Το καλοκαίρι έφυγε. Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Ευτυχώς όμως στην περίπτωσή μας, μόνο για λίγους μήνες. Μπροστά μας ξεδιπλώνεται σταδιακά η πιο σκληρή εποχή για τους υποψήφιους κυνηγούς. Ο χειμώνας. Φουρτουνιασμένες θάλασσες, θολά νερά και χαμηλές θερμοκρασίες. Κάποιοι θα κρύψουν τον εξοπλισμό τους στην αποθήκη μέχρι τις πρώτες λιακάδες του Απρίλη. Όχι όμως όλοι. Οι φανατικοί ψαροκυνηγοί θα τροποποιήσουν τις τεχνικές προσέγγισης, θα αναζητήσουν ίσως διαφορετικά θηράματα, θα προσθέσουν αρκετά χιλιοστά νεοπρέν, αλλά θα είναι εκεί. Μαζί με όλες αυτές τις αλλαγές, είναι λογικό να αλλάξουν και οι οπλικές επιλογές τους. Τι όπλα πρέπει να έχει ο σάκος μας; Πώς να τα στήσουμε; Το 130άρι με τη χοντρή βέργα και τα τρία λάστιχα χρειάζεται; Ας τα δούμε αναλυτικά.

60άρι: Το μικρό όπλο που είχαμε ξεχάσει όλο το καλοκαίρι, ήρθε η στιγμή να πιάσει δουλειά. Θα το χρησιμοποιήσουμε για ψάρεμα στην τρύπα σε ρηχά νερά και στενά θαλάμια, ή για ρηχά καρτέρια σε πολύ θολά νερά. Θα το στήσουμε με βέργα 6.5 και ένα λάστιχο 17.5 για τρύπα και στο καρτέρι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ακόμα και γαλλική τρίαινα.

75-82άρι: Το χειμώνα τα ψάρια δεν είναι ιδιαίτερα κινητικά και το παιχνίδι συνήθως γίνεται στην τρύπα. Ένα όπλο μήκους 75 ή 82 εκατοστών με 6.5 βέργα, 17.5 λάστιχο και ένα μικρό μουλινέ μπορεί να μας καλύψει στο 80% του ψαρέματός μας. Αν προορίζεται αποκλειστικά για ρηχά καρτέρια σε μέτριες ορατότητες, προτιμήστε βέργα 6.25 για να είναι πιο γρήγορη και αντί για πετονιά προτιμήστε ρακετόνημα.

90-95άρι: Το πιο κλασσικό μήκος όπλου του χειμώνα για μικτές τεχνικές με κυρίως όμως προσανατολισμό στην τρύπα για μαύρα ψάρια. Συνήθως μία βέργα 6.5 και ένα λάστιχο 17.5 ή 19 είναι το πιο κλασσικό στήσιμο και δοκιμασμένη συνταγή. Εάν έχετε στο μυαλό σας μεγάλα κεφάλια και σκληρά κρανία, μία βέργα 6.75 ή 7 με δύο 16άρια λάστιχα είναι πολύ καλός συνδυασμός. Για καρτέρι με καλή ορατότητα σε ρηχά νερά, μπορείτε να το στήσετε ακριβώς όπως και το 82άρι. Βέργα 6.25, 17.5 λάστιχο και φυσικά μουλινέ.

100-105-110: Τα πιο μακριά όπλα που θα μπορούσαμε να έχουμε στο σάκο μας συνήθως τέτοια εποχή. Οι συνθήκες το χειμώνα είναι ιδιαίτερα σκληρές στο θαλάσσιο περιβάλλον, αλλά τις καλές μέρες που η διάθεσή και η ορατότητα το επιτρέπουν, το ψάρεμα με καλοκαιρινές τεχνικές ενδείκνυται για τους προπονημένους και έμπειρους δύτες. Στις βαθιές αποχές τα μεγάλα μαύρα είναι πάντα εκεί έστω και νωχελικά και οι συναγρίδες και τα πελαγίσια ψάρια κάποιες φορές ακόμα και στην καρδιά του χειμώνα μπορούν να δώσουν το παρόν. Βέργες 6.75, 7, 7.25 και διπλά 16άρια λάστιχα με «ζόρικο» συντελεστή είναι μονόδρομος. Το μουλινέ μεγάλο, γεμάτο με σχοινί πρώτης ποιότητας, έτοιμο να ανταπεξέλθει σε μια ενδεχόμενη μάχη με ένα μεγάλο θήραμα.

… Δύο ωραία λαβράκια κρέμονται ήδη στη σημαδούρα μου. Δεξιά όμως ο κάβος που αχνοφαίνεται μέσα στη μουντάδα του χειμωνιάτικου τοπίου με προδιαθέτει έστω για μερικές βουτιές σε καλοκαιρινό στυλ. Τοποθετώ τα ψάρια στο ψυγείο του σκάφους και αφαιρώ από πάνω μου το βαρίδι πλάτης. Αφήνω στην άκρη το αγαπημένο μου 90άρι, που σπάνια το αφήνω από τα χέρια μου στις χειμερινές εξορμήσεις μου και βγάζω από το σάκο ένα όπλο 100 εκατοστών με βέργα 7.25 και 2 λάστιχα 16άρια. Με γρήγορες πεδιλιές φτάνω στο τελείωμα του κάβου και οπλίζω το τουφέκι. Στο τράβηγμα των ελαστικών πονάει το στήθος μου. Έκοψα τα λάστιχα εσκεμμένα αρκετά κοντά. Εκεί κάτω χρειάζομαι δύναμη πυρός. Η χοντρή στολή με δυσκολεύει στην κάθοδο.

Ακουμπάω πάνω σε ένα μεγάλο μονόπετρο γνωστό από το παρελθόν και σέρνομαι με προτεταμένο το χέρι. Η στήρα τρομαγμένη από την παρουσία μου ξεκολλάει από το καρτέρι της και με αργές κινήσεις φεύγει προς το επόμενο σκαλοπάτι. Ένας μεγάλος λούτσος όμως έρχεται από τα δεξιά μου με θράσος και απερισκεψία. Είναι όμως αργά για αυτόν. Η βέργα τον βρίσκει στη σπονδυλική στήλη και ανεβαίνω στην επιφάνεια εξιταρισμένος με λυμένο μουλινέ. Τον μαζεύω με αργές κινήσεις και απολαμβάνω τις ακτίνες του ήλιου. Κοιτάω το ρολόι μου για επιβεβαίωση.

Και όμως είμαστε στην καρδιά του χειμώνα... Αγαπώ ψαροτούφεκο!