Του Νίκου Καμπάνη
Άλλο ένα Ευρωαφρικανικό Πρωτάθλημα προστέθηκε στην αλυσίδα της αρχαιότερης διοργάνωσης αγώνων υ/β αλιείας της παγκόσμιας Ομοσπονδίας (από το 1954 ως Ευρωπαϊκό). Εξήντα οκτώ χρόνια μετά το ξεκίνημά της, η Ευρωαφρικανική κόντρα των καλύτερων υποβρύχιων ψαράδων των δύο ηπείρων συνεχίζει να ηλεκτρίζει με το επίπεδο και το συναγωνισμό της.
Μιλά στον Δημοσθένη Βαρβέρη
Φτάνοντας στην Τυνησία δεν έβρισκα την ώρα να πέσω στο νερό να τακτοποιήσω πρώτα από όλα το σκάφος, να βάλω το βυθόμετρο, να γεμίσω βενζίνες και να αρχίσει η αναγνώριση, αφού οι μέρες ήταν λίγες και έπρεπε να τις εκμεταλλευτώ στο έπακρο...
Του Νίκου Καμπάνη
Είναι πικρό να είναι κανείς τόσο κοντά στο μετάλλιο και να μην το φτάνει! Αλλά τα δάκρυα για το Γεράσιμο Καββαδία σταματούν εκεί! Τεράστιος αθλητής, αρνείται για τρίτο διεθνές πρωτάθλημα να πέσει κάτω από την πεντάδα.
Μιλά στον Δημοσθένη Βαρβέρη.
Το μέρος που ήταν η τράπεζα του αγώνα δεν είναι από τα αγαπημένα μου, γιατί έχει θολά νερά, τα ψάρια έχουν αστάθεια και είναι ψάρεμα μόνο βαθιά με εναλλασσόμενα βάρη. Αυτό είναι κάτι που εμένα δεν μου αρέσει πολύ και δεν πάω συχνά το καλοκαίρι να τα ψαρέψω, δηλαδή φέτος πήγα μόνο μία φορά και μετά από 10 μέρες κατάλαβα ότι θα γίνει εκεί και αγώνας.
Μιλά στο Δημοσθένη Βαρβέρη
Στο Πορτοχέλι έφτασα την Παρασκευή το μεσημέρι και ουσιαστικά έκανα λιγότερο από έξι μέρες αναγνώριση, μιας και λόγω της κακοκαιρίας δεν βούτηξα την Τετάρτη. Είχα αποφασίσει ούτως ή αλλιώς να αφήσω και μία επιπλέον μέρα για ξεκούραση εκτός της Παρασκευής, για να αποφύγω περιστατικά νόσου.