Περιοδικό Βυθός : Γιαννέλης Χρήστος

Βρίσκομαι σε ένα κόλπο σχεδόν στο σημείο που θα έβγαινα και με χωρίζει με το ψάρι ένας βράχος. Το βάθος ήταν 4-5 μέτρα. Πλησιάζω λίγο ήρεμα χωρίς να κουνάω τα πέδιλα και αντικρίζω το ψάρι μπροστά μου στην επιφάνεια, να κοιτάμε ο ένας τον άλλον. Για κάποια δευτερόλεπτα πάγωσα. Σκέφτομαι αμέσως αν η κάμερα είναι ανοιχτή και παίρνω το ρίσκο να πατήσω το κουμπί, χωρίς να ξέρω αν την έκλεισα ή την άνοιξα.

...Όμως τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά. Ότι όπλο και να έχουμε στα χέρια μας, συμβατικό ή υπερόπλο, κοντό ή μακρύ, “ακούει” στους ίδιους βασικούς κανόνες, και σε αυτούς τους γενικούς κανόνες θα πρέπει να στηριχτούμε για να πετύχουμε το στόχο μας κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Κατ’ αρχήν θα πρέπει να ξέρουμε τι ζητάμε. Τι μας προβληματίζει δηλαδή, πάνω σε στιγμές του ψαρέματος και με βάση αυτό να δουλέψουμε συστηματικά μέχρι να βρούμε λύση.

Είχα την τιμή και την χαρά να παρευρεθώ σαν αρθρογράφος  του περιοδικού μας, αλλά ταυτόχρονα και σαν δύτης ασφαλείας την πρώτη μέρα στον Αλέξανδρο Βλάχο και την δεύτερη μέρα στον τεράστιο αθλητή Γιάννη Σιδέρη. Θα σας πω δυο λόγια εν τάχει για πως έζησα από κοντά ένα πρωτάθλημα. Είναι μια τεράστια γιορτή που μαζεύονται αθλητές από διαφορά μέρη της Ελλάδας κάνοντας αρκετές θυσίες σε χρόνο χρήμα και ενέργεια ώστε να τιμήσουν το πρωτάθλημα. Έχει γέλια, πειράγματα, αγωνία, κούραση, απογοήτευση με ένα τεράστιο συνονθύλευμα συναισθημάτων.

Δεν λέω ότι το βαθύ ψάρεμα δεν έχει συγκινήσεις, αλλά σαν το ρηχό ψαροτούφεκο και για να γίνομαι πιο συγκεκριμένος σαν το ρηχό καρτέρι δεν έχω βρει κάτι άλλο να με εξιτάρει περισσότερο.

... Μια εξωφρενική ψαριά. Για να καταφέρει αυτόν τον «άθλο» ο Renzo Mazzarri χρησιμοποίησε αεροβόλα τουφέκια (Cressi-SL) με μήκος από 55 έως 70 εκατοστά εξοπλισμένα με πεντάαινες...