθμούς, γιατί δεν του αρέσει ούτε το πολύ κρύο ούτε το πολύ ζεστό νερό αν και υπάρχουν μέρη που κρατάνε όλο τον χρόνο κάποια ψάρια.

Κάτι σημαντικό ακόμα είναι η ώρα. Λαβράκια έχω πιάσει όλες τις ώρες της ημέρας αλλά έχω παρατηρήσει ότι ως γνήσιο κυνηγόψαρο του αρέσει να κάνει αισθητή την παρουσία του στο πρώτο φως (χάραμα), αλλά ακόμα καλυτέρα όταν πέφτει ο ήλιος, στο σούρουπο δηλαδή που προσωπικά τις ώρες πριν την δύση τις θεωρώ τις καλύτερες. Τέλος θέλω να αναφερθώ και στην παρουσία του ψιλού, πολύ βασικό στο μέρος που θα επιλέξουμε να ψαρέψουμε να έχει μικρόψαρα π.χ. αθερίνα, σπάρους, καλογριές κ.λπ. να του παρέχει τροφή δηλαδή για να το προτιμήσει. Επίσης δίνουμε μεγάλη σημασία στους τόπους που έχουν έντονη παρουσία κεφάλων, τα λαβράκια λόγω σχήματος εκμεταλλεύονται τα κοπάδια των κεφάλων και κρύβουν την μάσκα του θηρευτή για να πλησιάσουν την λεία τους (μικρόψαρα) μπαίνοντας μέσα στο κοπάδι, αλλά και για να προστατευτούν, έτσι όσο μεγάλος και να είναι ο πειρασμός για αρχή τουλάχιστον δεν θα πρέπει να πατηθεί η σκανδάλη γιατί συνήθως πίσω από τις ήρεμες μπάφες ακολουθεί το λαβράκι.

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

Βρήκαμε λοιπόν τα μέρη που του αρέσουν να συχνάζει και πάμε να το πιάσουμε…

ΣΤΟΛΗ

Το βασικότερο σε αυτό το κυνήγι είναι η στολή. Πρέπει να αισθανόμαστε άνετα στα ρηχά και πολύωρα ψαρέματα όπως αυτό, και για τον λόγο αυτό η στολή μας θα πρέπει να έχει αρκετά χιλιοστά, να είναι καλύτερα λεία - ξυρισμένη για να στεγνώνει γρηγορότερα, αλλά και για να μας παρέχει και καλύτερη θερμομόνωση και παράλληλα να είναι όσο το δυνατόν πιο μαλακή και ελαστική για να μην μας δυσκολεύει στις κινήσεις. Εδώ θα ανοίξω μια παρένθεση και θα σας προτείνω στις στολές επί μέτρω να ζητάτε από τον κατασκευαστή να κάνει την περιοχή του αυχένα - λαιμού λίγο πιο μπόσικη και αυτό γιατί στο ρηχό κυνήγι έχουμε την τάση να κοιτάμε συνεχώς μπροστά και στο τέλος του ψαρέματος να γυρνάμε σπίτι με πονοκέφαλο, πίνοντας ντεπόν λόγω του αυχενικού.

Κάτι ακόμα βασικό είναι το σύστημα ούρησης, οπωσδήποτε τα υγρά θα πρέπει να βγαίνουν εκτός στολής και για την υγιεινή μας αλλά και για καλύτερη θερμομόνωση. Καλτσάκια, γαντάκια προσωπικά φοράω πέντε χιλιοστών γιατί το κρύο του χειμώνα δεν παλεύεται, την μόνη πατέντα που έχω κάνει είναι το ότι έχω κόψει το γάντι στον δείκτη που πιέζει την σκανδάλη για να έχω καλύτερη επαφή. Τέλος στα παιδιά που ξεκίνησαν τώρα και θέλουν να ψαρέψουν λαβράκια τον χειμώνα με μία στολή π.χ. πεντέμισι χιλιοστών θα έλεγα πως ένα γιλεκάκι μέσα από αυτήν πάχους δυο χιλιοστών μαζί με ένα σορτσάκι ίδιου πάχους που θα τους κρατάει ζεστή την περιοχή των νεφρών θα τους δώσει αυτή την δυνατότητα για κάποιες ώρες.

ΚΙΛΑ

Το πόσα κιλά θα φορέσουμε θα εξαρτηθεί από το πάχος της στολής, το βάθος και τον καιρό. Σε αυτό το κυνήγι που εκτελείται σε πολύ μικρά βάθη συνήθως και απαιτεί πλήρη ακινησία από τον υποβρύχιο κυνηγό τα κιλά μας αναγκαστικά θα είναι πολλά. Τώρα το πώς θα τα κατανέμετε στο σώμα σας, αυτό είναι καθαρά προσωπική υπόθεση. Εγώ προσωπικά ή τα σπάω σε βαρίδι πλάτης και δύο ζώνες ή σε βαρίδι πλάτης ειδικής κατασκευής και μια ζώνη. Χρήσιμα και σε αυτό το ψάρεμα είναι τα αποσπώμενα βαρίδια για να μπορούμε να ρυθμίσουμε γρήγορα και εύκολα την πλευστότητα μας. Τέλος τα βαρίδια ποδιών είναι ένα ακόμα χρήσιμο αξεσουάρ που βοηθάει μεγάλη μερίδα λαβρακοκυνηγών και κρατάει τα πόδια μας κάτω.

ΠΕΔΙΛΑ

Στο ρηχό λαβρακοκυνήγι τα πέδιλα μπορούν να είναι κοντύτερα από τα κανονικά που έχουμε στα υπόλοιπα ψαρέματα μας και το υλικό τους δεν παίζει τόσο σπουδαίο ρόλο. Εδώ δεν θέλουμε πέδιλα επιδόσεων αλλά ένα απλό μαλακό πεδιλάκι που θα μας προωθεί ικανοποιητικά από καρτέρι σε καρτέρι. Το υλικό είναι καθαρά θέμα επιλογής, για μένα τα πλαστικά η υαλονημάτινα είναι καλύτερα σε αυτό το ψάρεμα γιατί είναι ανθεκτικότερα μιας και αρκετές φορές θα αναγκαστούμε να πατήσουμε στα βράχια με κίνδυνο να πληγώσουμε τα πανάκριβα μας κάρμπον.

ΜΑΣΚΑ

Η ορατότητα παίζει μεγάλο ρόλο, στην θολούρα ειδικά που το βλέμμα είναι στραμμένο μπροστά το οπτικό πεδίο πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερο για να ανιχνεύει κινήσεις περιμετρικά, οπότε ιδανική μάσκα είναι αυτή που θα μας παρέχει ευρύ οπτικό πεδίο και καλή εφαρμογή στο πρόσωπο μας.

ΟΠΛΟ

Το όπλο τώρα εννοείται πως αλλάζει ανάλογα με την ορατότητα αλλά και με το πόσο τρομαγμένα είναι τα θηράματα στον τόπο που τα κυνηγάμε. Προσωπικά χρησιμοποιώ από 60cm μέχρι ακόμα και 110cm, όμως προτιμώ μιας και τις περισσότερες φορές το λαβράκι λόγω της έντονης κυριαρχικότητας του θα πλησιάσει αρκετά κοντά να κρατάω ένα μεσαίου μήκους ακόμα και στα καθαρά νερά π.χ. 90 με 95cm, το οποίο όμως θέλω να είναι αρκετά δυνατό αλλά ταυτόχρονα και ευέλικτο για να μπορώ να το φέρω εύκολα σε θέση βολής.

ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ

Στο κομμάτι της παραλλαγής δίνω μεγάλη βάση, θέλω όσο το δυνατόν ο εξοπλισμός μου να έχει πάνω του τα χρώματα των τόπων που κυνηγάω. Ψάρια πιάνουμε και με μια ολόμαυρη στολή δεν αντιλέγω μιας και δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι το βασικότερο όπλο είναι η ηρεμία και η ακινησία από την μεριά μας, αλλά στα ρηχά νερά θέλω να είμαι όσο το δυνατόν πιο αόρατος στα μάτια των ψαριών, κάτι δηλαδή σαν τον PREDATOR από την ταινία με τον Άρνολντ Σβατζενέγκερ που βλέπαμε μικροί, γιατί πιστεύω ότι με βοηθάει στην ψυχολογία μου πάνω από όλα.

ΣΗΜΑΔΟΥΡΑ

Ανοίγω μια παρένθεση για να σας μιλήσω για την σημαδούρα στο λαβρακοκυνήγι. Προσωπικά πάντα έχω σημαδούρα πάνω μου και συνήθως την κλασσική και όχι μικρότερη γιατί το ότι ψαρεύουμε σε ρηχά νερά αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα κάνω εκπτώσεις στην ασφάλεια μου. Μου έχει τύχει αρκετές φορές να έρθει βάρκα πολύ κοντά μου και να δει την τελευταία στιγμή τον πλωτήρα μου ακόμα και στα δύο μέτρα νερό. Τα λαβράκια δεν τρομάζουν από τον πλωτήρα αν τα πέντε τελευταία μέτρα τα αντικαταστήσετε με πετονιά.

ΕΡΓΑΛΕΙΑ - ΚΟΛΠΑ

Τώρα τελευταία έχουν κάνει την εμφάνιση τους εργαλεία που παράγουν ήχους για να εξάψουν την περιέργεια του λαβρακιού και να το κάνουν να πλησιάσει γρηγορότερα στο καρτέρι. Αυτά λέγονται κράχτες και συνήθως αποτελούνται από ένα γρανάζι που γυρνώντας ακουμπάει ένα έλασμα. Έχω χρησιμοποιήσει κράχτη, αλλά και πριν κυκλοφορήσει και γίνει της μόδας αυτός, ψάρευα δημιουργώντας θόρυβο στον βυθό χτυπώντας την λαβή στο βράχο ή ξύνοντας διάφορα αντικείμενα ή κάνοντας λαρυγγισμό και μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι κάνει δουλειά αρκεί βέβαια να χρησιμοποιείται σωστά, γιατί θέλει γνώση του πού και πότε θα κάνουμε ήχο, γιατί η υπερβολή θα φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα. Τέλος και εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα ψάρια έχουν αμυντικούς μηχανισμούς που τα βοηθάνε να μαθαίνουν εύκολα και να εξελίσσονται.

ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

Πέρα όμως από τον εξοπλισμό που φοράμε στο λαβρακοψάρεμα υπάρχει και εξοπλισμός στο αμάξι που είναι απαραίτητος ειδικά όταν ψαρεύουμε με σκάντζες. Οπότε επειδή στο ψάρεμα αυτό αλλάζουμε συνέχεια τόπους με το αυτοκίνητο, φτιάχνουμε καλύμματα για τις θέσεις μας π.χ. από νεοπρέν ή μουσαμά ή κάποιο άλλο αδιάβροχο υλικό ή αγοράζουμε έτοιμα του εμπορίου. Ένα ακόμα χρήσιμο αξεσουάρ είναι τα παπούτσια - παντόφλες τύπου κροκς που βοηθάνε πολύ στις πεζοπορίες μας για να μην χαλάμε τα καλτσάκια μας αλλά και στην οδήγηση μας. Επίσης καλό είναι επειδή στο συγκεκριμένο ψάρεμα ο εξοπλισμός μπαινοβγαίνει βρεγμένος στο αμάξι να προμηθευτείτε πατάκια πλαστικά αδιάβροχα τόσο στα δάπεδα της καμπίνας όσο και στο δάπεδο του πορτ μπαγκάζ, τα οποία μάλιστα θα είναι τύπου σκαφάκι δηλαδή θα έχουν κλίση τέτοια, που να μην επιτρέπει στο νερό να φύγει και ένα πλαστικό κουβά, που θα ρίχνετε τα βρεγμένα πράγματα μέσα.

ΚΥΝΗΓΙ - ΤΕΧΝΙΚΗ

Είμαστε έτοιμοι λοιπόν, έχουμε ψωνίσει τα απαραίτητα και πέφτουμε στο νερό στο πολλά υποσχόμενο μέρος. Θα σας πω πως δουλεύω εγώ έναν νέο ρηχό τόπο. Το βασικότερο όλων στην αρχή είναι να βρούμε με πολλά διαδοχικά καρτέρια που είναι τα ψάρια και αυτό γίνεται συνήθως όταν βρούμε το ψιλό (μικρόψαρα). Τα ρηχά μας καρτέρια δεν πρέπει να είναι μεγάλα σε διάρκεια αλλά μικρά, κοντά στο λεπτό για να καλύψουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη έκταση υποβρυχίως και να ψάξουμε καλύτερα τον τόπο. Στις μετακινήσεις μας στην επιφάνεια κολυμπάμε αθόρυβα χωρίς να δημιουργούμε άσκοπους θορύβους και το ίδιο χαλαρά βουτάμε ή αναδυόμαστε ακόμα και οι αναπνοές μας πρέπει να είναι ήρεμες. Γι’ αυτόν τον λόγο αρκετές φορές επιλεγώ να είμαι ελαφρώς αρνητικός από θέμα πλευστότητας ώστε να καταδύομαι χωρίς να κάνω πεδιλιές (αθόρυβο βύθισμα).

Τα καρτέρια γίνονται πάντα με τον ήλιο στην πλάτη μας εκτός αν στο μέρος η θολούρα είναι έντονη οπότε ψαρεύουμε με τον ήλιο μπροστά για να μας φωτίζει τις σιλουέτες των ψαριών. Προσπαθώ επίσης να διαλέγω την πλευρά του τόπου που μου επιτρέπει να ψαρέψω με κόντρα τον καιρό και ξεκινάω. Βάζω κόντρα τον καιρό για να έχω την σημαδούρα πίσω μου αλλά και για να μην με ενοχλεί η θολούρα που δημιουργεί το σώμα μου και που στην αντίθετη περίπτωση θα ερχόταν μπροστά στα μάτια μου. Τώρα στέκομαι παράλληλα με την ακτογραμμή για να μπορώ να ελέγχω όσο το δυνατόν περισσότερο τον τόπο μπροστά μου.

Συνήθως εκτελώ ένα καρτέρι παράλληλα με την ακτογραμμή, ένα ελαφρώς λοξά προς τα βαθιά και μετά ένα ελαφρώς λοξά προς τα ρηχά σαν μοτίβο, ενώ ταυτόχρονα παράγω ήχους στην αρχή της παραμονής μου για να υποδηλώσω την παρουσία μου. Αυτά γίνονται συνέχεια μέχρι να χτυπήσω ή να δω το πρώτο ψάρι που θα μου υποδείξει από πού μπαίνουν. Τα καρτέρια μου εκτελούνται σε σημεία του πυθμένα με έντονη διαμόρφωση στον σχετικά φτωχό ρηχό βυθό… π.χ. στην βάση μιας φυκιάδας ή στην ρόδα ενός αυτοκίνητου ή στην αρχή μιας μεγάλης πλάκας ή πίσω από ένα πέσιμο κ.λπ. Τέτοια σημεία συνήθως τα λαβράκια διαλέγουν για να κυνηγήσουν - περάσουν.

Αυτό που αποφεύγω να κάνω είναι να γυρνάω το κεφάλι μου, γιατί το ψάρι αυτό λόγω της έντονης περιέργειας του θα περάσει μπροστά από το όπλο μας τις περισσότερες φορές. Έτσι όσο πιο ήρεμοι είμαστε στον βυθό τόσο πιο εύκολα θα το πιάσουμε μιας και οι σπασμωδικές και περιττές κινήσεις του σώματος μας, του κεφαλιού και του όπλου θα το απομακρύνουν. Επίσης και εδώ παίζει μεγάλο ρόλο το κρύο αίμα, πολλές φορές θέλει γρήγορα αντανακλαστικά και βολές σε πρώτο χρόνο γιατί η αναποφασιστικότητα θα μας οδηγήσει στην αποτυχία. Τέλος όπως είπα και πάλι η σκανδάλη πατιέται μόνο στο ψαρί αυτό και δεν ασχολούμαι με άλλα είδη όπως οι κέφαλοι ή οι μουρμούρες παραμένοντας επιλεκτικός.

ΠΟΤΕ

Η καλύτερη περίοδος για το κυνήγι αυτού του ψαριού είναι από τα τέλη Νοέμβρη μέχρι τα τέλη Φεβρουάριου, θα έλεγα όμως ότι η καλύτερη εποχή ξεκινάει λίγο πριν την περίοδο των Χριστουγέννων δηλαδή από τα μέσα Δεκέμβρη περίπου μέχρι και τα μέσα Γενάρη. Βέβαια αυτό δεν είναι νόμος και κάθε χρόνο τα ψάρια μπαίνουν νωρίτερα ή έρχονται πιο αργά, ενώ άλλες πάλι χρονιές συμβαίνει να είναι πιο φτωχές από κάποιες άλλες ίσως λόγω των καιρικών φαινομένων, γενικά και σε αυτό όπως και σε κάθε ψάρεμα δεν υπάρχουν κανόνες, η θάλασσα πάντα βρίσκει τρόπους να αναιρεί αυτά που πιστεύουμε και να μας εκπλήσσει και εμείς συνεχώς μαθαίνουμε και εξελισσόμαστε από αυτό.

 ΕΠΙΛΟΓΟΣ 

Ακούω πολλούς να λένε ότι το ψάρεμα του λαβρακιού είναι εύκολο… ίσως δεν έχουν ψαρέψει αποκλειστικά αυτό το θήραμα και δεν ξέρουν το πόσα ψυχικά αποθέματα και πόσο μεγάλη επιμονή και υπομονή απαιτεί αυτό το κυνήγι. Το ότι μπορεί να πέσουμε σε τόπο με ψάρια και να πιάσουμε κάποια εύκολα ή το ότι δεν έχει μεγάλες απνεϊστικές δυνατότητες συνήθως σαν κυνήγι δεν σημαίνει ότι το καθιστούν και εύκολο. Προσωπικά επειδή έχω ψαρέψει και ρηχά, αλλά και βαθιά έχω να πω ότι η μονοτονία του βυθού μαζί με την θολούρα και το κρύο δεν παλεύονται με τίποτα, τουλάχιστον στα άλλα ψαρέματα που κάνω βλέπω βυθό π.χ. Κυκλάδες.

Στο κυνήγι αυτό ο υποβρύχιος κυνηγός δοκιμάζει τις αντοχές του μέσα στο κρύο και τις αντίξοες καιρικές συνθήκες εκτελώντας πάρα πολλές βουτιές με την ελπίδα αρκετές φορές της μιας και μόνο βολής απέναντι σε έναν έξυπνο και δυσεύρετο τώρα πια θηρευτή, που δεν θα δώσει εύκολα την ευκαιρία του να πατήσουμε την σκανδάλη. Κάποτε τα λαβράκια υπήρχαν και ευτυχώς πρόλαβα και εγώ μέρες αφθονίας, τότε θεωρούνταν δεύτερο ψάρι και είχε τις περισσότερες φορές εύκολη συμπεριφορά, ακόμα και οι ψαροντουφεκάδες τα σνομπάρανε και δεν τους δίνανε σημασία, κυνηγώντας άλλα πιο ελιτίστικα θηράματα. Άλλαξαν όμως οι καιροί και στις μέρες μας έχουν γίνει της μόδας, θεωρούνται τόπ και έτσι κυνηγιούνται συστηματικά από όλους μας.

Μοιραία λοιπόν η ζήτηση για άγριο λαβράκι έβαλε στο παιχνίδι και μεθόδους που τα αποδεκάτισαν μαζικά από την ρηχή ζώνη όπως το πυροφάνι και τα δίχτυα με αποτέλεσμα λιγότερα και δυσκολότερα ψάρια για εμάς τους ερασιτέχνες… Ας είναι όμως φίλοι, το πάθος μας γι’ αυτά δεν θα σβήσει ποτέ… θα συνεχίσουμε να κάνουμε ατελείωτα ταξίδια παρέα αναζητώντας τα στις πιο δύσκολες και παγωμένες ρηχοπατιές!