Menu
  1. Αρχική
  2. ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ
  3. ΑΡΘΡΑ & ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ
  4. ΤΕΧΝΙΚΕΣ
  5. ΕΙΔΗ ΨΑΡΙΩΝ
  6. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
    1. ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ - ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ
    2. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ
    3. ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ / E-SHOP
  7. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ
  8. ΘΕΜΑΤΑ
  9. ΝΕΑ
  10. VIDEOS
Παρασκευή, 22 Νοεμβρίου 2024

Περιοδικό Βυθός - Δυναμικό

Δυναμικό ψαροτούφεκο με συνδυασμό πολλών τεχνικών σε μια βουτιά.

Δυναμικό Υποβρύχιο Κυνήγι

Είναι ένας όρος σχετικά πρόσφατος. Εάν ανατρέξουμε μερικές δεκαετίες πίσω, θα δούμε τους ψαροκυνηγούς να ασχολούνται φανατικά με μια τεχνική και να περιφρονούν με έντονο τρόπο της υπόλοιπες. Όμως στο πέρασμα του χρόνου τα ψάρια δυσκόλεψαν και μερικά βάθυναν σε ζώνες δυσπρόσιτες για τον μέσο κυνηγό.
Έτσι σιγά σιγά άρχισε να γεννιέται μέσα από την υδροβιότητα του δύτη ο συνδυασμός τεχνικών σε μια βουτιά, ώστε το καχύποπτο θήραμα να βρεθεί καμακωμένο στην βέργα του εκάστοτε βουτηχτή που το αναζητάει. Άφησε την δογματική προσέγγιση του μονότονου ψαρέματος, που ήταν αποκλειστικά το κυνήγι στην τρυπά ή ένα ψάρεμα που ήταν μόνο αφιερωμένο στο ψαχτήρι και έβαλε όλο τον συνδυασμό των τεχνικών προς όφελος του.
Μια βουτιά μπορεί να ξεκινήσει με ένα  πλανάρισμα να καταλήξει σε ένα στατικό καρτέρι στο κόψιμο του σκαλιού, ύστερα να γίνει συρτό ή αλλιώς Agguato και κατόπιν να καταλήξει σε βολή στην τρυπα. Αυτό λέγεται μια βουτιά που εμπεριέχει όλες τις τεχνικές. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ο όρος δυναμικό υποβρύχιο κυνήγι.


Μανώλης Φωτιάδης. Η σπηλιά με τους ροφούς.

Του Νίκου Σταυρόπουλου (ΑΡΧΕΙΟ ΒΥΘΟΣ, Τεύχος 117, ΦΕΒ 2002)

  • Αρθρογράφος: Natex Media
  • Αριθμός προβολών: 32336
  • 0 Σχόλια
Μανώλης Φωτιάδης. Η σπηλιά με τους ροφούς.

Υπήρχε μια μεγάλη, τεράστια θα έλεγα σπηλιά, όπου στο βάθος της οι ροφοί ήταν ο ένας δίπλα στον άλλον σαν σαρδέλες σε κονσέρβα. Εκείνη την εποχή δεν είχαμε φακούς ούτε πολύ δυνατά όπλα. Τους βλέπαμε να μπαίνουν στο μεγάλο άνοιγμα ο ένας μετά τον άλλον σίγουροι για το θαλάμι τους, χωρίς εμείς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Έτσι επινόησα τον παρακάτω τρόπο για να τους πιάσουμε. Κατεβαίνω πρώτος εγώ με το όπλο. Ακολουθούσε ένας δεύτερος κυνηγός και μετά από λίγο ένας τρίτος. Έμπαινα μέσα στη σπηλιά και ο δεύτερος έπιανε τα πόδια μου από τα πτερύγια.

Προχωρούσαμε μαζί βαθύτερα στην σπηλιά - το φως από το μεγάλο άνοιγμα ήταν αρκετό - και ο τρίτος έπιανε τα πτερύγια του δεύτερου. Έριχνα προσεκτικά μιας και έπρεπε με την πεντάαινα να σκοτώσω αμέσως ψάρια 15 έως 20 kg το καθένα και έκανα με τα πόδια μου μία χαρακτηριστική κίνηση - σημάδι για τον δεύτερο και αυτός το ίδιο για τον τρίτο. Ο τελευταίος τραβούσε τον δεύτερο και αυτός εμένα.

Αυτό γινόταν γιατί όσο πήγαινε η τρύπα στένευε, χωρίς να αφήνει περιθώρια ελιγμών γι’αυτόν που είχε χωθεί μέσα-μέσα και για να μην θολώσει με άτσαλες κίνησης. Έτσι βγάλαμε εκείνη τη μέρα πολλά και μεγάλα ψάρια από το ίδιο θαλάμι.

ΚατηγορίαΙΣΤΟΡΙΑ - ΑΡΧΕΙΟ
Print
Back To Top