Όπως λέω πάντα και θα εξακολουθήσω είναι βασικό αυτά τα 2-3-5 όπλα που έχουμε στην κατοχή μας να είναι όλα της ίδιας εταιρίας. Ξεκινώντας λοιπόν από εδώ συνεχίζουμε... Σαν όπλα τρύπας είναι όλα τα όπλα μικρού μήκους έως μεσαίου, δλδ από 45 εκατοστά μέχρι και 90, φυσικά δεν είναι σπάνιο να βρει εφαρμογή και ένα 100 πχ σε μια πλάκα με εμβαδό πολλών τετραγωνικών μέτρων, η οποία έχει σαργούς στο βάθος. Έπειτα σειρά έχει το θήραμα που θα κυνηγήσουμε. Τα άσπρα ψάρια δεν χρειάζονται μουλινέ επάνω στο όπλο και μεγάλης δύναμης τουφέκια, έτσι ένα όπλο μανιτζέβελο με βέργα 6- 6,25- 6,3 δεμένη με πετονιά 1,5 χιλιοστών και λάστιχα διατομής 16- 17,5 χιλιοστά είναι υπεραρκετά. Μια σημαντική παρατήρηση στο θέμα της βέργας είναι να κοντύνουμε την μύτη και το φτερό, τα οποία θα πρέπει να έχουν απόληξη κωνική (η μύτη) και τριγωνική (το φτερό) φτάνοντας τα (με το κόντυμα) στους 4-5 πόντους για να μπορούμε να πιάσουμε με επιτυχία κάποια ψάρια, που μένουν σχεδόν κολλημένα στα τοιχώματα της εκάστοτε τρύπας. Φυσικά υπάρχει και η “φίλη μου η 5αινα” για τους οπαδούς του συγκεκριμένου εργαλείου. Για τα μεσαίου μεγέθους μαυρόψαρα τώρα πχ Στήρες, Πίγκες 2-3 κιλά και Ροφούς 3-5 κιλά συνήθως ένα 60-75-82 εκατοστά ταϊτιέν αρκεί για να τα πιάσουμε.

Ένα μικρό και εύχρηστο μουλινέ με καλής ποιότητας σχοινί λευκού χρώματος θα μας επιτρέψει να εμποδίσουμε να καταφύγει το χτυπημένο θήραμα στα ενδότερα του θαλαμιού. Εδώ μιά βέργα 6,3 - 6,5 χιλιοστά με δυνατό φτερό με πείρο απο καμπάνα είναι πάρα πολύ λειτουργικό, όπως επίσης και το δέσιμο αυτής, με πετονιά 1,8 - 2,0 χιλιοστά για αντοχή στα τριψίματα με τα βράχια και στο τράβηγμα του ψαριού. Λάστιχα σίγουρα πολύ δυνατά με διατομή που θα ξεκινάει από 18 και θα φτανει τα 20 χιλιοστά... Όσον αφορά τώρα τους μεγάλους ροφούς και τις σφυρίδες, μπορεί σίγουρα να τα κυνηγήσουμε με τα όπλα που προανέφερα, αλλά ένα πολύ δυνατό όπλο 90 εκατοστών σίγουρα θα βρει καλύτερη εφαρμογή. Το σετάρισμά του είναι το ίδιο και με τα άλλα όπλα, δίνοντας και εδώ μεγάλη σημασία στο φτερό, στον πείρο και στο πολύ καλό τρόχισμα της βέργας. Άλλα αξεσουάρ στο κυνήγι αυτό και που θα πρέπει να έχουν όλοι όσοι ασχολούνται είναι ο γάντζος, ο οποίος θα πρέπει να είναι διαιρούμενος, το μπαλονάκι ξεβραχώματος το καλαδουράκι σημαδέματος βυθού και ο εξολκέας που θα μας επιτρέψει να εφαρμόσουμε πολύ πιο εύκολα δύναμη στην ουρά της βέργας, ούτως ώστε να τραβήξουμε έξω το χτυπημένο ψάρι. 

Φυσικά όλα αυτά προϋποθέτουν να έχει γίνει μια καλή αρχική βολή επάνω στο ψάρι και πιο συγκεκριμένα στο κεφάλι εάν είναι δυνατόν. Εάν δεν έχουμε καταφέρει να το πάρουμε έξω από την φωλιά του με την πρώτη, η επόμενη κίνηση που θα πρέπει να κάνουμε είναι μια βουτιά αναγνώρισης για να δούμε ακριβώς πως είναι χτυπημένο το ψάρι. Φυσικά εννοείται πως έχουμε δέσει το όπλο στο ξεβραχωτήρι ή στην σημαδούρα από ένα κλιπάκι στην καμπάνα του όπλου και με σφιγμένο το μουλινέ φέρνοντας τη λαβή σε κάθετη θέση προς τα κάτω έχουμε τυλίξει 5-6 φορές το σκοινάκι του μουλινέ φέρνοντας κόντρα έτσι στο ψάρι. Η τρίτη βουτιά λοιπόν έχει να κάνει με το δευτέρωμα (το σκότωμα δλδ του ψαριού). Ακολούθως ή θα βγει πιάνοντας τις βέργες ή με την βοήθεια του διαιρούμενου γάντζου. Στα μικρά μαυρόψαρα συνήθως δεν υπάρχει ταλαιπωρία κατά το χτύπημα τους, παρά μόνο εάν σκαλώσει το φτερό της βέργας σε κάποια πολύ στενή σχισμή.

Από κει και πέρα καλό σημάδι και καθαρό μυαλό παλληκάρια!