Στο Πορτοχέλι ήρθα την Παρασκευή το βράδυ στις 23 του μηνός και στο νερό έπεσα την επόμενη το πρωί. Στη θάλασσα βουτούσα για αναγνώριση μέχρι την επόμενη Πέμπτη με εξαίρεση την ημέρα της Τετάρτης που η ΕΜΥ προέβλεπε ότι ο καιρός θα ήτανε πολύ άσχημος. Τελικά ο καιρός δεν ήτανε τόσο κακός όσο η πρόβλεψη αλλά είχαμε προγραμματίσει πιά να μην πέσουμε στο νερό. Την ξεκούραση αυτή την χρειαζόμουνα επειδή είχα κάνει ήδη δύο μέρες αναγνώριση της πρώτης τράπεζας και δύο μέρες της Ψηλής. Την Πέμπτη έκανα απλά ένα γύρο για να τσεκάρω τα στίγματα που είχα βάλει, μόνο στην πρώτη τράπεζα λόγω χρόνου. Βρήκα την ευκαιρία να πάω και σε κάποια στίγματα που δεν μπόρεσα τις άλλες μέρες, γιατί είχα βρεί επάνω άλλους αθλητές και δεν ήθελα να τους ενοχλήσω.

Στην τράπεζα της Κοιλάδας είχα αναγνώρισει τρεις ροφούς, τρεις σφυρίδες, είχα βρει συναγρίδες σε ένα κομμάτι ρηχό, είχα βρει μανάλια, ένα γουρουνόψαρο και μια μικρή σφυριδούλα στο ίδιο σημείο. Αυτό ήταν ένα σημείο που ξεκίναγε από 17 και έφτανε μέχρι τα 30 μέτρα. Την ημέρα του αγώνα σε αυτό το κομμάτι δεν βρήκα ούτε σφυρίδες, ούτε συναγρίδες. Πιο δίπλα σε ένα ξεκομμένου φρύδι στα 39 μέτρα βρήκα κάποιες μεγαλύτερες συναγρίδες 4-5 κιλά, αλλά ούτε αυτά τα ψάρια τα βρήκα την πρώτη μέρα. Είχαν αλλάξει οι συνθήκες, είχε θολώσει η τράπεζα και τα ψάρια είχαν μετακινηθεί. Μπροστά στο ιχθυοτροφείο στην ανατολική πλευρά της τράπεζας είχα βρει κάποια μαγιάτικα σε μία ξέρα από τα 28 έως τα 37 μέτρα. Εκεί ξεκίνησα τον αγώνα γιατί θεωρούσα ότι μπορούσα να πάρω και δύο ψάρια με διπλοτουφεκιά. Έκανα δυο τρεις βουτιές, αλλά τα ψάρια δεν ήταν εκεί.

Το ροφό πίστευα ότι τον είχαν βρει κι άλλοι. Τελικά αποδείχτηκε ότι δεν τον είχε βρει κανένας. Είχα βρει ένα ροφό στα 41 μέτρα γύρω στα 5 - 6 κιλά και μετά στο φάρο στην Κορακιά. Σε εκείνο τον κάβο είχα δει συναγρίδες από 1 έως 4 kg, είχα δει στήρες μεγάλες, είχα και 3 ροφούς. Ο μεγάλος έφτανε τα 12-13 κιλά και οι άλλοι δύο ήτανε 5 με 7 κιλά.

Μετά φεύγουμε και πάμε στην Κοιλάδα για να δούμε εκεί τι θα συναντήσουμε από τα στίγματα που είχαμε. Εκεί χτύπησα την σφυρίδα που ήταν 3,2 kg και ήταν το πρώτο ψάρι του αγώνα. Αυτό μας ανεβάζει το ηθικό και πήγα προς το μέρος που είχα δει την σφυρίδα και τα μανάλια. Παρότι έβλεπα ζωή από ψιλά ψάρια δεν τα έβλεπα. Μετά από τρία καρτερία πήρα ένα μαγιάτικο. Εκεί από μία τρύπα πήρα και ένα γουρουνόψαρο. Συνέχισα να κάνω καρτέρια και σε ένα από αυτά πήρα άλλο ένα γουρουνόψαρο βρχωμένο, επίσης δύο σκάρους που σημαίνει ότι όλα τα ψάρια τα πήρα από το ίδιο σημείο. Μετά πήγα στις βαθιές συναγρίδες έκανα δυο τρεις βουτιές με πολύ θολά νερά με ορατότητα στα 2 μέτρα και δεν είδα ποτέ την συναγρίδες. Στην τελευταία ώρα του αγώνα ξαναγύρισα στην ξερά στο αρχικό σημείο μήπως βρω τα μαγιάτικα.

Στο ζύγισμα της πρώτης μέρας. Δίπλα του ο πρόεδρος του ΑΛΙΑΣ ΠΟΡΤΟ ΧΕΛΙ Σάκης Πίκουλας. Δυνατός αθλητής στους αγώνες του παρελθόντος, αλλά και συνεργάτης του ΒΥΘΟΥ επί σειρά ετών.

Δεν τα βρήκα και πήγα να τσεκάρω εκεί κοντά το ροφό στα 42 μέτρα 5 με 6 κιλά. Ο ροφός έλειπε, συνεχίζω το πλανάρισμα μου και από κάτω από το σκαλί που ήταν ο ροφός ήταν μία στήρα 3,5 kg και την χτυπάω και αρχίζω να ανεβαίνω. Τότε βλέπω το ψάρι να μου ξεψαρίζει. Μαζεύω το μουλινέ κοιτάζω την βέργα και διαπιστώνω ότι είχε σπάσει η βέργα στον πύργο που είναι τα φτεράκια. Ήταν μια βέργα που είχε στραβώσει και την είχα ισιώσει αλλά είχε ραγίσει – χωρίς να το καταλάβω - και έσπασε κάτι διάρκεια του αγώνα. Την τελευταία μισή ώρα αποφασίσαμε με τον Τάσο να πάμε στους μικρούς ροφούς. Δεν  Βλέπω το ροφό το μεγάλο και πλάναρω προς τα εκεί που είχα δει τους μικρούς, όταν ξαφνικά βλέπω το μεγάλο ροφό μπροστά μου και δίπλα του ένα μικρότερο γύρω στα 6 kg. Ο μεγάλος δεν μου έδινε τη δυνατότητα να του ρίξω και με πλανάρισμα χτύπησα τον μικρό, ο οποίος πρόλαβε και πήρε λίγα μπόσικα και μου βράχωσε. Εβαλα το καλαδούρι, αλλά μου είχανε μείνει μόνο 15 λεπτά για την λήξη της πρώτης μέρας. Την πρώτη βουτιά την σπατάλησα κόβοντας τα παραγάδια που ήταν γύρω από την τρύπα, ώστε να αισθάνομαι ασφαλής και να μην μπλέξω. Στην δεύτερη βουτιά πιάνω την βέργα στο χέρι, το τράβηξα αλλά μετά κινήθηκε μόνο 20 πόντους.

Μου είχε μείνει μόνο μία βουτιά πήρα το ξεβραχωτήρι μαζί μου, τράβηξα το ψάρι και δυστυχώς μου σκίστηκε και το έχασα.

Η δεύτερη μέρα

Στην αναγνώριση εκεί είχα βρει συναγρίδες, τρεις ροφούς, ένα κοπάδι κέφαλους και κάποιους σκάρους. Είχα βρήκε ένα ροφό βαθειά γύρω στα 47 μέτρα που ήταν μέσα στην ξερά την βορειοανατολική εκεί που πήγαν όλοι. Είχα βρει άλλα δύο ψάρια στα πεσίματα  του νησιού, το ένα με δεχόταν ήταν πολύ ήρεμο - ήταν αυτός ο ροφος που τελικά πήρα στα 30 μέτρα.

Στην πρώτη βουτιά το ψάρι ήταν απ’ έξω του έριξα μια βολή στο κεφάλι, το πήρα αγκαλιά και το ανέβασα στην επιφάνεια.

Πρέπει να σου πω ότι το πρωί της Κυριακής αισθανόμουν πολύ καλά, είχα κοιμηθεί καλά και ένιωθα πολύ ξεκούραστος, σε αντίθεση με την πρώτη μέρα που δεν είχα κοιμηθεί καθόλου και ξεκίνησα τον αγώνα πολύ κουρασμένος.

Το νησί το κολύμπησα γύρω-γύρω. Ήταν βαθύ με κρεμαστά νερά, ήταν μια δύσκολη τράπεζα. Τα ψάρια τρέχανε και πήγαιναν στα βαθιά και μετά την εκκίνηση με τις βάρκες συνεχώς γύρω τους είχαν τρομάξει.

Μετά πηγαίνω σε ένα σημείο μακάρι και στο δεύτερο καρτέρι μου παίρνω την συναγρίδα. Μετά πήγα στη νότια πλευρά του νησιού που είχα δει κέφαλους Και είχα μαρκάρει ένα σκορπιό που είναι σταθερό ψάρι. Δεν το βρήκα αλλά είδα στον τοίχο να κυνηγάνε τονάκια. Εκεί αποφάσισα την τελευταία ώρα να κάνω καρτερία μήπως πάρω κάποιο ψάρι από αυτά. Τότε μου πέρασαν από μπροστά ένα κοπάδι κέφαλοι που ήταν φοβισμένοι, γιατί ερχόταν από πίσω τους ο Δερτιλής και τα κυνηγούσε. Φοβισμένοι ψευτοβράχωσαν. Παίρνω το μεγάλο όπλο και φεύγοντας τα ψάρια πήρα έναν στο φτερό. Συνέχισα τα καρτέρια για τα τονοειδή και τότε πέρασε από κάτω μου ένα κοπάδι με σάλπες και παίρνω και ένα σκάρο. Στα 10-12 μέτρα που ψάρευα βλέπω μια ουρά από έναν κέφαλο και βλέπω μέσα σε ένα σκίσιμο ουρές και κεφάλια από κέφαλους, Είχανε μπει μέσα και ήταν βραχωμένα. Σημαδεύω έναν κέφαλο μες στη μέση, χτυπάω και τραβώντας είδα πάνω στη βέργα δύο κέφαλους. Έκανα δυο τρεις μπούκες ακόμα χωρίς κανένα αποτέλεσμα και τελείωσε ο αγώνας.

Δεν ήξερα ότι είχαν κάνει οι άλλοι αθλητές, αλλά εγώ ήμουν ευχαριστημένος γιατί πήγα καλύτερα από ότι περίμενα.

Καββαδίας, Σιδέρης, Ρίγγας. Η κορυφαία τριάδα στο αγωνιστικό ψαροτούφεκο στην Ελλάδα σήμερα.

Ο εξοπλισμός μου

Στολή φορούσα μία λεία ξυρισμένη έξι χιλιοστά XT diving pro, χρησιμοποίησα ένα ξύλινο της El Greco για τα καρτέρια και όπλα της ΚΜ ένα 90άρι και ένα κοντό 65άρι με πεντάαινα. Θέλω να πω ότι ο Τάσος ο Χάλαρης με βοηθάει πολύ και οπότε είναι βαρκάρης μου, ανεβαίνω πάντα στο βάθρο.

 ΝΟΤΕ  Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός μάζευα τα χρήματα για να αγοράσω το ΒΥΘΟ και να διαβάσω τους ήρωές μου, αλλά και για τον Τάσο Χάλαρη που τότε αρθρογραφούσε στο περιοδικό. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μετά από χρόνια θα γινόμουν και εξώφυλλο του περιοδικού (πρωταθλητής στο Πανελλήνιο του 2019 στην Λήμνο).

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ: