Εξοπλισμός

Όσον αφορά τα πέδιλα και τη στολή δεν έχω να επισημάνω κάτι, πέραν του ότι τα περισσότερα μαγιάτικα τα έχω πιάσει φορώντας στολή 5mm και με πέδιλα που δεν με κουράζουν στο ρέμα, κατά τα άλλα ότι μας κάνει να αισθανόμαστε άνετοι... Το σημείο του εξοπλισμού που θα δοκιμαστεί όμως πραγματικά είναι το όπλο μας και κυρίως τα παρελκόμενα του. Προτιμώ να κρατώ στο χέρι μου, το ισχυρότερο όπλο που μπορώ να διαχειριστώ δεδομένων των συνθηκών. Εάν το ρέμα μου το επιτρέπει θα χρησιμοποιήσω το μεγαλύτερο σε μήκος όπλο που έχω στο σάκο μου. Ένα ψαροτούφεκο 125εκ αυξημένης μάζας, εφοδιασμένο με τέσσερα δεκατεσσάρια λάστιχα και βέργα 8mm. Σε αντίθετη περίπτωση ένα όπλο 110 – 115 cm με τρία λάστιχα των 14mm και βέργα 7mm μπορεί να γίνει εξίσου αποτελεσματικό. Μικρότερα όπλα και κυρίως λεπτότερες βέργες αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο του άσκοπου τραυματισμού ενός γίγαντα, πράγμα που δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας.

Τα παρελκόμενα του όπλου όπως τονίσαμε παραπάνω, είναι εξίσου αν όχι περισσότερο σημαντικά από το ίδιο. Το μουλινέ απαραιτήτως θα είναι ΜΕΓΑΛΟ. Οτιδήποτε λιγότερο από 50 μέτρα χωρητικότητας σε νήμα άνω των 2mm δεν είναι αρκετό. Συνηθίζω να το γεμίζω με υψηλής ποιότητας 2.2mm Dynema, ώστε να έχω την δυνατότητα να φρενάρω αρχικά και στη συνέχεια να διαχειριστώ το τράβηγμα του ψαριού. Το λεπτό νήμα θα κόψει το χέρι μας σαν μαχαίρι σε ένα δυνατό σκορτσάρισμα. Φροντίζουμε ΠΑΝΤΑ να τυλίγουμε πολύ προσεκτικά το σχοινί του μουλινέ μας μετά από κάθε βολή και δε διστάζουμε να το αντικαταστήσουμε σε περίπτωση φθοράς. Η πετονιά που ενώνει μουλινέ και βέργα θα δοκιμαστεί σκληρά, όταν το μαγιάτικο θα δίνει τη μάχη του, διπλοκλιπάρουμε και χρησιμοποιούμε την υψηλότερης ποιότητας 1.8 mm που μπορούμε να προμηθευτούμε. Η βέργα μας, όπως προανέφερα απαραιτήτως θα είναι χοντρή, θα «κόβει» ακόμα και στην όψη. Αιχμή τρίκοπη, λειασμένα φτεράκια και καρχαριάκια (βέργες με εγκοπές εξυπακούεται πως δεν είναι κατάλληλες) και τέλος φινίρισμα στη τρύπα που θα περάσει η πετονιά μας.

Διαχείριση

Από τη στιγμή που η βέργα μας θα πλήξει το θήραμα και έπειτα, με εξαίρεση φυσικά τις καίριες βολές, θα ξεκινήσει μια μάχη που χαράζεται με ανεξίτηλα χρώματα στη μνήμη του ψαροκυνηγού. Ο ήχος του μουλινέ που σφυρίζει, οι «πατητές», το κάψιμο από τη τριβή του σχοινιού στη παλάμη μας, αλλά και εκείνα τα κρίσιμα δευτερόλεπτα πριν την τελική λαβή συγκράτησης θα μας συντροφεύουν ως αναμνήσεις για πάντα. Με το που θα πλήξει η βέργα το ψάρι, ξεκινάμε άμεσα για την επιφάνεια, ασκώντας ελεγχόμενη πίεση ώστε να εκμεταλλευτούμε το αρχικό σοκ και να το «ξεκολλήσουμε» από τον πυθμένα. Στην επιφάνεια πλέον θα προσπαθήσουμε να κουράσουμε το μαγιάτικο, το οποίο μανιασμένα θα προσπαθήσει να «μπλέξει» σε κάθε μονόπετρο που θα βρει μπροστά του, μαζεύοντας όποτε μας επιτρέπεται σχοινί και διατηρώντας μια μόνιμη τάση σε αυτό, εκμεταλλευόμενοι την άνωση του κορμιού μας, το οποίο θα λειτουργήσει ως ιδιότυπος πλωτήρας. Σε κάθε περίπτωση αποφεύγουμε να βρεθούμε μπλεγμένοι με σχοινί που έχουμε μαζέψει, ώστε να μπορούμε και να απελευθερώσουμε σχοινί όταν χρειαστεί, αλλά και να μην κινδυνέψουμε.

Όλα τα παραπάνω ανατρέπονται όταν κρίνουμε πως η βολή είναι σε σημείο που ένα απότομο τράβηγμα θα «σκίσει» το κορμί του ψαριού και αυτό θα απελευθερωθεί από τη βέργα ή εάν αυτή δεν το έχει ξεπεράσει ώστε να ανοίξουν τα φτεράκια της. Τότε δεν ασκούμε την παραμικρή πίεση και προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να κολυμπήσουμε προς την πορεία του ψαριού, ώστε να ξετυλίξουμε το νήμα από τυχόν βράχους που θα έχει παρεμβάλει στην πορεία του το ψάρι. Εάν σταθούμε τυχεροί το ζευγάρι θα δευτερώσει το δυνατόν γρηγορότερα, λυτρώνοντας και εμάς αλλά και το ψάρι. Προτείνω δευτέρωμα σε κάθε περίπτωση ακόμα και σε φαινομενικά καλές βολές, θα μας γλιτώσει από απρόβλεπτες καταστάσεις, αλλά και από την κτηνώδη αντίδραση ενός μεγάλου μαγιάτικου κατά την στιγμή της ευθανασίας, η οποία είναι μια εν δυνάμει επικίνδυνη κατάσταση για σκίσιμο της στολής μας ή ακόμα και τραυματισμό.

Δεν θα θεωρήσουμε το ψάρι ΠΟΤΕ δικό μας εκτός και εάν αυτό κρεμαστεί στον πλωτήρα ή ανέβει στο σκάφος. Μόλις μαζέψουμε το νήμα μας και το ψάρι κουρασμένο πλέον βρεθεί σε απόσταση που μας το επιτρέπει, θα επιχειρήσουμε μια απότομη λαβή σε πρώτο χρόνο όσο πιο σφιχτά μπορούμε στο κότσι της ουράς και σε δεύτερο περνώντας το χέρι μας μέσα από τα βράγχιακα καλύμματα, προσέχοντας ΠΑΝΤΟΤΕ η αιχμή της βέργας μας να μην βρίσκεται από την πλευρά η οποία δεν εφάπτεται το κορμιού μας. Η ευθανασία είναι ένδειξη σεβασμού στο γίγαντα που έχουμε στην αγκαλιά μας και είναι επιβεβλημένη.

Αντί επίλογου

Οι γραμμές αυτές γράφτηκαν κατά την περίοδο του δευτέρου lockdown και της παράλογης απαγόρευσης της δραστηριότητας που μας ορίζει ως ανθρώπους. Αυτό που μου έλειψε περισσότερο δεν είναι τα μαγιάτικα και τα λοιπά πελαγίσια, αλλά οι φίλοι που με καθοδήγησαν στο ψάρεμα τους και μοιράστηκα μαζί τους τη χαρά της σύλληψης αυτών των υπέροχων πλασμάτων.

Ψαρέψτε λοιπόν όσο περισσότερο μπορείτε, ψαρέψτε με φίλους και μοιραστείτε τη χαρά σας, χωρίς ενοχές και δεύτερες σκέψεις.

Καλές αναδύσεις.

 ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΚΤΥΠΗΜΑ ΤΟΥ ΜΑΓΙΑΤΙΚΟΥ ΣΤΑ ΡΗΧΑ (VIDEO)