Ιχθυοβόλος: Αυτός που βάλει κατά των ψαριών. Βουτηχτής. Αυτός που με μια μονάχα ανάσα στερείται οξυγόνο και βιώνει την γαλήνη και την αγριάδα του νερού.

Καμάκι: Μεταλλικό αμβλύ αντικείμενο που σκίζει την σάρκα του ψαριού.

Πάντα μου άρεσαν αυτές οι έννοιες. Όπως πάντα μου άρεσε να κοιτώ την θάλασσα και να βρίσκομαι κοντά της. Ιχθυοβόλοι βουτηχτές. Είναι οι θαλασσινοί που επιλέγουν να αφιερώσουν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής τους μέσα στον υδάτινο κόσμο. Ζούν κοντά στην θάλασσα και επιζητούν να είναι σε μια μόνιμη επαφή μαζί της. Σε άλλους αυτό βγαίνει αβίαστα και σε άλλους βουτηχτές έρχεται με θυσίες. Οι στεριανοί δύσκολα τους καταλαβαίνουν. Σκιρτίζουν και μόνο στο άκουσμα της. Και αφήνονται ολόψυχα στην άπειρη αγκαλιά της…

Ακόμα και οι περισσότεροι ψαράδες δεν τους καταλαβαίνουν. Πώς άλλωστε να μπορέσουν να τους καταλάβουν. Αφού το βίωμα ενός ιχθυοβόλου δεν μπορεί να περιγραφεί. Οι περισσότεροι βουτηχτές, που έχουν νιώσει το πνεύμα της θάλασσας μέσα τους όμως δεν μιλάνε. Μα πώς να εξηγήσεις την θάλασσα σε αυτούς που την κοιτούν και βλέπουν μονάχα νερό. Δεν έχουν την ανάγκη να πουν τίποτα. Όταν έχεις νιώσει την συνεχόμενη και ατέρμονη κίνηση του νερού δεν έχεις την ανάγκη να το εξωτερικεύσεις. Είναι κάτι που μόνο βιώνεται. Δεν περιγράφεται και δεν μεταδίδεται. Αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον μονάχα από την ματιά. Τα βιώματα μέσα στο νερό δεν περιγράφονται. Πολλοί προσπάθησαν να μεταφέρουν αυτό ακριβώς που αισθάνθηκαν την ώρα που με κρατημένη την ανάσα το καμάκι εκτοξευότανε, λίγο πριν κορυφωθεί το κυνήγι τους προς το πολυπόθητο θήραμα που έψαχναν. Μα όταν ήρθε η ώρα να δουλέψουν οι λέξεις δεν συνεργάστηκαν.

Πολλοί ξεκίνησαν να καταγραψούν αυτά τα βιώματα μέσα στο νερό που είχαν προκειμένου να τα μοιραστούν με φίλους και γνωστούς αλλά πάλι δεν ικανοποιήθηκαν. Δεν ικανοποιήθηκαν γιατί η εικόνα και ο ήχος είναι μονάχα για την μνήμη, μα το βίωμα μέσα στο νερό είναι για την ψυχή. Είναι κάτι πολύ προσωπικό. Είναι κάτι που στιγμιαία αποτυπώνεται και μένει μέσα μας για πάντα.

Προσπαθήστε να περιγράψετε πως νιώσατε την ώρα που το καμάκι σας έφυγε από το όπλο σας. Πριν πλήξει το θήραμα που του θέσατε. Στο τέλος η περιγραφή σας θα στέκει ανήμπορη μπρος σε αυτό που νιώσατε εκείνη την τόσο ιδιαίτερη στιγμή. Οι περισσότεροι βουτηχτές στο σήμερα δεν ενδιαφέρονται για το βίωμα της ψυχής στην θάλασσα. Ενδιαφέρονται μονάχα για πράγματα εφήμερα. Μεγάλες επιδόσεις που καταλήγουν σε μανία προκειμένου να μην χαθούν. Ποθητά θηράματα που καταλήγουν σε μανία, ώστε να μην τα καμακώσουν άλλοι. Εξοπλισμοί υπερβολικοί που καταλήγουν σε μανία ώστε να μην χαθούν ή να μην αχρηστευτούν. Η πνευματική ουσία που μας χαρίζει ολότελα το νερό έχει αρχίσει να εκλείπει μέσα μας, όπως ακριβώς εκλείπουν τα θηράματα από τη θάλασσα. Ίσως όσο αυτή νεκρώνει το ίδιο να γίνεται και μέσα μας.

Βουτηχτής είναι αυτός που βάζει το σώμα του την ψυχή του και το πνεύμα του μέσα στο νερό, στερείται οξυγόνο, αλλά και ένα σωρό άλλες στεριανές απολαύσεις. Ιχθυοβόλος είναι αυτός που καμακώνει ψάρια. Όλα τα αλλά έχουν μικρή σημασία. Ψάξτε να βρείτε πως νιώθετε όταν είστε μέσα στην θάλασσα.

Νιώθετε άδειοι. Ελεύθεροι φωτισμένοι και ανοιχτοί στην στιγμή που βιώνετε. Αυτή λοιπόν είναι η πρόκληση να μπορέσουμε να κρατήσουμε αυτό που κερδίζουμε βιωματικά μέσα στο νερό και να το μεταφέρουμε στην στεριά. Όχι με λόγια. Μονάχα με πράξεις. Να το δώσουμε σε αυτούς που αγαπάμε σαν δώρο. Η κοινωνία πλέον είναι εκφυλιστική προσπαθεί ολοένα και περισσότερο να αποκόψει τον άνθρωπο από την φύση, καθώς και από την φυσικότητα του. Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που ο βουτηχτής ιχθυοβόλος κυνηγός νιώθει τόσο όμορφα όταν βρίσκεται μέσα στο νερό. Γιατί βιώνει με όλες του τις αισθήσεις κάτι πρωτόγονο που έχει μείνει στην πιο αγνή μορφή του.Γιατί κατά βάθος μέσα του γνωρίζει πως το μοναδικό σπίτι του ανθρώπου είναι η φύση και ο δρόμος προς την μόνη αλήθεια είναι η φυσικότητα.Αβίαστη φυσικότητα. Εκεί είναι το μυστικό.

Ποιος θαλασσινός δεν μαγεύτηκε απλά κοιτώντας τον ορίζοντα; Εκεί που το μπλέ του ουρανού ερωτεύεται το μπλέ της θάλασσας. Ποιά ψυχή δεν άδειασε κοιτώντας το νερό; Αφήνοντας πίσω της τα σκουπίδια που άφησαν εντέχνως άλλοι επειδή δεν τα άντεχαν. Ποιός βουτηχτής μπορεί να πει πως βουτώντας δεν βλέπει τον ανώτερο εαυτό του; Ποιός ψαροκυνηγός δεν γύρισε σπίτι του γαλήνιος μετά από ένα κοπιαστικό ψάρεμα ασχέτως αποτελέσματος;

Μας μαγεύει η θάλασσα γιατί η αλήθεια της δεν αλλάζει ποτέ. Όσο φουρτουνιασμένη ή νήνεμη και αν είναι, ο βυθός της πάντα παραμένει ο ίδιος. Αυτή είναι η αλήθεια. Είναι μια σταθερή δύναμη που στέκει εκεί συνεχώς δίχως να προσπαθεί να αποδείξει τίποτε. Ενώ οι άνθρωποι αλλάζουν συνεχώς…

Αλλάζουν πεποιθήσεις συναισθήματα ιδέες. Αλλάζουν μονάχα επειδή φοβούνται να γνωρίσουν αυτό που είναι. Επειδή φοβούνται να δούν τον ψυχισμό τους κατάματα. Δείτε μέσα στην ψυχή σας με τον ίδιο τρόπο που κοιτάτε μέσα στο νερό την ώρα του καρτεριού. Δείτε κατάματα πως όλοι οι φόβοι οι υπαρξιακές αγωνίες οι ανησυχίες τα άγχη είναι παιχνίδι του μυαλού για να σας κρατάει σε εγρήγορση. Γιατί έτσι ο δόλιος νούς ασκεί έλεγχο.

Σαν το παιδί που φοβάται να κολυμπήσει μέσα στο νερό, επειδή φοβάται μην τον φάει το μεγάλο ψαρί. Μόνο που όταν το παιδί μεγάλωσε και φόρεσε την μάσκα κρατώντας το καμάκι κατάλαβε, πως όλα ήταν ένα παραμύθι και τότε κατάλαβε πως το μεγάλο ψάρι είναι ένα ψεύτικος φόβος που υπήρχε μονάχα μέσα στο κεφάλι του. Έτσι ακριβώς συμβαίνει με όλους μας. Φοβόμαστε να ζήσουμε στην στεριά την στιγμή που είναι το παρόν μας, το παντοδύναμο τώρα στον μοναδικό χρόνο όπου πραγματικά υπάρχουμε.

Όχι στο χθες ούτε στο αύριο αλλά στο τώρα. Γιατί εκεί είναι ζωή. Όμως οι ιχθυοβόλοι βουτηχτές κοιτούν την θάλασσα και απλά γελούν γεμάτοι χαρά γιατί ξέρουν. Ξέρουν γιατί έμαθαν πολλά από αυτήν. Μας δίνει απλόχερα την ηρεμία την γαλήνη την απλότητα και πάνω από όλα την ταπεινότητα. Βεβαίως για να γίνει αυτό φίλε καμακιστή πρέπει να έχεις την ψυχή σου ανοικτή, για να τα δεις και πόσο μάλλον να τα βιώσεις ολότελα. Να είσαι απλός χαμογελαστός και φυσικός και όχι σύνθετος γεμάτος μιζέρια. Ταπεινότητα μας διδάσκει γιατί βρίσκεται πιο χαμηλά από όλα πάνω στην γη και όμως όλα τα χιόνια, τα ρυάκια, τα ποτάμια, οι χείμαροι και όλα τα νερά καταλήγουν σε αυτήν.

Ο κύκλος των υδάτων αρχίζει από την θάλασσα και τελειώνει στην θάλασσα. Και εμείς με την σειρά μας έχουμε χρέος αυτό να το διδάξουμε στους γύρω μας. Όχι με λόγια μα μονάχα με πράξεις. Ειδάλλως δεν έχει κανένα νόημα. Ειδάλλως τα κρατάμε μονάχα για μας και αυτό είναι εγωιστικό. Στην θάλασσα ο βουτηχτής έχει απαλλαγεί από το συναίσθημα γι'αυτό τον λόγο η ηρεμία του σώματος και του πνεύματός του, φτάνει σε εκστατικά επίπεδα. Εκεί το μυαλό του ενώνεται με την καρδιά του.

Σκεφτείτε λοιπόν να μυηθούμε όλοι μας σε αυτή την ηρεμία που βιώνουμε σαν βουτηχτές και να την μεταφέρουμε ακούσια έξω από το νερό. Σκεφτείτε την ώρα που κάποιος ή κάποια κατάσταση, προσπαθούν να σας βγάλουν από τα ήρεμα επίπεδα-νερά στα οποία είστε. Οφείλετε να έρθετε μέσα σας σε μια διαλογιστική κατάσταση τόσο συγκεντρωμένοι και ήρεμοι όπως σε ένα μακρύ καρτέρι. Εκεί είναι πρόκληση. Πώς όλα αυτά που έχουμε διδαχθεί να μπορέσουμε να τα εντάξουμε στην πιεστική καθημερινότητα μας. Όταν το στεριανό πρόβλημα έρχεται συγκεντρωθείτε στις ανάσες σας όπως κάνετε στην θάλασσα την ώρα που το σώμα και το πνεύμα γαληνεύουν πριν αφήσετε την επιφάνεια. Πριν σαν βγάλουν από τον εαυτό σας κρατήστε για λίγο την ανάσα σας. Ηρεμήστε και μετά πάρτε θέση. Όπως στο καρτέρι. Αν το πρόβλημα είναι σύνθετο αναζητήστε με ήρεμες κινήσεις την λύση όπως στο συρτό καρτέρι. Βρείτε με γαλήνιες κινήσεις δίχως σπατάλη ενέργειας την λύση. Συλλογιστείτε την φουρτούνα (που είναι το πρόβλημα σας) και σκέφτηκε πως ο βυθός (η αλήθεια σας) είναι πάντα ίδιος.

Όταν γίνει αυτό πιστέψτε με το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Αξίζει όσο τίποτα άλλο. Τότε η ηρεμία του βουτηχτή επικρατεί και στην στεριά. Το καμάκι που είναι το δυνατό του όπλο στη θάλασσα γίνεται η ηρεμία και η γαλήνη στην στεριά, την ώρα των δύσκολων καταστάσεων.

Ποιός δεν θα ήθελε να αγγίξει τέτοια εσωτερικά επίπεδα έξω από το νερό; Αυτός είναι ο εσωτερικός δρόμος του βουτηχτή. Έτσι βιώνουμε το «ΖΕΝ» του ιχθυοβόλου μέσα και έξω από το νερό. Δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί, μα ούτε και δύσκολο. Θέλει συγκέντρωση και συνειδητή προσπάθεια να βιώνεις το τώρα. Παρατηρώντας την κάθε σου ανάσα.

Ένα είναι το σίγουρο πως αξίζει κάθε ώρα κάθε στιγμή και κάθε λεπτό να ξεπερνάμε τον εαυτό μας ζώντας με επίγνωση και αρμονία, όπως όταν είμαστε μέσα στην αγαπημένη μας θάλασσα.

Καλό χειμώνα με υγεία και δύναμη και να θυμάστε όλα είναι τώρα!