Στο Πορτοχέλι έφτασα την Παρασκευή το μεσημέρι και ουσιαστικά έκανα λιγότερο από έξι μέρες αναγνώριση, μιας και λόγω της κακοκαιρίας δεν βούτηξα την Τετάρτη. Είχα αποφασίσει ούτως ή αλλιώς να αφήσω και μία επιπλέον μέρα για ξεκούραση εκτός της Παρασκευής, για να αποφύγω περιστατικά νόσου. Γιατί φορτώνεται ο οργανισμός με άζωτο και ήθελα να το ξεκουράσω το σώμα μου για τον αγώνα. Αυτό έκανε τη διαφορά φέτος και άντεξα και τις δύο μέρες να βρίσκομαι στο ίδιο επίπεδο, γιατί πέρσι στη Λήμνο τη δεύτερη μέρα ήμουν πάρα πολύ κουρασμένος και δεν απέδωσα όπως έπρεπε.

Η αναγνώριση.

Έκανα 3,5 μέρες στην πρώτη τράπεζα και 2,5 μέρες στην τράπεζα της νήσου Ψηλής. Αυτή ήταν μία αναγκαστική επιλογή, γιατί η τράπεζα της πρώτης ημέρας είχε και μεγάλη ανοιχτωσιά από την ακτή και έπρεπε να την ψάξω περισσότερο. Δηλαδή να κάνω και περισσότερο βυθόμετρο σε απομακρυσμένα κομμάτια από την ακτή. Τα νερά της Ψηλής είναι αρκετά πιο κοφτά με δύο ξέρες, που θέλανε κι αυτές την έρευνα τους και έπρεπε να κάνεις βουτιές μέχρι τα 60 και τα 62 μέτρα για να εντοπίσεις ψάρια.

Ο αγώνας

Την πρώτη μέρα, που είχα επενδύσει και τον πιο πολύ χρόνο στην αναγνώριση, πήγα πολύ καλά και αυτό φάνηκε από το αποτέλεσμα της ψαριάς μου. Είχα εντοπίσει περισσσότερα σημεία με ψάρια. Αυτό είναι και μία στρατηγική, δηλαδή την πρώτη μέρα που είμαι ξεκούραστος προσπαθώ να αποσπαστώ όσο περισσότερο μπορώ στη βαθμολογία και στη δεύτερη να είμαι πιο συντηρητικός. Αυτό έχει αποδώσει και πέρσι και φέτος, απλά πέρσι έγιναν κάποια λάθη τακτικής.

Υπήρχαν κάποιες ξέρες ανοιχτά από τα ιχθυοτροφεία στην άκρη της τράπεζας, που τα ρηχά τους σημεία ήταν στα 38 και κατέληγαν στα 60 μέτρα. Είχα βρει πολλά μαγιάτικα να γυρίζουν, από τρία έως 7 κιλά ψάρια. Αυτά τα ψάρια βγήκαν στον αγώνα.

Εκεί είχα ένα δίλημμα αν έπρεπε να κάνω κάποιες βουτιές για να βρω τα ψάρια που γυρίζανε ή να πάω σε άλλα πιο σίγουρα που είχα μαρκάρει. Τελικά αποφάσισα να αφήσω τα μαγιάτικα, γιατί δε θα μπορούσα να πάρω πάνω από ένα ψάρι και όταν επέστρεψα στο τέλος του αγώνα πήρα το μερίδιο που μου αναλογούσε από τα μαγιάτικα, παίρνοντας και εγώ ένα ψάρι. Εν τω μεταξύ είχα μαζέψει και τα ψάρια που είχα προγραμματίσει για τον αγώνα. Θα ήθελα να είχα δύο ψάρια μαύρα, σίγουρα ήθελα ένα ροφό, γιατί είχα μαρκάρει 7-8 ροφούς. Ήθελα δύο σηκιούς, 2-3 σκάρους και ένα γουρουνόψαρο, ουσιαστικά τα ψάρια αυτά που έβγαλα. Το πρόγραμμα μου άρχισε λίγο να χαλάει όταν ξεψάρισε μία από τις δύο σφυρίδες. Αυτό φαίνεται και στις φωτογραφίες ότι ήτανε ταλαιπωρημένο το ψάρι. Έφαγε μία βολή έξω από το θαλάμι στο πρόσωπο, αλλά αυτά τα ψάρια είναι πολύ μαχητικά, έσκισε το πρόσωπο της και μου ξεψάρισε. Την ξαναπέτυχα μετά από δυόμιση ώρες, έξω από το θαλάμι της εξασθενημένη, την πλησίασα από την πλευρά που δεν με έβλεπε και με μια προσεκτική βολή την πήρα.

Η δεύτερη μέρα αγώνα

Αυτό που θυμάμαι από τότε που ξεκίνησα τους αγώνες εδώ και πέντε χρόνια, είναι οτι όταν δε σου πάει κάτι καλά, χάνεις την πίστη σου στο πρόγραμμα που έχεις βάλει και τότε αρχίζουν τα προβλήματα και γίνονται λάθη. Αυτό που ήθελα να κάνω την δεύτερη μέρα ήταν να βγάλω 3 μαύρα ψάρια. Αν βέβαια περιείχε και έναν ροφό η ψάρια, θα ήταν ένα μπόνους παραπάνω. Πλανάριζα στα μέρη που είχα δει στήρες και πήγα σε πολύ βαθιά σημεία και πήρα δύο ψάρια την μεγάλη πίγκα και την στήρα. Στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα επισκέπτομαι ένα ροφό στα 34 μέτρα, ο οποίος κάθεται απ’ έξω και κοιτάζει μάλιστα από την άλλη πλευρά από κει που τον πλησίαζα. Έβλεπα το μισό το κορμί του και ήθελα να τον πετύχω στο κέντρο, για να μπορέσω να το βγάλω αμέσως, μιας και δεν είχα χρόνο. Όπως τον πλησίαζα χτύπησε η λαστιχένια μου ζώνη σε ένα βράχο και αυτός η ήχος που ακούστηκε ενόχλησε το ψάρι, που απομακρύνθηκε, του έριξα μια μακρινή βολή, κουβάλησε την βέργα μέσα στο θαλάμι, αλλά δεν κατάφερα να τον κρατήσω. Αν αυτό το ψάρι έβγαινε θα ήταν μια καθαρή και άνετη νίκη. Αυτά συμβαίνουν όμως στους αγώνες.

Δ.Β. Πέρυσι έβγαλες εσύ τον Γιάννη πρωταθλητή και φέτος ο Γιάννης Ρίγγας έβγαλε εσένα.

Αυτή είναι μια φοβερή καρμική ιστορία (γέλια) και δεν έχει ξαναγίνει. Αυτό δείχνει το ψηλό επίπεδο των αθλητών και πόσο εύκολα μπορεί να γίνουνε αλλαγές στην κατάταξη.

Για μένα ο Γιάννης Ρίγγας - που ψαρεύουμε μαζί στην Κέρκυρα - είναι ο καλύτερος ψαράς που έχω δει. Για το Γιάννη Σιδέρη τι να πω, ξέρουμε όλοι τι είναι ικανός να κάνει. Είναι πολύ μεγάλος αθλητής.

Ο εξοπλισμός

Στην αναγνώριση φορούσα μια πιο λεπτή στολή και όσο περνούσαν οι μέρες - επειδή κρύωνε ο καιρός - την χόντρυνα. Στον αγώνα χρησιμοποίησα ένα σακάκι επτά χιλιοστά λείο ξυρισμένο και ένα παντελόνι πέντε χιλιοστά επίσης λείο ξυρισμένο. Τα πάχη και τα υλικά που χρησιμοποιώ δεν είναι τυχαία. Υπολογίζω την φυσαλίδα της στολής, αλλά και το ότι οι θερμικές απώλειες είναι περισσότερες στο σώμα παρά στα πόδια. Πτερύγια χρησιμοποιώ ένα custom ζευγάρι, από ελπίδες μου φτιάχνει ο Τάσος Χάλαρης XT Diving Pro μόνο για εμένα, δεν υπάρχει στο εμπόριο δηλαδή. Είναι συγκεκριμένες οι ριτίνες που χρησιμοποιούνται. Tα όπλα είναι της KM dive του Κώστα Μυλωνά, δηλαδή ένα 65άρι, ένα δυνατό 75άρι με 19άρι λάστιχο βιδωτό και ένα 95άρι που έχει δυο περαστά δεκατεσσάρια λάστιχα για μαλακές όμορφες βολές. Από μεγάλα όπλα έχω ένα κατοστάρι ξύλινο της El Greco και ένα πειραματικό ρόλερ, που βάζει ο Δημήτρης Πασχάλης (El Greco) που σύντομα πιστεύω θα κυκλοφορήσει στην αγορά.

Οι χορηγοί μου

Υπάρχει μια ομάδα χορηγών που με βοηθάει και θέλω να τους ευχαριστήσω πολύ ιδιαίτερα τώρα σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία λόγω της κατάστασης που επικρατεί. Είναι η XT diving pro του Τάσου Χαλαρή, η Furuno με τα βυθόμετρα, η ΚΜ dive του Κώστα Μυλωνά με τα όπλα, H El Greco του Δημήτρη Πασχάλη με τα ξύλινα και η Elxis με τα τρέιλερ. Χρειάζεται χρηματοδότηση σοβαρή για να στηθεί ένας αγώνας και οι άνθρωποι αυτοί μου την παρέχουν.

Αυτός ο αγώνας για μένα είναι η κορύφωση ενός ταξιδιού στο αγωνιστικό ψαροτούφεκο και η θέση του πρωταθλητή, που πάντα την πλησίαζα αλλά δεν την έπιαναν, ήταν ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε. Αν κάποιος μου έλεγε ότι θα πάω μέσα στο Πορτοχέλι και θα ανταγωνιστώ στα ίσια με τον Γιάννη Σιδέρη θα τον έλεγα τρελό. Σίγουρα θα συνεχίσω να κατεβαίνω σε πανελλήνια πρωταθλήματα. Αυτό είναι πολύ δύσκολο για μένα, γιατί είμαι καθηγητής και ο χρόνος μου είναι περιορισμένος. Ο πρωταθλητισμός θέλει πολύ χρόνο και κόπο.

 ΝΟΤΕ  Θέλω να πω στους αναγνώστες του περιοδικού, ότι ξεκινάω την αρθρογραφία συνεργαζόμενος με το ΒΥΘΟ, τον οποίο διαβάζω χρόνια και έχω ένα τεράστιο αρχείο στην Θεσσαλονίκη, που είναι το πατρικό μου. Θα ήθελα να ξαναδιαβάσω άρθρα του Νίκου Καμπάνη που μου άρεσαν πάρα πολύ και με την ευκαιρία της συνομιλίας μας θα ήθελα Δημοσθένη να σε παρακαλέσω, να πείσεις τον Νίκο να γίνει πάλι ενεργός συνεργάτης του περιοδικού!

 ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ: