Σε αυτό το άρθρο καλοί μου φίλοι θα σας εξιστορήσω δυο συλλήψεις που στην δική μου θαλασσινή ψυχή αναζητούσα διακαώς. Ο υποβρύχιος κυνηγός βουτώντας θα έρθει σιγά σιγά αντιμέτωπος με όλα τα θηράματα της ακτογραμμής και στην μετέπειτα πορεία θα δει και ψάρια που συνήθως κατοικούν σε βαθύτερες ζώνες. Όμως η αλήθεια είναι πως σε λίγα μέτρα νερό αν ασκήσει την τέχνη του καρτεριού με σύμμαχο του την σιγή θα δει να χτυπιούνται στην βέργα του ψάρια τρόπαια. Πολλά έχουν γραφτεί για συναγρίδες και τσιπούρες. Όμως η δική μου αλήθεια είναι πως για να έρθεις κοντά σε ψάρια καχύποπτα και δύσκολα θέλει εκτός από ικανότητα και τύχη και αν το αναλύσουμε ακόμα παραπέρα θα δείτε ότι αυτό συμβαίνει και μάλιστα έντονα.
Μου έχει τύχει λοιπόν σε μέρος που μόλις έβγαινε συνάδελφος άψαρος και απογοητευμένος, να μπαίνω δίχως προσδοκίες και να βγαίνω με ένα σπαθάτο μεγάλο λαβράκι. Πρέπει λοιπόν να θέλει η θάλασσα να στο δώσει κιόλας. Βρισκόμασταν σε ένα μεγάλο οδοιπορικό που θα το συνοδεύαμε με camping και ψάρεμα. Η απόσταση μεγάλη και τα περιθώρια αλλαγής ψαρευτικού πλάνου λίγα. Ο καιρός είχε μελετηθεί αναλυτικά, μέσα από διαφορετικές προγνωστικές μεθόδους. Το ταξίδι είχε γέλια και χαρές, τραγούδια και γενικά μια εύθυμη διάθεση.
Βρισκόμασταν στο μέρος. Το ψάρεμα θα ξεκινούσε αναγνωριστικά από την πρώτη μέρα ώστε να μπορούσαμε να συλλέξουμε τις απαραίτητες πληροφορίες για το πώς θα κινηθούμε την επόμενη, που θα την πιάναμε την μέρα με το πρώτο της φώς. Τα νεοπρέν είχαν φορεθεί σαν μια προέκταση του σώματος μας και ο πληρέστερος τεχνολογικά εξοπλισμός ήταν στα χέρια μας, δίνοντας μας αυτοπεποίθηση για μια ξεχωριστή σύλληψη ενός ωραίου θηράματος. Η εικόνα που αντικρίσαμε ήταν ενθαρρυντική καθώς από τις πρώτες βουτιές φαινόταν πως ο τόπος ήταν ζωντανός. Μεγάλες μωβ συναγρίδες έπαιζαν με τις άπνοιες μας και μια στήρα ωραίου μεγέθους χάθηκε προς τα άπατα του κάβου. Το σούρουπο είχε έρθει και εμείς σιγά σιγά βγαίναμε προς τα έξω. Έπρεπε να στήσουμε την σκηνή μας και να ετοιμάσουμε τα πράγματα μας για την επόμενη μέρα. Έτσι και έγινε.
Η σκηνή μας στήθηκε, τα πράγματα ετοιμάστηκαν και σε λίγη ώρα τρώγαμε μακαρόνια με κιμά κάτω από τον έναστρο νυχτερινό ουρανό ακούγοντας ραδιόφωνο και τον παφλασμό του κύματος. Σκέφτεστε κάτι πληρέστερο. Εγώ πάντως σίγουρα όχι. Το χάραμα είχε έρθει και οι πρώτες ακτίδες φωτός μας βρήκαν να ξεστήνουμε την σκηνή μας. Σε λίγα λεπτά αργότερα είμασταν έτοιμοι να εισέλθουμε στο νερό. Αυτή η μέρα όμως ήταν διαφορετική από την προηγούμενη και η θάλασσα μου έδωσε έντονα να καταλάβω ακούγοντας τον παλμό της, πως μια επικείμενη δυνατή ψάρια ερχόταν δειλά δειλά.
Ξεκίνησα να ψαρέψω με το μεγάλο όπλο με στόχο ένα μεγάλο ψάρι. Όμως η θέα μεγάλων μπαρμπουνιών με έκανε να κρεμάσω το μεγάλο όπλο στην σημαδούρα και να πιάσω στα χέρια μου το 85αρι. Αφού έσπασα την μέση να κάνω ένα συρτό στα βράχια, ώστε να βγω στο ξέφωτο της άμμου που έβοσκαν τα μπαρμπούνια αντιλήφθηκα μια ωραία συναγρίδα με επιθετική συμπεριφορά. Τότε ήταν που κατάλαβα όμως ότι εκτός από την συναγρίδα που ήταν μπροστά μου, κρατούσα και το μικρό μου μονολάστιχο. Με ένα μικρό κρύψιμο στα βράχια η περιέργεια της συναγρίδας είχε βρεθεί σε έξαψη. Το ψάρι κεφάλωσε, γρήγορα και υποσυνείδητα έκανα μια βολή με προσκόπευση. Η 6.5αρα βέργα αφού πήρε ταχύτητα μπήχτηκε στα μάγουλα του ψαριού και βγήκε από το στόμα. Η πρώτη μου σύλληψη συναγρίδας ήταν γεγονός και μάλιστα με ένα 85αρι. Οι βουτιές συνεχιζόντουσαν και αρκετά νόστιμα μικρόψαρα, όπως σκάροι και μπαρμπούνια έμπαιναν στην ψαροβελόνα, συμπληρώνοντας τις εκλεκτές γεύσεις των τραπεζιών μας.
Η δεύτερη σπαρίδα όμως βρισκόταν λίγο παρακάτω. Η κούραση ήταν μεγάλη και η απόσταση που είχαμε κολυμπήσει, ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Η απόφαση μου να πάμε λίγα μέτρα παραπέρα δικαίωσε το αλάθητο ένστικτο του καμακιστή. Έσπασα την μέση για άλλη μια βουτιά. Έμπαινα ακόμη μια φορά στον κόσμο της σιωπής. Της ανθρώπινης σιωπής γιατί η θάλασσα έχει την δική της φωνή την δική της μαγική μελωδία. Επέλεξα να κάνω ένα μακρύ συρτό καρτέρι που στο τέλος θα τελείωνε με στατικό. Σταμάτησα πριν από ένα μεγάλο μονόπετρο προσπαθώντας να είμαι τελείως αθόρυβος. Όσο περισσότερο μπορούσα δηλαδή.
Τότε η μεγάλη τσιπούρα ξεπρόβαλε από τα αριστερά. Σώμα όπλο και ψάρι ευθυγραμμίστηκαν. Ο ήχος της βολής ακούστηκε και η μεγάλη τσιπούρα βρισκόταν ξαπλωμένη με μια καίρια βολή στην άμμο...