Πόσες μέρες αναγνώριση έκανες;

Έκανα τέσσερις μέρες αναγνώριση, δύο μέρες στην κάθε τράπεζα. Στο Πορτοχέλι έφτασα τη Δευτέρα το πρωί, λίγες μέρες πριν γίνει το πανελλήνιο πρωτάθλημα.

Ο καιρός ήταν πολύ καλός, εκτός από μία μέρα που έβρεχε σχεδόν συνέχεια και έκανε ένα μπουρίνι. Δεν είχα περιθώριο να μην συνεχίσω την αναγνώριση, μιας και οι μέρες που είχα στη διάθεσή μου ήταν πολύ λίγες. Είχα να συναγωνιστώ αθλητές που ήταν στην τράπεζα για τουλάχιστον 10 μέρες, έτσι έπρεπε να συνεχίσω και εκείνη την ημέρα σχεδόν τελείωσα βράδυ την αναγνώριση μου. Την πρώτη μέρα την αφιέρωσα στην τράπεζα του νησιού Ψηλή, κάνοντας πολύ κολύμπι χωρίς να χρησιμοποιήσω ιδιαίτερα το βυθόμετρο.

Το απόγευμα πήγα στην άλλη τράπεζα, την τράπεζα δηλαδή της πρώτης μέρας και εκεί έκανα πολύ βυθόμετρο.

Την επόμενη μέρα ξαναβούτηξα στα σημεία που είχα δει την προηγούμενη ημέρα και το απόγευμα ξανά έκανα βυθόμετρο. Έτσι πέρασαν και οι τέσσερις μέρες.

Ο Αγώνας

Ποια τακτική ακολούθησες στον αγώνα;

Πρώτα είχα αποφασίσει να πάω σε κάποιες μεγάλες σφυρίδες που είχα δει. Για παράδειγμα η σφυρίδα των 8.250 ήταν αναγνωρισμένη σε ένα φρύδι στα 41 μέτρα και καθότανε απέξω εντελώς ήρεμη. Οπωσδήποτε ήθελα να πλαισιώσουν την ψάρια, λιανά ψάρια ώστε να κρατηθώ ψηλά στην βαθμολογία. Έψαξα πολύ στα θολά κομμάτια της τράπεζας, σε σημεία που άλλοι αθλητές δεν βούτηξαν καθόλου. Μιλάμε για πολύ θολά νερά, που η ορατότητα μπορεί να έφτανε και στο 1 μέτρο, αλλά εκεί είχα βρει κάποια ψάρια που θα μου δίνανε βαθμούς και δούλεψα ουσιαστικά ανενόχλητος. Αυτά τα κομμάτια ήτανε στην πλευρά της Κοιλάδας. Ουσιαστικά ήθελα να χτυπήσω δυο-τρία μεγάλα μαύρα και να τα πλαισιώσω με ψάρια που θα μου συμπληρώναν τους βαθμούς που ήθελα, για την πρώτη μέρα. Το πρόγραμμα λειτούργησε κανονικά, μιας και ότι χτύπησα ήταν ψάρια αναγνωρισμένα.

Ακόμα και τα μαγιάτικα ήταν στο κομμάτι που είχα αναγνωρίσει. Τα ψάρια τα έβλεπα να “μπαίνουν” όσες φορές πέρασα από κείνο το τόπο. Στο σημείο της Κορακιάς είχα βρει ένα σκαλί με συναγρίδες που έκανα κάποια καρτερία, αλλά τα ψάρια δεν πλησιάζαν πιο κοντά από τα 5-6 μέτρα. Τότε πέρασε το γουρουνόψαρο από μπροστά μου και αποφάσισα να χτυπήσω αυτό. Ήταν το μόνο ψάρι που δεν είχα αναγνωρίσει.

Είχα βρει μία πλάκα με πάρα πολλές στήρες, πολλές απ’ αυτές ήταν μεγάλες και την ημέρα του αγώνα δεν τις βρήκα. Το σημείο αυτό δεν το είχε βρει κάποιος άλλος και το ψάρεψα μόνος μου.

Η δεύτερη ημέρα & το ατύχημα!

Ήτανε πιο δύσκολη τράπεζα με κοφτά και βαθιά νερά. Την πρώτη μέρα κινήθηκα στην ζώνη των 40 με 47 μέτρων, ενώ στην Ψηλή θα έπρεπε να κινηθώ στην ζώνη από 47 έως 55 μέτρα. Είχα βρει ένα ναυάγιο ενός μικρού ιστιοπλοϊκού, που είχε πάνω μία σφυρίδα και ένα σαργό. Ήταν η πρώτη μου επιλογή, γιατί ήταν στα 30 m και ήθελα να ξεκινήσω από πιο ρηχά βάθη για να ζεσταθώ, ώστε να προετοιμαστώ για τα πιο βαθιά.

Βούτηξα λοιπόν αλλά έλειπε η σφυρίδα και έτσι πήγα στην δεύτερη επιλογή μου που ήταν ένας ροφός στα 47 μέτρα σε ένα σκαλί, ένα ψάρι πολύ ήρεμο. Βουτάω και δεν βλέπω τον ροφό, ήταν από την άλλη πλευρά του σκαλιού, πάλι ήρεμος και ακίνητος. Ήταν ένα ψάρι άσπρο και με παρακολουθούσε σε όλη την διάρκεια της ανάδυσης. Πιστεύω ότι στην επόμενη βουτιά θα το είχα πάρει το ψάρι. Ξεκινάω την ανάδυση και βλέπω τον δύτη ασφαλείας να κολυμπάει προς εμένα στην επιφάνεια. Εγώ επειδή πάντα φοβάμαι το σκάφος στην επιφάνεια, κόβω την ταχύτητα της ανάδυσης μου και κοιτάζω προς τα πάνω. Δεν βλέπω κάτι και με μεγάλη μου έκπληξη νιώθω ένα χτύπημα και ένα δυνατό πόνο στο κεφάλι. Η βάρκα ήτανε ακριβώς στην πλάτη μου και όπως κοίταξα πάνω δεν μπόρεσα να την δω. Χτύπησα λοιπόν στο κινητήρα και ανέβηκα αμέσως τη βάρκα.

Εκείνη τη στιγμή πικράθηκα πολύ, μάλιστα είχα τάση εμετού στη βάρκα για λίγο. Έτρεξαν αίματα στο πρόσωπο μου και κάλεσα αμέσως τον αλυτάρχη με τον γιατρό του αγώνα. Ο γιατρός (Δημήτρης Λουλούδης) είδε ότι η πληγή ήταν ανοιχτή. Μου σταματήσει την αιμορραγία και έκρινε ότι έπρεπε να σταματήσω τον αγώνα, όπως και έκανα. Είχα κι άλλα ψάρια τα οποία θα χτυπούσα και ήμουν σίγουρος ότι θα πήγαινα αρκετά καλά και στη δεύτερη μέρα, που σημαίνει ότι θα ήμουν πολύ ψηλά στη βαθμολογία. Παρ΄ όλα αυτά και χωρίς να αγωνιστώ καθόλου την δεύτερη μέρα ήρθα 6ος.

Είχα βρει και στήρες και σηκιούς και άλλα λιανά ψάρια. Πιστεύω θα πήγαινα καλά και την δεύτερη μέρα, αλλά δυστυχώς συνέβη κάτι που δε μου χει ξανατύχει. Ήθελα πολύ να συνεχίσω, είχα το πάθος για την διάκριση και έβλεπα ότι είχα τις δυνατότητες…

Ο εξοπλισμός μου

Φορούσα μία στολή PATHOS που είχε επτά χιλιοστά στο σακάκι και πέντε χιλιοστά στο παντελόνι. Ψάρεψα με δύο μόνο όπλα, το Snipper 105 με διπλά λάστιχα και ένα PATHOS carbon 90. Τα πέδιλά μου ήταν PATHOS Ultimate.

Ο χορηγός μου

Η συνεργασία μου με την PATHOS είναι πάρα πολύ καλή και σε επίπεδο προσωπικό με τον κύριο Μιχαλόπουλο. Η PATHOS είναι μία παγκόσμια εταιρεία που στηρίζει τους αθλητές της στους αγώνες, καθώς και τον θεσμό του αγωνιστικού ψαροτούφεκου. Αισθάνομαι πάρα πολύ άνετα και αυτό με κάνει να νιώθω ασφαλής.

 ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ: