Βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα. Κρύο, λαβράκια, τζάκια αναμμένα να ψήνουν κάστανα σε σιγανές φωτιές. Μουντάδες που σε κάνουν να μην θες να βγεις από το σπίτι σου. Ίσως αυτή η περιγραφή ταίριαζε σε μια άλλη χρονιά και όχι σε αυτή που διανύουμε. Ο καιρός ως επί το πλείστον καλός, τόσο καλός που σε αφήνει να βγάλεις την στολή σου στον τόπο και να λιαστείς και όχι στο σπίτι σου μέσα στην μπανιέρα σου με ζεστό τρεχούμενο νερό τρεμάμενος από το κρύο. Όσο για τις διαύγειες τέτοιες που ακόμα και το 95αρι σου να φαντάζει μικρό. Τι να πεις γι’ αυτό τον χειμώνα;
Το μεγαλύτερο παράδοξο είναι όμως ότι τα λαβράκια έχουν κάνει την εμφάνιση τους και μάλιστα τα ψάρια έχουν έρθει προς γιαλό στους συνήθεις τόπους που τα αναζητάμε. Με τους περισσότερους ψαράδες που μιλάω οι αναφορές είναι ότι κατά μια γενική ομολογία τα περισσότερα ψάρια έχουν αυγά. Τώρα αν θα ευνοηθούν να τα ρίξουν αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης, που δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να αναλύσω. Σε άλλα μέρη έχουν έρθει μανιασμένα τα αρσενικά με κοιλιές έτοιμες να ρίξουν το 'γάλα' αλλά τα μεγάλα θηλυκά δεν έχουν κάνει ακόμα την εμφάνιση τους. Με αγωνία λοιπόν παρακολουθώ την πορεία αυτής της χρονιάς χωρίς να βιαστώ να βγάλω συμπεράσματα.
Όμως αρκετά με τις αναλύσεις...
Βρισκόμουν μετά από ενάμιση μήνα αποχής λόγο ίωσης. Βλέπετε οποίος έχει δεχτεί την μεγαλύτερη ευλογία του κόσμου να γίνει γονιός θα το καταλάβει. Με μικρό παιδί στο σπίτι οι ιώσεις είναι πολύ πιθανό να σε κρατάνε πίσω στο ψάρεμα. Αλλά έχει και αυτό την χάρη του. Η στέρησή μου στο κόκκινο. Έτσι λοιπόν δίχως βιασύνη, αλλά με σωστή οργάνωση χρόνου και υποχρεώσεων κανόνισα να πάω για ψάρεμα. Που αλλού; Εκεί που σκάει το κύμα στα πολύ ρηχά νερά. Εκεί που νιώθεις να χαλαρώνεις από την πίεση της ρουτίνας. Σαν ορκισμένος ρηχοκαρτεράς που νιώθω πως είμαι - παρόλο που κατά καιρούς έχω παραστρατήσει - φόρτωσα το αμάξι μου με τα πράγματα μου από βραδύς, που λέει και η γλυκύτατη γιαγιά μου.
Με το πρώτο φως ήθελα να ήμουν μέσα στο νερό. Αυτό ήταν το ψαρευτικό μου πλάνο. Μελετώντας διεξοδικά το ψαρευτικό μου καλεντάρι η επιλογή του τόπου έγινε. Έμενε να αποδεχθεί όμως. Με την είσοδο μου στο νερό από τα κιόλας μέτρα που είχα κολυμπήσει διαπίστωσα ότι η μέρα έχει υψηλές προδιαγραφές. Στα πρώτα καρτέρια η κινητικότητα των κεφαλόπουλων ήταν αυξημένη, σημάδι το οποίο ήταν πολύ ενθαρρυντικό.
Ένα ωραίο χταπόδι με κοίταγε σε ένα βράχο λίγα μέτρα πιο μπροστά και τα μικρά συναγριδάκια σαν προάγγελοι μιας δυνατής ψαριάς ερχόντουσαν να με επεξεργαστούν με αυτή την έμφυτη και αναλλοίωτη απορία που θυμίζει μια κάποια παιδικότητα γεμάτα ομορφιά και χάρη. Αν παρατηρήσετε λοιπόν όλα τα μικρά ψάρια θα δείτε ότι οι κινήσεις τους και ο τρόπος που κολυμπάνε θυμίζουν κάτι αθώο κάτι παιδικό. Έρχονται δίχως πονηριά με καμία επιφυλακτικότητα αμέσως κοντά μας.
Αφού έκανα καρτέρια πιο μπροστά από το χταπόδι με την ελπίδα να πιάσω ένα αξιόλογο θήραμα συνέχισα για παρακάτω. Λίγα μέτρα αργότερα οι κακαρέλοι έμοιαζαν ανήσυχοι και αυτό ήταν άλλη μια ένδειξη. Βυθίστηκα αργά διαλέγοντας την σωστή πέτρα ώστε να βολέψω το σώμα μου πετυχαίνοντας την βέλτιστη απόδοση στην πονηρή τεχνική του καρτεριού, γιατί αν μη τι άλλο το καρτέρι βασίζεται στην πονηριά.
Στην πονηριά του θηρευτή ως προς την θήρα του εξάπτοντας την χειρότερη και πιο θανάσιμη μορφή στους νόμους της φύσης την περιέργεια. Οι παλμοί της καρδιάς όπως έχουν μάθει τόσο έντεχνα την στιγμή της αναμονής του θηράματος έπεσαν. Όλη μου η υποβρύχια φιγούρα είχε καμουφλαριστεί σε κάτι ακίνδυνο. Η στιγμή έφτανε. Η κορύφωση του λαβρακοκυνηγιού πλησίαζε τόσο βουβά σαν τα θαλασσινά μπουρίνια. Το μεγάλο ψάρι ερχόταν από το βαθύ μέρος του τόπου με κυριαρχία προς το μέρος μου.
Όμως τα μάτια μου ήταν ακόμα χαμηλά μη τυχόν και προδώσουν τις προθέσεις μου. Το ψάρι ερχόταν με μέτωπο κατά πάνω μου. Μια μαγική εικόνα που είχα την τύχη να συλλάβω με την κάμερα σε καθαρά νερά χαρίζοντας μου ένα πλάνο που κάποια στιγμή θα μοιραστώ μαζί σας στο κανάλι μου στο YouTube. Το όπλο σηκώθηκε σαν φυσική προέκταση του χεριού και με μια ωραία βολή, η βέργα πέρασε το μεγάλο αυτό ψάρι.
Το μουλινέ μου χάρισε τον ήχο μιας συμπληρωματικής υποβρύχιας ψαροτουφεκάδικης μελωδίας. Το πανέμορφο αυτό και υγιέστατο λαβράκι μετά από ελάχιστο χρόνο βρισκόταν στα χέρια μου. Η χαρά μου απερίγραπτη διότι είχα προσανατολίσει όλο μου το ψάρεμα γι’ αυτή την συγκεκριμένη στιγμή. Με άκρως επιλεκτική διάθεση ένιωσα την μεγαλύτερη επιβράβευση που θα μπορούσα να έχω. Κρατούσα ξανά ένα μεγάλο λαβράκι στα χέρια μου.
Τρία στοιχεία θα σας φέρουν κοντά στην επιτυχία υπομονή επιλεκτικότητα και πίστη σε αυτό που κάνετε.
Καλό υπόλοιπο «χειμώνα»...