Menu
  1. Αρχική
  2. ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ
  3. ΑΡΘΡΑ & ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ
  4. ΤΕΧΝΙΚΕΣ
  5. ΕΙΔΗ ΨΑΡΙΩΝ
  6. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
    1. ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ - ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ
    2. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ
    3. ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ / E-SHOP
  7. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ
  8. ΘΕΜΑΤΑ
  9. ΝΕΑ
  10. VIDEOS
Πέμπτη, 21 Νοεμβρίου 2024

Περιοδικό Βυθός : Δραπανιώτης Λεωνίδας

Λεωνίδας Δραπανιώτης

Ο Δραπανιώτης Λεωνίδας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27-5-1968, από αθηναίο πατέρα και πειραιώτισσα μάνα. Άρχισε το ψαροτούφεκο στα νερά της Σκύρου το 1987. Λάτρεις του συρτού καρτεριού, αρέσκεται να ψαρεύει ακόμα και μέσα στην μεγάλη φουρτούνα. Στον χώρο του ειδικού τύπου, εμφανίζεται το 1998, μετά από παρότρυνση του Γιάννη Βλάχου, που τον βοήθησε στην ανάπτυξη του γραπτού λόγου, μετατρέποντας τις εμπειρίες ζωής σε κείμενο. Με λόγο λιτό κι αληθινό, μοιράστηκε τον θαλασσινό βίο του, με αρκετούς αναγνώστες, αποσπώντας κριτικές που τον ωθούσαν να συνεχίσει το γράψιμο. Έχουν εκδοθεί κείμενα του στο περιοδικό «Κατάδυση», και έπειτα στο περιοδικό «Θάλασσα».

Μεταπήδησε στο περιοδικό «ΒΥΘΟΣ» έως και σήμερα. Επίσης, συνεργάστηκε με εταιρίες καταδυτικού υλικού, που πιστοποιούνται μέσω δημοσιευμένων κειμένων, με πλήθος φωτογραφιών. Αντίκρισε ψαρεύοντας πολλούς βυθούς της Ελλάδος και ως ομορφότερο, πλουσιότερο, θυμάται τον βυθό της Σκύρου, που πέρασε και ένα μεγάλο διάστημα της ζωής του, κατοικώντας εκεί. Συνεχίζοντας μέχρι σήμερα, το υποβρύχιο ψάρεμα αποκλειστικά με τις σωματικές και ψυχικές δυνάμεις, χωρίς καμία μηχανική υποστήριξη, συνειδητοποιεί.

Αναζητώντας το θήραμα στον βυθό, παράλληλα εκτελεί και μια εξερεύνηση στον ψυχικό του κόσμο. Η θάλασσα «λειτουργεί» σαν «καθρέπτης». Ελεύθερος στο αιώνιο πέλαγος, απαλλαγμένος από κάθε είδος εγωισμού, βρίσκει την ευκαιρία να γνωρίσει άγνωστες πτυχές του εαυτού του...  


Απόστολος Τζουμάκας, Τυνησία 2022. Αυτός ο αγώνας θα μου μείνει αξέχαστος!

Μιλά στον Δημοσθένη Βαρβέρη

Απόστολος Τζουμάκας, Τυνησία 2022. Αυτός ο αγώνας θα μου μείνει αξέχαστος!

Ο πρώτος μου αγώνας ψαροτούφεκου στο εξωτερικό και μάλιστα σε Ευρωαφρικανικό πρωτάθλημα στη Τυνησία. Ήταν μια τεράστια εμπειρία για εμένα και φυσικά αυτός ο αγώνας θα μου μείνει αξέχαστος. Στην αναγνώριση είχαμε εντοπίσει πολλά ψάρια, είχε πραγματικά παρά πολλούς ροφούς, μεγάλες στήρες και πίγκες, σε αντίθεση με τα άσπρα ψάρια ήταν πολύ λιγότερα. Με εξαίρεση τις συναγρίδες, οι οποίες είναι πολύ δύσκολες στην σύλληψη κατά την διάρκεια του αγώνα.   

Πως ήταν ο αγώνας;

Στον αγώνα όμως οι συνθήκες ήταν τελείως διαφορετικές. Το ρεύμα που είχε, δεν το είχα εγώ προσωπικά ξανασυναντήσει στο ψάρεμα μου και έτσι έχασα τις πρώτες δυο ώρες του αγώνα. Στην συνέχεια χτύπησα έναν ροφό, ο οποίος απλά έστρεψε λίγο και βράχωσε στα 42 μέτρα. Έδεσα την σημαδούρα, αλλά το ρεύμα την βούλιαζε. Έδεσα και μια δεύτερη σημαδούρα για να μπορεί να μένει στην επιφάνεια. Για να ξαναβουτήξω στο ίδιο μέρος έπρεπε να πέσω πάνω από 100 μέτρα μπροστά από το στίγμα, όπλιζα και όταν έφτανα περίπου 30 μέτρα μπροστά από το κομμάτι βούταγα με την ελπίδα να ξανασυναντήσω κάπου την πετονιά και να συνεχίσω το ξεβράχωμα.

Μετά από περίπου 2 ώρες η πετονιά κόπηκε από την ένταση που της ασκούσε το ρεύμα, όμως για καλή μου τύχη έκανα μια ακόμα βουτιά και είδα το ψάρι αρκετά βαθιά στην τρύπα. Τότε του έριξα στον εγκέφαλο και βγήκε το ψάρι στην ίδια βουτιά. Μου είχαν απομένει περίπου 25 λεπτά αγώνα και έτσι βούτηξα τρεις κοντινές επιλογές με ροφούς, μεγάλες στήρες και πίγγες αλλά τα δεν είδα τα ψάρια (ίσως τα είχε χτυπήσει κάποιος άλλος αθλητής) και ο αγώνας τελείωσε για εμένα με έναν ροφό.

Την δεύτερη μέρα το ρεύμα ήταν ίδιο έτσι πάλι χάθηκε μιάμιση ώρα αγώνα, στην συνέχεια στην αποχή από ένα ρηχό κεφάλι χτύπησα μια πίγκα περίπου 3 κιλά, αλλά δυστυχώς ξεψάρισε. Μετά βουτάω ένα κομμάτι που είχα έναν μεγάλο ροφό και σηκιούς. Το ψάρι ήταν εκεί αλλά δεν πήγε προς το θαλάμι του έφυγε από τον τόπο και πήγε 30 μέτρα πιο πέρα σε μια άλλη τρύπα, έτσι δεν μπόρεσα να το χτυπήσω στην ίδια βουτιά. Επόμενη βουτιά σε τόπο με πολλούς μεγάλους ροφούς, τα ψάρια όμως είχαν αλλάξει και ήταν όλα μέχρι 6 κιλά, τελικά εντοπίζω έναν πάνω από 11 κιλά. Τον χτυπάω στην τρύπα αρκετά μέσα στην μουσούδα και μόλις πιάνω την βέργα ξεψαρίζει. Γυρίζω στον προηγούμενο και με ένα μεγάλο καρτέρι τον χτύπησα στο πλάι, μπήκε όμως στην τρύπα και συνέχισα το ξεβράχωμα. Το ψάρι βγήκε, έκανα κάποιες άλλες άκαρπες βουτιές και στην τελευταία βουτιά ξεψάρισε ένας καλός σηκιός.

Τελικά είσαι ευχαριστημένος;

Το συμπέρασμα ήταν ότι σχεδόν δεν πήγε τίποτα όπως το είχα υπολογίσει, όμως καλύτερα γιατί τα λάθη σημειώθηκαν και θα προσπαθήσουμε να τα διορθώσουμε. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον γνωστό σε όλους ΜΠΕΚΕΝ, τον παππού μου που ήταν μαζί μου όλες τις μέρες στην βάρκα και με υποστήριξε σε δύσκολες και εύκολες στιγμές. Επίσης τον πατέρα μου Βασίλη Τζουμάκα ο οποίος τα παράτησε όλα και ήρθε στην Τυνησία και με βοήθησε τις ημέρες του αγώνα στην βάρκα. Τον Νίκο Καμπάνη ο οποίος οργανώνει όλες αυτές τις αποστολές και επίσης με βοήθησε μερικές μέρες στην αναγνώριση βουτώντας μαζί μου. Επίσης τον Άγγελο Μιχαλόπουλο και την εταιρία Pathos που βοήθησε πολύπλευρα να πραγματοποιηθεί αυτό το ταξίδι.

Τέλος θέλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια στον Γεράσιμο Καββαδία και τον Στέλιο Χρηστάκη για τις εξαιρετικές εμφανίσεις τους και την εξωπραγματική προσπάθεια!

ΚατηγορίαΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Print
Back To Top