Περιοδικό Βυθός : MEANDROS

Ίσως ότι πιο δύσκολο μπορεί να κάνει ένας ψαροκυνηγός. Το καλοκαίρι είναι η εποχή που άπαντες (Έλληνες και τουρίστες) θα κατακλύσουν τις ακρογιαλιές της χώρας μας. Για όσους έχουν την ευχέρεια του σκάφους και της προσέγγισης ψαρότοπων που ο καλοκαιρινός κολυμβητής δεν μπορεί να φτάσει έχει καλώς. Για τον απλό κολυμπητό καθημερινό ψαροκυνηγό, που θέλει και αυτός να χαρεί την καλοκαιρινή θάλασσα τι γίνεται; Ειδικά αν θέλει να κινηθεί και ρηχά τα πράγματα γίνονται όλο και πιο δύσκολα.

Το φθινόπωρο είναι μια εποχή που ακόμα ο ψαροκυνηγός θα επιμείνει στα επιχειρησιακά του όρια, καθώς τα καλοκαιρινά θηράματα είναι εδώ. Από την άλλη μεριά ψυχολογικά (και ίσως και πραγματικά τον Νοέμβριο) ετοιμαζόμαστε για τον Χειμώνα. Ο ψαροκυνηγός βέβαια θα αρχίσει και αυτός να επιχειρεί σε μικρότερα βάθη καθώς τα σημαντικά ψάρια του φθινοπώρου (τσιπούρες, γοφάρια, πρώιμα λαβράκια) θα κάνουν την εμφάνιση τους. Πολλοί θα πουν βέβαια πως τα ρηχά νερά επιβάλουν κοντύτερα όπλα...

Δεν γίνεται διαφορετικά. Το να κάνω ψαροτούφεκο δεν ήταν μια επιλογή ανάμεσα σε άλλες. Από την πρώτη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι υπάρχει ήταν μονόδρομος. Η οικογένεια μου ήταν πάντα φυσιολάτρες. Περνούσαμε πολύ χρόνο στην φύση. Θάλασσα, λίμνη, εξοχή, βουνό. Πρωτοφόρεσα μια μάσκα στα πέντε μου χρόνια... στα 12 προς 13 αρνήθηκα ένα αυτόματο ρολόι Seiko δωροϋπόσχεση του πατέρα μου για τις εισαγωγικές στο Γυμνάσιο εκβιάζοντας τον να μου αγοράσει ένα πολύ φθηνότερο σετ μάσκας - αναπνευστήρα - πτερυγίων - ψαροσακούλας - ψαροτούφεκο, που στόλιζε ένα μαγαζάκι με εποχιακά στην βιτρίνα του. Κανείς δεν ήξερε να μου πει τι θα κάνω με αυτά, πώς πρέπει να τα χρησιμοποιώ, σε τι απευθύνονται. Ασχολήθηκα σαν παιδί, έφηβος, νέος, ενήλικας, μεσήλικας... όπως ήταν φυσιολογικό και με άλλα πράγματα. Κυνήγησα πολλά χρόνια, έπαιξα μπάλα και πινγκ-πονγκ. Όλα μετά από το ψαροτούφεκο. Πρώτα αυτό. Με τα άλλα εμπλεκόμουν όταν δεν γινόταν να είμαι στο νερό.

Είμαι εδώ και μερικά δευτερόλεπτα στο κατάλληλο πόστο. Έχω προτεταμένο το όπλο και το ψάρι έρχεται αργά και βασανιστικά προς το μέρος μου. Ήδη φαντάζομαι τα πανηγύρια, τις φωτογραφίες, το τσιμπούσι. Βέβαια πολλές φορές, ακόμη και όταν όλα είναι ιδανικά, δεν υπάρχει ευτυχής κατάληξη. Ένας δισταγμός για το αν πρέπει να ρίξω η όχι, και κυρίως για το πότε να ρίξω, μπορεί να είναι η διαφορά ανάμεσα σε μια ανάδυση όλο χαμόγελα ή στα μπιν...@ στην επιφάνεια. Ποιοί είναι οι παράγοντες που μας κάνουν να έχουμε αναστολή στη βολή;