Photo: Dimitris G. Maroulakis
Ο Άγγελος Γρίβας είναι ένας πολύ ξεχωριστός άνθρωπος, φτιαγμένος με υλικά που πλέον σπανίζουν. Ταπεινός, ευγενικός και λιγομίλητος, επιμένει να μιλά με πράξεις και αγωνιστικές διακρίσεις 20 και πλέον χρόνια τώρα σε μία εποχή που οι περισσότεροι περιαυτολογούν ανούσια. Προσηνής και πηγαία καλοσυνάτος, είναι πάντα πρόθυμος να μοιραστεί και να βοηθήσει, να ακούσει και να καταλάβει, χωρίς κανένα είδους στόμφο ή έπαρση. Έφεδρος καταδρομέας, καλλιτέχνης, οικογενειάρχης και αθεράπευτος εραστής της θάλασσας, είναι ένας σιωπηλός ήρωας της καθημερινότητας, απ’ αυτούς που δεν διψούν για δόξα και αρκούνται στη συναισθηματική πληρότητα που χαρίζει το κράτημα της ανάσας και η επαφή με το νερό. Απολαύστε τον.
Ποτέ ανακάλυψες την αγάπη σου για την θάλασσα;
Ήμουν μικρός θυμάμαι σε μία παραλία με εξέδρα. Μπάνιο δεν ήξερα ακόμη, αλλά χάζευα όσους έκαναν μακροβούτια και χάνονταν για λίγο στη θάλασσα. Τους θαύμαζα πολύ και ήθελα ακόμη περισσότερο να τους μοιάσω... Χαίρομαι που τελικά τα κατάφερα!
Photo: Dimitris G. Maroulakis
Ποια ήταν η πρώτη φορά που κράτησες ηθελημένα την ανάσα σου; Ποιο συναίσθημα σου χαρίζει η άπνοια;
Το 1997. Προετοιμαζόμουν για τον πρώτο μου αγώνα άπνοιας και κάνοντας ξηρή προπόνηση στο σπίτι έφτασα τα 4 λεπτά. Αργότερα στον αγώνα έκανα 4 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα και συνειδητοποίησα τότε πως κάτι συνέβαινε..
Η άπνοια με ηρεμεί. Ειδικά στην στατική μπορείς να ακούσεις την καρδιά σου να χτυπά δίχως να χρησιμοποιείς στηθοσκόπιο. Ακούς τα πάντα στο σώμα σου. «Ακούς» την ζωή σου και είναι πολύ όμορφη αυτή η αίσθηση.
Ψαρεύεις και αν με ποια τεχνική, τι όπλο και ποια θηράματα;
Ναι ψαρεύω και αγαπώ πολύ το συρτό καρτέρι. Ιδίως στα ρηχά... Είναι δύσκολη τεχνική αλλά σου προσφέρει αναπάντεχα μεγάλες συγκινήσεις. Χρησιμοποιώ ένα χειροποίητο Bleu tec Raptor με μονό λάστιχο και το αγαπημένο μου θήραμα είναι το λαβράκι.
Γιατί συμμετέχεις σε αγώνες άπνοιας; Ποιο χαρακτηριστικό της αγωνιστικής ενασχόλησης σε συναρπάζει;
Οι αγώνες σου προσφέρουν τη δυνατότητα μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον να δείξεις τις ικανότητες σου ως αθλητής μία δεδομένη στιγμή. Ζω για την στιγμή που το σώμα και το πνεύμα πρέπει να συνεργαστούν για μία επίδοση και μου δίνει μεγάλη χαρά όταν αυτό γίνεται σωστά. Οι μεζούρες και τα χρονόμετρα, ούτε συμπαθούν ούτε αντιπαθούν τους αθλητές. Σε συνθήκες κοινές για όλους καθορίζουν το αποτέλεσμα. Εκείνο που με συναρπάζει είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και η ατέρμονη προσπάθεια του να ξεπεράσει τα όρια του. Ο άνθρωπος βρίσκει καινούργιες τεχνικές, νέα μοντέλα προπόνησης και πηγαίνει κάθε φορά ένα βήμα παρακάτω.
Πώς προετοιμάζεσαι για τους αγώνες; Ακολουθείς κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα εξάσκησης και διατροφής;
Επτασφράγιστα μυστικά που να κατέχουμε λίγοι και να τα έχουμε κάπου θαμμένα δεν υπάρχουν. Προσπαθώ να πηγαίνω δύο φορές τη βδομάδα στην πισίνα από μία ώρα, κάνω ξηρή προπόνηση και διατάσεις για την στατική, όπως και νοητική εξάσκηση πριν τους αγώνες. Για να ετοιμαστώ σωστά υπάρχουν άνθρωποι μπροστά και πίσω από τον αθλητή «Άγγελο». Πρώτα απ’ όλα βρίσκεται η οικογένεια μου που μου έχει προσφέρει τα μέγιστα. Από εκεί και πέρα έχω εμπιστευτεί το κομμάτι του εξοπλισμού μου στο Βασίλη Ζωνομέση, την πνευματική προετοιμασία στον Μάνο Βλατάκη και το γενικό πρόσταγμα για δεύτερη χρονιά έχει ο Γιώργος Σακκάς. Στο κομμάτι της διατροφής προσπαθώ να δίνω λίγο βάρος παραπάνω στη πρόληψη της πρωτεΐνης, αλλά και των βιταμινών και ειδικότερα στην C.
Ποιά θεωρείς ότι είναι η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα αγωνιστική σου επιτυχία και για ποιο λόγο;
Το 2005 έκανα με διπλά πέδιλα πανελλήνιο ρεκόρ δυναμικής άπνοιας με επίδοση 171 μέτρα, το οποίο και κράτησε για δέκα χρόνια. Δεν ήταν όμως τόσο η επίδοση, όσο κυρίως ο τρόπος που αυτή επιτεύχθηκε. Σε εκείνη την προσπάθεια έγιναν όλα τέλεια. Αυτοσυγκέντρωση, καθαρό μυαλό, ξεκούραση και υπομονή στους διαφραγματικούς σπασμούς. Τέλος, το σημαντικότερο και πλέον αξιομνημόνευτο είναι ότι ευχαριστήθηκα αυτή τη βουτιά πιο πολύ από κάθε άλλη.
Ποιό πιστεύεις ότι είναι το μεγαλύτερο σου ταλέντο ως αθλητής και εν γένει ως ελεύθερος δύτης;
Η φύση μου έδωσε ένα χάρισμα, την υδροβιότητα. Από εκεί και πέρα η επιμονή, το ανοιχτό μυαλό απέναντι στο καινούργιο και η υπομονή με οδήγησαν στο να εξελιχθώ και να φτάσω ως εδώ που είμαι σήμερα. Ως ελεύθερος δύτης και για όσο διάστημα διαρκεί μία κατάδυση, έχω την δυνατότητα να λειτουργήσω «ουσιαστικά» για μερικά λεπτά εκτός των ορίων της ανθρώπινης φύσης. Είναι μαγικά εκεί κάτω.
Πώς αντιλαμβάνεσαι την εξέλιξη της ελ. κατάδυσης και του υπ. κυνηγιού όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείσαι; Ποιο θεωρείς ότι είναι το μέλλον τους και γιατί;
Στην ελ. κατάδυση και την άπνοια δεν γνωρίζουμε τα όρια. Αν πριν από 20 χρόνια έλεγες πως ένας αθλητής μπορεί να κάνει δυναμική άπνοια για 300 μέτρα, όπως ο Γιώργος Παναγιωτάκης ή να κρατήσει την ανάσα του για περισσότερο από 10 λεπτά θα σε περνούσαν για τρελό. Από τότε όμως ως σήμερα είναι απίστευτο πως έχει εξελιχθεί το άθλημα και σίγουρα το μέλλον μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Στο ψάρεμα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά... Μάθαμε όλες τις τεχνικές, καρτέρι, συρτό, πλανάρισμα... Βουτήξαμε στο χάος και ακόμη βαθύτερα. Δεν ξέρω αν μπορεί να υπάρξει και κάτι άλλο. Αυτό που σίγουρα μπορεί να κάνει την διαφορά είναι η εξέλιξη και η ποιότητα στον εξοπλισμό. Νέα σχέδια, νέα όπλα, εξωτικές πρώτες ύλες. Το βάρος της εξέλιξης θεωρώ πως έχει πέσει κυρίως εκεί και κατ’ εμέ ο άνθρωπος έχει αλλάξει λίγο. Ίσως τελικά να ψαρεύουμε πλέον με λίγη οικολογική συνείδηση παραπάνω. Προς αυτήν την κατεύθυνση βοηθούν θεωρώ η τεχνολογία τα social media και τα περιοδικά. Όσο προσέχουμε τις θάλασσες μας, θα αφήσουμε κάτι και τους επόμενους. Από εμάς εξαρτάται.
Όντας γονιός θα ήθελες τα παιδιά σου να ασχοληθούν με την ελεύθερη κατάδυση και αν ναι για ποιο λόγο; Ποια θα ήταν η σημαντικότερη συμβουλή που θα μπορούσες να τους δώσεις στο ξεκίνημα τους;
Και οι δυο μου οι κόρες αγαπούν πολύ το νερό. Η μεγάλη χάνεται στη θάλασσα με το μονοπέδιλο και η μικρή έχει μία σπάνια υδροβιότητα. Κάποια στιγμή πιστεύω πως θα την δούμε σε αγώνες.
Σε όλα τα αθλήματα ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον εαυτό του, τις ισορροπίες του, τα θέλω του. Εξελίσσεται πιο γρήγορα λόγω των συνθηκών και του συναγωνισμού. Θα ήθελα, αν είναι να αγαπήσουν βαθιά το υδάτινο στοιχείο να βάλουν πάνω απ’ όλα την ασφάλεια τους. Όλα τα άλλα έρχονται.
Θα προέτρεπες ένα νέο παιδί με μικρές επιδόσεις να συμμετάσχει σ’ έναν αγώνα άπνοιας; Για ποιους λόγους; Πως θα το βοήθαγες να διαχειριστεί το τυχόν άγχος του;
Φυσικά και θα το προέτρεπα και θα το βοηθούσα ώστε να μην φοβάται ούτε τους αγώνες, ούτε τους καλύτερους συναθλητές του. Όλοι άλλωστε κάποια στιγμή ξεκινήσαμε από κάτι χαμηλό σε σχέση πάντα με τα δεδομένα μας. Αν ένας νέος έρθει σ’ έναν αγώνα θα αποκτήσει εμπειρίες από το πνεύμα και τις συνθήκες των αγώνων, ώστε να κάνει το επόμενο βήμα. Η συμβουλή μου είναι πως δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάει πως μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να αποφασίσει εκείνος και μόνο πότε θα διακόψει την άπνοια του. Δεν τον κυνηγά κανείς. Απλά πάρε την λευκή κάρτα του κριτή και προχώρα. Το ταξίδι δεν σταματά εκεί. Εκεί αρχίζει.
Πως σε επηρέασε ως προσωπικότητα η ενασχόληση σου όλα αυτά τα χρόνια με την άπνοια;
Έμαθα πως να διαχειρίζομαι τα συναισθήματα μου. Έμαθα να εκτιμώ την χαρά, τη λύπη, τους συναθλητές μου. Απόκτησα αυτοπεποίθηση και σιγουριά για αυτό που κάνω. Τέλος γνώρισα ουσιαστικότερα τον εαυτό μου. Τις αδυναμίες μου και τα προτερήματα μου.
Μπορεί η θάλασσα και η άπνοια να τροφοδοτήσει την δημιουργικότητα ενός καλλιτέχνη; Μετά τις βουτιές είσαι αποδοτικότερος στη δουλειά σου;
Φυσικά και μπορούν. Η θάλασσα και η άπνοια είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Τρέφουν ένα εσωτερικό κομμάτι του εαυτού μου όπως και η τέχνη. Όταν δεν μπορώ να πετύχω στο ένα, δεν μπορώ να πετύχω και στο άλλο. Το νερό είναι το μέσο που με βοηθά να κρατήσω τις ισορροπίες και να εκφράσω τα συναισθήματα μου στα έργα μου. Μετά από κάθε βουτιά νιώθω μία γλυκιά κούραση στο σώμα αλλά το γεγονός πως έχω αποφορτιστεί συναισθηματικά μέσα στο νερό, με βοηθά να εργάζομαι και να αποδίδω καλύτερα.
Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω θα υπήρχε κάτι που θα άλλαζες στην αγωνιστική σου καριέρα ή στην ευρύτερη σχέση σου με τη θάλασσα;
Θα άλλαζα σε πρακτικό επίπεδο κάποια πράγματα. Δεν θα έκανα για παράδειγμα ο ίδιος τον προπονητή του εαυτού μου. Αυτό ήταν χάσιμο χρόνου. Θα έβρισκα κάποιον που θα μπορούσα να τον εμπιστευθώ από την αρχή και θα του έλεγα: αυτός είμαι, κάνε με καλύτερο αθλητή! Επίσης θα αφιέρωνα περισσότερο ποιοτικό χρόνο στις προπονήσεις. Παράλληλα θα βουτούσα πιο συχνά στην θάλασσα που μου αρέσει τόσο πολύ.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα Γιώργο να σε ευχαριστήσω και να πω πως περιμένω όσους θέλουν να ασχοληθούν με την άπνοια να έρθουν κοντά μας ώστε να μεγαλώσει η παρέα μας.