Περιοδικό Βυθός - Agguato

Η μια βουτιά δεχόταν την άλλη. Το ένα συρτό κατέβασμα στην πρώτη αποχή υποδεχόταν το άλλο, κι αν εξαιρέσεις μια ευκαιρία που έχασε για να πιάσει ψάρι, ο άλλος χρόνος πέρασε χωρίς να συναντήσει κάτι καλό. Σε μια κατάδυση, όταν έφτασε στο βυθό, αντίκρισε μπροστά του μια μεγάλη πέτρα. Καθώς είναι δεξιόχειρας, πάντα έσκαγε μύτη να δει κρυφά, τι κρύβεται πίσω από ένα βράχο, από την δεξιά μεριά, γιατί έτσι μπορεί να μετακινεί το όπλο αθέατο από το ψάρι. Το ήξερε πως από την αριστερή μεριά, η κίνηση του όπλου, ώστε να έρθει σε θέση βολής, είναι πιο δύσκολη και άβολη. Παρόλα αυτά ενέργησε λάθος, και το λάθος αυτό του στοίχισε ένα ωραίο μαυρόψαρο, ένα ροφό, που τόσο πολύ ήθελε. Τσιγκουνεύτηκε την άπνοια του και αντί να προχωρήσει έρποντας προς την δεξιά μεριά, κατευθύνθηκε στην αριστερή που ήταν πιο κοντά του. Σχεδόν στο μέσον του βράχου από την πίσω μεριά, «ίπταται» λίγα εκατοστά από τον πυθμένα, ένας ροφός κοιτώντας προς το πέλαγος, περιτριγυρισμένος από ένα κοπάδι με καλογρίτσες.

Είναι καλοκαίρι, βρισκόμαστε στην καλύτερη εποχή του χρόνου και τρεις ψαροτουφεκάδες πάνω σε ένα μικρό γκρι φουσκωτό ξεχύνονται στην ακύμαντη θάλασσα. Αυτό περιμένανε τόσο καιρό, να φορέσουν τις λεπτές στολές τους, να ελαφρύνουν την μέση από τα πολλά μολύβια και να βγάλουν από την αποθήκη το μακρύκανο τουφέκι τους, που περίμενε καρτερικά τόσο καιρό, γιατί το καλοκαίρι είναι η εποχή των “μεγάλων”… Είναι η εποχή που όλα μπορεί να συμβούν αρκεί να το επιδιώκεις. Αρκεί να οργώσεις τις ξέρες και τους κάβους και να νιώσεις ελεύθερος και ολιγαρκής μέσα σου, αλλά και στον εξοπλισμό σου. Πας για το «ένα και καλό» που λέμε και για να το πιάσεις πρέπει να είσαι άνετος με τον εξοπλισμό σου και να κρατάς στο χέρι το καλύτερο σου “καμάκι”.

Η αλήθεια είναι ότι περάσαμε έναν περίεργο και δύσκολο χρόνο. Απαγορεύσεις και περιορισμοί ήταν πλέον καθημερινότητα και αν για τους περισσότερους συμπολίτες μας ήταν μια φορά δύσκολο, για όλους εμάς τους ανθρώπους της θάλασσας, την στέρηση της αγαπημένης μας δραστηριότητας την νιώσαμε στο δεκαπλάσιο. Με αυτά και αυτά όμως, να λοιπόν που βρισκόμαστε προ των πυλών του καλοκαιριού και ήδη τα πλάνα των πρώτων ψαρευτικών εξορμήσεων έχουν καταστρωθεί.

Οι τεχνικές για την σύλληψη του ροφού είναι βασικά δύο. Το ψάρεμα στην τρύπα του ροφού όσο εύκολο και αν φαντάζει είναι αρκετά δύσκολο. Το ψάρι αυτό έχει μεγάλα και σκληρά αγκάθια και όταν τον χτυπήσουμε αμέσως σαν άμυνα φουσκώνει τα βράγχια και τα πτερύγιά του. Έτσι είναι προτιμότερο να προσπαθούμε να βρούμε τον εγκέφαλο ή το κεφάλι του ψαριού για να μπορεί πιό εύκολα να βγει προς τα έξω. Πριν κάνουμε την βολή πρέπει να δούμε και να σκεφτούμε γρήγορα, αν το θήραμα μπορεί να βγει από εκεί γιατί πολλές φορές όπως είπα και πιό πάνω φουσκώνει και δεν βγαίνει εύκολα.

Ο ροφός είναι ένα ψάρι που είναι ευρέως γνωστό λόγω τις γεύσης, της δύναμης, αλλά και του μεγέθους στο οποίο φτάνει. Έχει κυνηγηθεί πολύ και είναι ένα από τα αγαπημένα θηράματα του ψαροκυνηγού και όχι μόνο. Είναι κυρίαρχο ψάρι και κατέχει ξεχωριστή θέση στο θαλάσσιο περιβάλλον γι΄αυτό έχει αποκτήσει και το όνομα βασιλιάς του βυθού. Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσω και θα σας μεταφέρω ότι πληροφορίες ξέρω και έχω μάθει από προσωπικές εμπειρίες, γι αυτό το όμορφο ψάρι.