Menu
  1. Αρχική
  2. ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ
  3. ΑΡΘΡΑ & ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ
  4. ΤΕΧΝΙΚΕΣ
  5. ΕΙΔΗ ΨΑΡΙΩΝ
  6. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
    1. ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ - ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ
    2. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ
    3. ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ / E-SHOP
  7. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ
  8. ΘΕΜΑΤΑ
  9. ΝΕΑ
  10. VIDEOS
Παρασκευή, 1 Νοεμβρίου 2024

Περιοδικό Βυθός : Δραπανιώτης Λεωνίδας

Λεωνίδας Δραπανιώτης

Ο Δραπανιώτης Λεωνίδας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27-5-1968, από αθηναίο πατέρα και πειραιώτισσα μάνα. Άρχισε το ψαροτούφεκο στα νερά της Σκύρου το 1987. Λάτρεις του συρτού καρτεριού, αρέσκεται να ψαρεύει ακόμα και μέσα στην μεγάλη φουρτούνα. Στον χώρο του ειδικού τύπου, εμφανίζεται το 1998, μετά από παρότρυνση του Γιάννη Βλάχου, που τον βοήθησε στην ανάπτυξη του γραπτού λόγου, μετατρέποντας τις εμπειρίες ζωής σε κείμενο. Με λόγο λιτό κι αληθινό, μοιράστηκε τον θαλασσινό βίο του, με αρκετούς αναγνώστες, αποσπώντας κριτικές που τον ωθούσαν να συνεχίσει το γράψιμο. Έχουν εκδοθεί κείμενα του στο περιοδικό «Κατάδυση», και έπειτα στο περιοδικό «Θάλασσα».

Μεταπήδησε στο περιοδικό «ΒΥΘΟΣ» έως και σήμερα. Επίσης, συνεργάστηκε με εταιρίες καταδυτικού υλικού, που πιστοποιούνται μέσω δημοσιευμένων κειμένων, με πλήθος φωτογραφιών. Αντίκρισε ψαρεύοντας πολλούς βυθούς της Ελλάδος και ως ομορφότερο, πλουσιότερο, θυμάται τον βυθό της Σκύρου, που πέρασε και ένα μεγάλο διάστημα της ζωής του, κατοικώντας εκεί. Συνεχίζοντας μέχρι σήμερα, το υποβρύχιο ψάρεμα αποκλειστικά με τις σωματικές και ψυχικές δυνάμεις, χωρίς καμία μηχανική υποστήριξη, συνειδητοποιεί.

Αναζητώντας το θήραμα στον βυθό, παράλληλα εκτελεί και μια εξερεύνηση στον ψυχικό του κόσμο. Η θάλασσα «λειτουργεί» σαν «καθρέπτης». Ελεύθερος στο αιώνιο πέλαγος, απαλλαγμένος από κάθε είδος εγωισμού, βρίσκει την ευκαιρία να γνωρίσει άγνωστες πτυχές του εαυτού του...  


Υπεραερισμός: Μια συνήθεια από παλιά...

Ιωάννης Κοθωνίδης, Εκπαιδευτής Ε/Κ SSI & AIDA, IronLung Freediving School

  • Αρθρογράφος: Natex Media
  • Αριθμός προβολών: 29313
  • 0 Σχόλια
Υπεραερισμός: Μια συνήθεια από παλιά...

Φωτογραφία: Στέφανος Κόντος

Πριν προχωρήσουμε στο κυρίως μέρος του άρθρου είναι πρώτα απαραίτητο να γίνουν γνωστά/κατανοητά τα εξής:

Ο οργανισμός μας χρησιμοποιεί οξυγόνο (O2) για να επιτελέσει κάθε λειτουργία του. Μέσω του μεταβολισμού, ένα μέρος του O2 μετατρέπεται σε διοξείδιο του άνθρακα (CO2) το οποίο το αποβάλουμε με την εκπνοή μας στην ατμόσφαιρα.

Το σώμα μας έχει πολύ καλή ικανότητα να «αισθάνεται» το CO2 και να «απαντά» στις μεταβολές του (κάτι το οποίο δεν ισχύει για το Ο2). Η απάντηση αυτή είναι μία μεταβολή στον αερισμό δηλαδή την ποσότητα αέρα που αναπνέουμε σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (π.χ. πόσα λίτρα / λεπτό).

Ας δούμε 2 παραδείγματα:

1) Τώρα που πιθανώς κάθεσαι και διαβάζεις αυτές τις γραμμές, η αναπνοή σου είναι πολύ ήρεμη. Τόσο που ούτε καν ακούγεται (χαμηλός αερισμός). Αυτό συμβαίνει επειδή ο οργανισμός σου παράγει CO2 με πολύ αργό ρυθμό.

2) Εάν όμως ξαφνικά σηκωθείς και ξεκινήσεις να τρέχεις, η αναπνοή σου θα γίνει πιο βαθιά και πιο γρήγορη (υψηλός αερισμός). Αυτό θα οφείλεται στο γεγονός ότι πλέον παράγεις CO2 με αρκετά πιο γρήγορο ρυθμό λόγο της δραστηριότητας σου (τρέξιμο).

Η παραγωγή CO2 λοιπόν είναι η κινητήριος δύναμη που ρυθμίζει το πόσο αναπνέουμε, δηλαδή τον αερισμό μας.

Και πάμε τώρα στον ΥΠΕΡΑΕΡΙΣΜΟ

Όπως λέει και η λέξη, υπέρ-αερισμός είναι ο αερισμός παραπάνω από αυτόν που χρειαζόμαστε. Για την ακρίβεια είναι αερισμός παραπάνω από αυτόν που χρειάζεται το σώμα μας για να κρατήσει τα επίπεδα CO2 σταθερά. Ας πούμε εάν τώρα ενώ κάθεσαι, ξεκινήσεις και κάνεις πολύ γρήγορες ή πολύ βαθιές αναπνοές (ή και ένα συνδυασμό αυτών) τότε θα κάνεις υπεραερισμό.

Η τεχνική του υπεραερισμού έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν στην ελεύθερη κατάδυση με σκοπό την αύξηση των επιδόσεων. Αυτή η άκρως λανθασμένη πεποίθηση ξεκίνησε αρκετά χρόνια πριν, διότι κάποιοι υπέθεταν ότι με βαθιές και γρήγορες αναπνοές πριν τη βουτιά μπορούσαμε να «οξυγονώσουμε» το σώμα μας. Ωστόσο, κάτι τέτοιο είναι αδύνατον καθώς το ποσοστό οξυγόνου στο αίμα μας ανά πάσα στιγμή σε έναν υγιή άνθρωπό κυμαίνεται μεταξύ 96% και 99%. Ο υπεραερισμός όμως μπορεί να μειώσει δραματικά τα επίπεδα CO2 στο αίμα. Αυτό το γεγονός εγκυμονεί ΠΟΛΛΟΥΣ κινδύνους και προκαλεί σημαντική ΜΕΙΩΣΗ των επιδόσεων. Ας δούμε λοιπόν τα βασικά μειονεκτήματα του υπεραερισμού:

  1. Ακυρώνει ή καθυστερεί την ανάγκη για αναπνοή που έχουμε κατά τη διάρκεια της βουτιάς. Χωρίς την ανάγκη για αναπνοή λοιπόν, υπάρχει περίπτωση να φτάσουμε στο σημείο του black out χωρίς κανένα σημάδι δυσφορίας!
  2. Αυξάνει την καρδιακή συχνότητα αυξάνοντας έτσι και την κατανάλωση O2 - το αντίθετο από αυτό που επιζητούμε σε κάθε μας κατάδυση.
  3. Ακυρώνει ή καθυστερεί την καταδυτική απόκριση (καταδυτικό αντανακλαστικό). Έτσι το σώμα μας δεν εξοικονομεί O2 κατά τη διάρκεια της βουτιάς όπως θα έκανε φυσιολογικά
  4. Φαινόμενο Bohr: Τα χαμηλά επίπεδα CO2 κάνουν την αποδέσμευση του O2 από την αιμοσφαιρίνη πολύ δύσκολη με αποτέλεσμα αυτό να μην διαχέεται αποτελεσματικά στους ιστούς.
  5. Προκαλλεί αγγειοσυστολή των εγκεφαλικών αγγείων και επακόλουθη μειωμένη παροχή αίματος (και O2) στον εγκέφαλο. Σε αυτό οφείλεται και η ζάλη που θα νιώσει κάποιος μετά από κάποια δευτερόλεπτα έντονου υπεραερισμού.

Πως αποφεύγω τον υπεραερισμό;

Αποφεύγοντας συνεχόμενες πολύ βαθιές ή πολύ γρήγορες αναπνοές κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας πριν τη βουτιά. Το γενικό πρότυπο αναπνοής τα 2’ πριν την έναρξη της δεν απέχει και πολύ από την ήρεμη φυσιολογική αναπνοή κατά την ηρεμία. Τέλος, η παρακολούθηση ενός σχολείου ελεύθερης κατάδυσης, για όσους δεν το έχουν πράξει ακόμα, θα λύσει όλες τις απορίες και θα οδηγήσει σε ασφαλείς και αποτελεσματικές πρακτικές!

ΚατηγορίαΤΕΧΝΙΚΕΣ
Print
Back To Top