Για πάρα πολλά χρόνια ο ροφός, είναι το ψάρι που σχεδόν κυριαρχεί μεταξύ των συζητήσεων στα «πηγαδάκια» των ψαροκυνηγών της Μεσογείου.

Αυτό όμως που θα ακούσουμε συχνότερα δεν είναι ο τρόπος σύλληψης του, αλλά η δυσκολία διάτρησης ανάλογα με το όπλο που κρατάμε, την απόσταση, το βάθος που θα γίνει η βολή και φυσικά ανάλογα με το πως έρχεται ή φεύγει το ψάρι…

Φώτο 1

Εάν προσέξουμε καλά στις φωτογραφίες 1 και 2, θα δούμε πως το κρανίο του ροφού είναι πολύ καλά «οχυρωμένο» απο μεγάλα και σκληρά κόκκαλα. Αν συνυπολογίσουμε σε αυτό και το χοντρό και καλυμμένο με γλίτσα δέρμα του, καταλαβαίνετε πιστεύω πως το τρύπημά του είναι μια δύσκολη υπόθεση.

Φώτο 2

Πολύς κόσμος απορεί για το που ακριβώς είναι ο εγκέφαλος του ροφού και που να ρίξει ανάλογα την γωνία που έχει το ψάρι απέναντί του. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν έχουν σκοπό να σας διαφωτίσουν πλήρως και με ένα μικρό τέχνασμα που θα σας πω, να μπορέσετε άφοβα την επόμενη φορά, που θα βρεθεί μπροστά στην βέργα σας, να τον καμακώσετε στο σωστό σημείο.

Προϋπόθεση φυσικά σε όλα αυτά να έχετε ένα όπλο με δυνατά λάστιχα και πολύ καλά τροχισμένη βέργα, ΜΟΝΟΦΤΕΡΗ.

Ξεκινάμε λοιπόν με την φώτο 3. Εδώ έχουμε το κεφάλι του ψαριού σχεδόν στο πλάι, ισά-ίσα δηλαδή που δεν φαίνεται το μάτι από την πίσω μεριά. Εδώ λοιπόν μια βολή στο κέντρο του πράσινου κύκλου στο πάνω αριστερό ημισφαίριο του ματιού (ώρα 11) θα διαπεράσει εύκολα με ακαριαίο θανάτωμα, το κρανίο του ψαριού. Ακόμα και αν η βέργα μπεί μόνο 15 εκατοστά μέσα. Σε μια τέτοια βολή δεν βρίσκει ιδιαίτερη αντίσταση η βέργα. Γιατί εισχωρεί στην κόγχη του βολβού του ματιού. Διαπερνά λοιπόν το μάτι σαν «αβγό χωρίς τσόφλι» και σπάει με το 100% της δύναμης της (όλη δηλαδή) την φλοίδα που υπάρχει πίσω απο το μάτι (πάχους όσο μια τηλεκάρτα), προκαλώντας σοβαρότατο πλήγμα στον εγκέφαλο με συνέπεια τον θάνατο του θηράματος. Σημαδεύουμε τελικά, μιλώντας για μια οριζόντια βολή πάντα.

Φώτο 4. Εδώ παρατηρούμε το ψάρι να έχει σχεδόν γυρίσει το κεφάλι προς τα εμάς. Παρατηρώντας τα μάτια θα προσέξουμε πως το δεξί του μάτι είναι διάφανο μιας και το κοιτάμε από το πλάι. Εύκολη βολή (από τις αγαπημένες μου για την ακρίβεια) σημαδεύουμε ανάμεσα ρουθούνι - μάτι και ρίχνουμε (ώρα 10), για άλλη μια φορά η κοιλότητα (από τα ρουθούνια στην προκειμένη περίπτωση) θα επιτρέψει στην ταϊτιέν βέργα να διαπεράσει σχετικά εύκολα το ρύγχος του ροφού, φτάνοντας στον εγκέφαλο και να τον ξαπλώσει στην άμμο…

Φώτο 5. Ο ροφός ξάπλα στην άμμο και γυρτός προς τα εμάς. Είναι σαν να μας λέει σκοτωσέ με. Σε αυτήν την στάση είναι καταρχάς πολύ δύσκολο να υπάρξει «τζούφια βολή» και εξηγώ. Στην βολή που το ψάρι είναι οριζόντιο προς τα εμάς, είναι πάρα πολύ εύκολο (εάν η βολή ξεφύγει λίγο πιο πάνω από τα σημεία που σας δείχνω) να πιάσει σάρκα, σβέρκο δηλαδή, είτε γιατί γλίστρησε η ατρόχιστη βέργα, είτε γιατί το όπλο είναι αδύναμο πράγμα που σημαίνει ΞΕΨΑΡΙΣΜΑ, [φώτο 12]. Έχοντας λοιπόν τον ροφό ξαπλωμένο και γυρτό προς τα εμάς του ρίχνουμε μια ζυγισμένη τουφεκιά στα «γεμάτα», σχεδόν πάνω από το μάτι (ώρα 11) εκτελώντας τον άμεσα.

Φώτο 12.

Φώτο 6. Το κεφάλι του είναι σχέδον στραμμένο ολόκληρο προς τα εμάς και βρισκόμαστε λίγο πιο πάνω του. Σημαδεύουμε και ρίχνουμε ανάμεσα στα μάτια ελάχιστα πιο ψηλά από την νοητή γραμμή που τα τέμνει, πηγαίνοντας πιο κοντά στο μάτι με τα ρουθούνια που φαίνονται πιο ξεκάθαρα. Φανταστείτε πως πρέπει να σχηματίζουν (μάτι-ρουθούνι-σημάδι) νοητά ένα τέλειο τρίγωνο, ένα ισοσκελές δηλαδή.

Φώτο 7. Ο ροφός στραμμένος κανονικότατα προς τα εμάς. Στο πάνω σημάδι το ψάρι θανατώνεται άμεσα και στο κάτω απλά του κάνουμε μια βολή για να τον κρατήσουμε και να επανέλθουμε, εάν κρατάμε ένα όχι και τόσο δυνατό όπλο. Ανάμεσα στα μάτια ακριβώς, ούτως ώστε να βρεί στο σκαλοπάτι στο κουτελό του ροφού και να μην γλιστρήσει η βέργα [φώτο 13]. Και ανάμεσα στο ρύγχος και στο πάνω χείλος, για σίγουρη διάτρηση αλλά όχι θανάτωση.

Φώτο 13.

Φώτο 8. Ανάμεσα στα μάτια ακριβώς, ισχύει ότι και για την φώτο 7, απλά επειδή εδώ είναι μακριά και το ψάρι μεγάλο χρειάζεται πολύ δυνατό όπλο.

Φώτο 9. Ένας ροφός που κινείται και φαίνεται ολόκληρος στο πλάι του. Οι 3 βολές πίσω από το μάτι του είναι οι ιδανικές, ενώ η δύσκολη βολή στην καρδιά (πλευρικό πτερύγιο) είναι κάτι που δεν το επιχειρεί ποτέ κανείς παρά μόνο για βραχωμένα ψάρια, (Μπλέ, λευκό, κόκκινο). Οι βολές με πράσινο χρώμα διαπερνάνε σχεδόν πάντα το ψάρι και του κόβουν αρκετή δύναμη, ενώ με την κίτρινη βολή του σπάμε το πηδάλιο της ουράς και κατά κάποιο τρόπο το αργοπορούμε αρκετά. Πολύ δυνατό όπλο παιδιά!

Φώτο 10. Ροφός που φεύγει αλαφιασμένος, βολή στα κίτρινα σημάδια τα οποία εάν δείτε καλά είναι σχεδόν στο μέσον του ψαριού. Πάρα πολύ δυνατό όπλο, το ψάρι κολυμπά γρήγορα και σφίγγουν οι μύες του.

Φώτο 11. Βολή με πεντάαινα σε ψάρια εώς 5 κιλά, σημαδεύουμε πάντα προσπαθώντας νοητά να χωρίσουμε με μια διαγώνιο τα μάτι από το υπόλοιπο κεφάλι, εδώ η πεντάαινα στο τουφέκι πρέπει να είναι βιδωμένη κάθετα και όχι οριζόντια για αποφυγή ξεψαρίσματος και για ταχύτητα στην σκόπευση. Μονολάστιχο ή αεροβόλο.

Όλα τα παραπάνω σας διαβεβαιώ πως μπορούν να μαθευτούν εντελώς υποσυνείδητα, παρατηρώντας τις φωτογραφίες καθημερινά για 2-3 λεπτά, όποτε πέφτει στα χέρια σας το περιοδικό. Είναι μια μέθοδος που εφάρμοσα με επιτυχία όταν ήμουν στα ξεκινήματά μου, η οποία θα σας επιτρέψει την εξοικείωση με το ανατομικό θέμα της βολής, επάνω σε έναν ροφό ή οποιοδήποτε άλλο μαυρόψαρο.

Καλά κυνήγια!