Renzo Mazzarri… Ένας τεράστιος αθλητής και ο μοναδικός ο οποίος κατέχει το απίστευτο σερί τριών παγκοσμίων πρωταθλημάτων υποβρύχιας αλιείας! Στο πρώτο παγκόσμιο λοιπόν το 1987 στην γειτονική μας Τουρκία, ο Ιταλός επέλεξε να κινηθεί με μια τακτική που θα του χάριζε το πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα. Μια τεχνική που την κατέχουν αρκετοί Ιταλοί θα έλεγα. Με μαεστρία και πάρα πολλές βουτιές σε βάθος 5 έως 7 μέτρα ο Mazzarri «σήκωσε» από τις χαμηλές πλάκες που βρίσκονταν στην άμμο 170 σαργοσηκιούς (και τις δυο ημέρες συνολικά) τερματίζοντας πρώτος με 142 έγκυρα αλιεύματα. Μια εξωφρενική ψαριά. Για να καταφέρει αυτόν τον «άθλο» ο Renzo χρησιμοποίησε αεροβόλα τουφέκια (Cressi-SL) με μήκος από 55 έως 70 εκατοστά εξοπλισμένα με πεντάαινες. ‘Ετσι είχε το πλεονέκτημα της πολύ γρήγορης όπλισης και της εύκολης μετακίνησης του όπλου πάνω στα ψάρια. Σε αρκετές βουτιές μάλιστα έρχονταν πάνω στην επιφάνεια ακόμα και με 2 ή και 3 ψάρια τα οποία τα ξεψάριζε στον βυθό (με το στόμα-τα δάγκωνε) και τα έχωνε μέσα στο σακάκι του! Κάτι που φυσικά δεν θα μπορούσε να γίνει με ένα λαστιχοβόλο με βέργα Ταϊτής…
Πεντάαινα…
Η πεντάαινα αποτελείται από 5 παράλληλες μύτες οι οποίες είναι καλυμμένες με μία (όσον γίνεται πιο λεπτή) στρώση nylon, μέσα σε ένα καλούπι φυσικά. Η nylon βάση από κάτω έχει μια κυλινδρική μεταλλική είσοδο με σπείρωμα 7/100 για να βιδώνει στην βέργα του όπλου που συνήθως είναι 7 ή 8 χιλιοστά πάχος. Οι μύτες είναι φτιαγμένες από ατσάλι inox ή γαλβανιζέ και έχουν ανασηκωμένο το υλικό προς την μύτη δημιουργώντας ένα νύχι το οποίο σε συνεργασία (πάντοτε) με τα υπόλοιπα νύχια κάνουν θαύματα…
Επίσης, η βάση της πεντάαινας έχει και 2 τρύπες για τα δάχτυλα, ούτως ώστε να μπορεί να οπλιστεί η βέργα και σε αεροβόλα τουφέκια.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την περιγραφή της πιο βίαιης τεχνικής ψαρέματος…
Στους βραχώδεις βυθούς ένα καλοστημένο λαστιχοβόλο ή αεροβόλο με μήκος από 60 μέχρι 80 εκατοστά με την σωστή επιλογής πεντάαινας (πάντα) είναι το απόλυτο φονικό όπλο! Ειδικά στα χέρια ενός (πολύ) έμπειρου ψαροκυνηγού. Κυριολεκτικά, ότι βγεί μπροστά στο ένα μέτρο από την 5αινα έχει τελειώσει. Είναι πραγματικά τεράστιο το σοκ (από 5 τρύπες ταυτόχρονα) στο κορμί ενός σηκιού 500 - 800 γραμμαρίων, γιατί το θέμα εδώ δεν είναι να πετύχεις το ψάρι με όποια μύτη τύχει και αν κρατηθεί… Όχι! Εδώ το στοίχημα είναι να πετύχεις το ψάρι τουλάχιστον με 4 μύτες και πάνω. Με την κατάλληλη γωνία για να ακινητοποιηθεί. Να του ρίξεις στην σωστή απόσταση. Να του ρίξεις στον εγκέφαλο εάν είναι μικρό μαύρο 2,5 – 6 κιλά η στα ρουθούνια, εάν είναι μεγάλο μαύρο 7 κιλά και πάνω.
Θηράματα και χτύπημα.
Όπως πάντα η ταχύτητα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Αυτός είναι ο πρώτος λόγος που πρέπει να έχουμε την πεντάαινα κάθετη ως προς την κεφαλή του όπλου. Οι πλάγιες μετακινήσεις ενός ψαροτούφεκου γίνονται πιο γρήγορα, εάν το γυρίσουμε στο πλάι (gangsta’s style). Προσκόπευση, πρέπει να γνωρίζουμε τις βολές που κάνει το όπλο! Πρέπει να γνωρίζουμε την ευαισθησία της σκανδάλης. Είναι πολλές φορές που τα ψάρια δεν θα είναι ακίνητα μέσα στην τρύπα, αλλά θα τρέχουν εντός ή προς σ’ αυτήν…
Σαργός-σηκιός-σάλπα-χειλού-τσιπούρα-κέφαλος Χτυπάμε από πάνω προς τα κάτω (να πιάσει από ραχαία μέχρι κοιλιά) στο κέντρο του σώματος το ίδιο και για λαβράκι μέχρι 3 κιλά. Λαβράκια μεγαλύτερα, στο κεφάλι πίσω από το μάτι-σβέρκο.
Σκορπίνα-λεοντόψαρο στο κεφάλι για να «σβήσει» ακαριαία και να ξεψαρίσουμε άφοβα!
Στήρα-πίγγα-σφυρίδα-ροφός. Στην τρύπα για τα «μικρά» μεγέθη (για τα οποία αναφέρθηκα πιο πάνω) ζυγίζουμε πολύ καλά την τουφεκιά και ρίχνουμε πίσω από το μάτι για να σκοτώσουμε το θήραμα. Πάντα στο πλάι πίσω από το μάτι. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό, φροντίζουμε ώστε να γίνει. Μπορούμε να ψάξουμε από άλλο σημείο που ίσως να φαίνεται ο εγκέφαλος του ψαριού και χωράει φυσικά να βγει. Εάν φαίνεται η μουσούδα του ψαριού ρίχνουμε στην μουσούδα και αγαντάρουμε γρήγορα. Ένα από τα καλά της πεντάαινας είναι ότι μπορείς να μετακινήσεις το ψάρι εύκολα και να το φέρεις στο πιο ευρύχωρο σημείο της τρύπας για να το βγάλεις. Στα πιο μεγάλα μεγέθη ρίχνουμε ΜΟΝΟ στα σκληρά, στην μύτη-ρουθούνια του ψαριού. Εκεί θα καρφωθεί καλά το εργαλείο (συνήθως φρενάρει στο nylon) και λογικά θα μπει στο ψυγείο ξεβιδώνοντας την πεντάαινα, μιας και θα πρέπει να το ξεψαρίσουμε σπίτι για να μην ταλαιπωρούμαστε…
Ξεψαρίζουμε αφού μαχαιρώσουμε το ψάρι στον εγκέφαλο (και όχι στον σβέρκο η μπροστά από τα μάτια). Τοποθετούμε την βέργα με το νεκρό ψάρι στο όπλο το οποίο θα πρέπει να είναι με κλειστή κεφαλή. Κλειστή κεφαλή για μέγιστη ταχύτητα όπλισης και για το ξεψάρισμα. Ενώνουμε τα πόδια χαμηλά λοιπόν, στο ύψος των αστραγάλων έχοντας ανάμεσα την βέργα και κρατώντας το όπλο από την λαβή. Κλωτσάμε απότομα προς τα κάτω για να βγει το ψάρι από πάνω! Σχεδόν σέρνουμε τα πόδια πάνω στην πεντάαινα (σαν έμβολο) και τα σκληρά πέλματα από τα πέδιλα αναλαμβάνουν να κάνουν την υπόλοιπη δουλειά…
Για τα μεγάλα ψάρια-όταν έχουμε σκάφος, θα πρέπει να ξεβιδωθεί η πεντάαινα, διότι σκαλώνει μέσα στα σκληρά του ψαριού πολύ άσχημα. Θα ρίξουμε λοιπόν στο ψυγείο το ψάρι και θα βιδώσουμε άλλη. Αργότερα στο σπίτι με πολύ προσοχή και ένα καλό μαχαίρι (με χοντρή λάμα) προσπαθούμε να την βγάλουμε κάνοντας μια βαθιά τομή παράλληλα με τις μύτες. Άλλοι βράζουν το κεφάλι και όταν μαλακώσει την βγάζουν. Δεν νομίζω πως είναι καλή ιδέα η ψαρόσουπα με σκουριά και βραστό πλαστικό… Φίλος, έχει βάλει το ψάρι πίσω από στενά και γερά κάγκελα και τράβηξε με τον κοτσαδόρο του αυτοκινήτου για να την βγάλει… Πατέντες!
Εάν είμαστε χωρίς σκάφος, κρεμάμε όπλο και ψάρι και παίρνουμε άλλο, 99,9% δεν θα βγεί μέσα στην θάλασσα!
Πετονιά στην βέργα τουλάχιστον 1,7 μέχρι 2 χιλιοστά διάμετρο.
Λάστιχα με 18-19 χιλιοστά διάμετρο για γρήγορη βολή!
Πεντάαινα γαλβανιζέ για αντοχή και με μεγάλο νύχι, οι inox στραβώνουν αμέσως
Σώμα από nylon και όχι πλαστικό, σπάει. Μια καινούργια πεντάαινα την αφήνουμε σε ένα φαρδύ ποτήρι, ανάποδα, 2-3 μέρες πριν το ψάρεμα καλύπτοντας εντελώς το σώμα της στο νερό. Αυτό για να αποκτήσει την ελαστικότητα που πρέπει και να μην σπάσει σε άτσαλη βολή στα βράχια!
Τεράστια προσοχή σε αυτό το εργαλείο!
Εάν καρφωθούμε καταλάθος την κάτσαμε, επειδή τα τουφέκια είναι κοντά, πολύ συχνά περνάει η πεντάαινα μπροστά από τα πόδια μας, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Μην ξεχνάτε. Δεν εμπιστευόμαστε την ασφάλεια του ψαροτούφεκου ΠΟΤΕ και βουτάμε ΠΑΝΤΑ με ζευγάρι!
Καλές αναδύσεις…