Menu
  1. Αρχική
  2. ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ
  3. ΑΡΘΡΑ & ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ
  4. ΤΕΧΝΙΚΕΣ
  5. ΕΙΔΗ ΨΑΡΙΩΝ
  6. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
    1. ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ - ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ
    2. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ
    3. ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ / E-SHOP
  7. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ
  8. ΘΕΜΑΤΑ
  9. ΝΕΑ
  10. VIDEOS
Παρασκευή, 1 Νοεμβρίου 2024

Περιοδικό Βυθός : Αποστολάκης Τόλης

Τόλης Αποστολάκης

Γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1983, στο Μαρούσι Αττικής. Σε ηλικία μόλις 10 ετών χτυπάει το πρώτο του θήραμα με ψαροτούφεκο. Η περιπέτεια για εκείνον μόλις είχε αρχίσει.. Στα τέλη της δεκαετίας του 90’, μαθητής ακόμα λυκείου γίνεται μέλος του συλλόγου φίλων υποβρυχίου κυνηγιού «ΓΛΑΥΚΟΣ», ενώ έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με το αγωνιστικό ψαροτούφεκο και την υποβρύχια σκοποβολή.
Όντας ήδη παθιασμένος κυνηγός με έφεση στις μοντέρνες τεχνικές σύλληψης στο ανοιχτό νερό, το 2005 τελειώνει τη θητεία του στις ειδικές δυνάμεις και ξεκινάει να αρθρογραφεί συστηματικά στον ΒΥΘΟ, γυρίζοντας και ταυτόχρονα ταινίες μικρού μήκους με θέμα το υποβρύχιο κυνήγι.
Το 2008 δραστηριοποιείται επαγγελματικά σε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες παγκοσμίως στο χώρο της θάλασσας, στη MARES. Το πάθος του για τη σωστή και ασφαλή μετάδοση αυτών που τόσο αγαπάει, θα τον οδηγήσει λίγα χρόνια αργότερα στην Αλικαρνασσό, όπου χρίζεται επίσημα Εκπαιδευτής Ελεύθερης Κατάδυσης και Ά βοηθειών της SSI, παίρνοντας παράλληλα και τις ειδικότητες FREE IMMERSION και TRAINING TABLES TECHNIQUES.
Γυρνώντας στην Ελλάδα ιδρύει τη σχολή ελεύθερης κατάδυσης FREE DIVING ADVENTURE όπου και διδάσκει. Το 2020 η επιλεκτικότητά του στο υποβρύχιο κυνήγι θα του χαρίσει το μεσογειακό ρεκόρ ψαριού στο είδος “yellowmouth barracunda”.


Μανώλης Φωτιάδης. Η σπηλιά με τους ροφούς.

Του Νίκου Σταυρόπουλου (ΑΡΧΕΙΟ ΒΥΘΟΣ, Τεύχος 117, ΦΕΒ 2002)

  • Αρθρογράφος: Natex Media
  • Αριθμός προβολών: 32119
  • 0 Σχόλια
Μανώλης Φωτιάδης. Η σπηλιά με τους ροφούς.

Υπήρχε μια μεγάλη, τεράστια θα έλεγα σπηλιά, όπου στο βάθος της οι ροφοί ήταν ο ένας δίπλα στον άλλον σαν σαρδέλες σε κονσέρβα. Εκείνη την εποχή δεν είχαμε φακούς ούτε πολύ δυνατά όπλα. Τους βλέπαμε να μπαίνουν στο μεγάλο άνοιγμα ο ένας μετά τον άλλον σίγουροι για το θαλάμι τους, χωρίς εμείς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Έτσι επινόησα τον παρακάτω τρόπο για να τους πιάσουμε. Κατεβαίνω πρώτος εγώ με το όπλο. Ακολουθούσε ένας δεύτερος κυνηγός και μετά από λίγο ένας τρίτος. Έμπαινα μέσα στη σπηλιά και ο δεύτερος έπιανε τα πόδια μου από τα πτερύγια.

Προχωρούσαμε μαζί βαθύτερα στην σπηλιά - το φως από το μεγάλο άνοιγμα ήταν αρκετό - και ο τρίτος έπιανε τα πτερύγια του δεύτερου. Έριχνα προσεκτικά μιας και έπρεπε με την πεντάαινα να σκοτώσω αμέσως ψάρια 15 έως 20 kg το καθένα και έκανα με τα πόδια μου μία χαρακτηριστική κίνηση - σημάδι για τον δεύτερο και αυτός το ίδιο για τον τρίτο. Ο τελευταίος τραβούσε τον δεύτερο και αυτός εμένα.

Αυτό γινόταν γιατί όσο πήγαινε η τρύπα στένευε, χωρίς να αφήνει περιθώρια ελιγμών γι’αυτόν που είχε χωθεί μέσα-μέσα και για να μην θολώσει με άτσαλες κίνησης. Έτσι βγάλαμε εκείνη τη μέρα πολλά και μεγάλα ψάρια από το ίδιο θαλάμι.

ΚατηγορίαΙΣΤΟΡΙΑ - ΑΡΧΕΙΟ
Print
Back To Top