Εμφανίζεται απρόβλεπτα εκεί που κάνεις δεν το περιμένει μέσα στους αφρούς και στο σκάσιμο του κύματος. Οι βολές τις περισσότερες φορές γίνονται ενστικτωδώς γρήγορες και σε πρώτο χρόνο. Για τον λόγο αυτό ο ψαροκυνηγός θα πρέπει να κρατάει ένα όπλο, που το ξέρει και τον βολεύει καλά. Αλλά θα μιλήσουμε και γι’ αυτό στην πορεία παρακάτω.

Το γοφάρι έχει κεφάλι που μοιάζει με μαγιάτικο και σώμα που φέρνει σε λαβράκι, ενώ η συμπεριφορά του θα λέγαμε ότι μοιάζει σε μια καχύποπτη παλαμίδα. Το επιστημονικό του όνομα είναι Pomatus saltator και αποτελεί ένα ιδιαίτερο και σπάνιο θήραμα για το καμάκι του ιχθυοβόλου. Σαν πελαγίσιο είναι θερμόφιλο, ακολουθώντας τα θερμά ρεύματα στα ανοιχτά. Προσεγγίζει την παράκτια ζώνη για να τραφεί και να γεννήσει. Οι μήνες που κορυφώνεται η αναπαραγωγική του διαδικασία είναι από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβρη, ενώ είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν μεγάλες συγκεντρώσεις ψαριών στις αρχές του Ιουνίου. Ο δύτης μπορεί να πετύχει αξιόλογες ψαριές μονάχα αν κινηθεί στο ψάρεμα του ρηχά, κατά μήκος της ακτογραμμής. Η τεχνική σύλληψης του είναι το καρτέρι όπου προϋποθέτει καλό έρμα λόγω άνωσης στα ρηχά.

Τα πολλά κιλά στην μέση μπορούν να δημιουργήσουν πολλά μελλοντικά προβλήματα γι’ αυτό προτιμούμε να ελαφρύνουμε την οσφυϊκή μας μοίρα, μοιράζοντας το βάρος με ένα γιλέκο πλάτης. Αυτό βέβαια μειώνει την επίδοση της άπνοιας μας, αλλά στο ρηχό καρτέρι με εξαίρεση κάποιους τόπους που τα ψάρια δεν πλησιάζουν, δεν απαιτεί μεγάλους χρόνους σε άπνοιες, αλλά άριστη τεχνική και αθόρυβη παρουσία του δύτη μέσα στο νερό. Η επιτυχία της γρήγορης ενστικτώδους βολής, που απαιτείται κατά κύριο λόγο για την σύλληψη του, θα μας εξασφαλίσει την επιτυχία μονάχα αν το έρμα μας είναι σωστό, καθώς τις περισσότερες φορές είναι ένα ψάρι που εμφανίζεται μέσα στους αφρούς, κυνηγώντας με διατροφική φρενίτιδα τα κεφαλόπουλα και τα διάφορα ψάρια της ακτογραμμής.

Είναι ένας επιδέξιος κυνηγός που ρημάζει με τα δυνατά του σαγόνια την λεία του ακόμα και σε λίγους πόντους νερό.Τα ρωμαλέα αυτά πελαγικά των αφρών κάνοντας την εμφάνιση τους δηλώνουν την αρχή του θέρους του καλοκαιριού. Το όπλο που θα μας βγάλει ασπροπρόσωπους στα καρτερία μας είναι από 90 εκατοστά έως 105 καθώς απαιτείται ευκινησία και πολύ γρήγορες βολές. Η χρήση του μουλινέ εννοείται πως κρίνεται απαραίτητη και κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να υπάρχει σε όλα τα όπλα ενός ψαροκυνηγού. Εάν η βολή δεν γίνει σε σημείο που θα θανατώσει το ψάρι ή θα το βρει στο κέντρο του σώματος του, έχει μεγάλες πιθανότητες να σκιστεί, καθώς έχει το χαρακτηριστικό να χτυπιέται και να αναπηδά έξω από το νερό. Αν γίνει συντροφικά το ψάρεμα του θα έχετε μεγαλύτερη επιτυχία, καθώς θα χρειαστούν δεύτερες βολές για σιγουριά και εξασφάλιση του θηράματος στην ψαροβελόνα μας.

Η επιλογή του τόπου για μια μεγάλη και επιτυχημένη ψάρια παίζει καθαριστικό ρόλο. Η ύπαρξη του λιανού θα δείξει τα σημάδια της ύπαρξης ψαριών και είναι η μόνη απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρχουν μεγάλες συγκεντρώσεις. Ο κλασικός γοφαρότοπος δεν έχει να δείξει άλλα ψάρια, εκτός από τρομαγμένες τσιπούρες, που τρυπώνουν και ανήσυχα κεφαλόπουλα που περνάνε τρομαγμένα και γρηγορά την ακτογραμμή. Σε έναν καλό τόπο με γοφάρια δεν θα δούμε λαβράκια, όπως και σε έναν καλό τόπο με λαβράκια δεν θα δούμε γοφάρια. Βέβαια στην θάλασσα μπορούν να συμβούν όλα...

Αντί επιλόγου

Από τότε που έβαλα την μάσκα και μπήκα μέσα στο νερό ονειρευόμουν ένα ψαρότοπο ονειρικό σχεδόν ουτοπικό, γεμάτο ψάρια. Ποθούσα να ζήσω εικόνες από αυτές που στις μέρες μας σπανίζουν. Περίμενα καρτερικά το καλοκαίρι, καθώς ένας καλός μου φίλος, μου είχε τάξει να μας πάει σε ένα μέρος που το όνειρο μου θα γινόταν πραγματικότητα και μάλιστα σε λίγα μέτρα νερό. Στο χέρι μου θα κρατούσα ένα όπλο δυνατό και καινούργιο. Χειροποίητο από ανθρακόνημα. Το όπλο είχε έρθει μια ημέρα ακριβώς πριν την βουτιά στα χέρια μου. Η ανάγκη του να ματωθεί, φούντωνε όπως φούντωνε και η ανάγκη μου να βρεθώ μέσα στο νερό. Καμακιστής και καμάκι ποθούσαν το ίδιο σε μια κοινή μοίρα, δεμένη σαν αόρατη κλωστή μεταξύ τους. Ήταν λες και τα στοιχεία της φύσης τον καλούσαν να πιάσει στα χέρια του το χειροποίητο κάρβουνο και να δαμάσει σαν αλχημιστής όλα όσα έβρισκε ώστε να τα μετατρέψει σε “χρυσό” υπέρ του. Ο “χρυσός” για τον βουτηχτή ήταν το νερό καθώς του έδινε και συνεχίζει να του δίνει την δυνατότητα να μειώνει την ροή του χρόνου και την αίσθηση της βαρύτητας πάνω του.

Με ένα μαγικό αλλά συνάμα απλοϊκό τρόπο, κρατώντας μονάχα την ανάσα του, έχοντας μια αδιάλειπτη επαφή με τα στοιχεία της φύσης. Το φουσκωτό έπεσε γλυκά στο νερό και η μηχανή του μούγκρισε σαν τέρας. Με μια ώθηση πλάναρε κατακτώντας τα κύματα, εκείνος όμως βρισκόταν καθιστός στην πλώρη. Ατένιζε τον ορίζοντα σκεπτόμενος την απλότητα και την δύναμη της φύσης. Τον ενοχλούσε σαν βουτηχτής που ένιωθε το πρωτόγονο πνεύμα τον καμακιστών μέσα του να τον πηγαίνει ένα σκάφος. Ένιωθε ότι προδίδει την αγριάδα μέσα του, όμως τα ψάρια που ήθελε να δει είχαν απομακρυνθεί από τους ανθρώπους. Ξορκίζοντάς τους σαν δαίμονες, είναι η αλήθεια.

Η πορεία είχε χαραχτεί. Μας τραβούσε ο τόπος σαν μαγνήτης. Η βάρκα έσκιζε το νερό και σε λίγο θα βρισκόμασταν στον θαλασσινό ονειρότοπο. Η μυρωδιά του νεοπρέν της στολής και η γυαλάδα του νέου όπλου, με έκαναν να ελπίζω σε κάτι ιδιαίτερο. Το κυνήγι είχε ξεκίνησε εδώ και ώρα άλλωστε. Τα καρτέρια μόλις είχαν αρχίσει. Η προσδοκία ήταν μεγάλη. Φέρνοντας και μεγάλη απογοήτευση. Το ένα φέρνει το άλλο φίλοι μου. Η ροή δεν σταματάει ποτέ. Οι αντιθέσεις συνθέτουν την ίδια την ζωή άλλωστε. Αυτό και αν είναι αλχημεία...

Το πρώτο καρτέρι έφερε ένα ψάρι πολύ μεγάλο, κοντά στα πέντε κιλά σχετικά κοντά μου όμως από βιασύνη και λάθος εκτίμηση της απόστασης το ψάρι ξεκαμακώθηκε σε ένα ξέφρενο χτύπημα, που όποιος έχει κυνηγήσει γοφάρια, σίγουρα το κάνει μόνιμη εικόνα στο μυαλό του. Μαζεύοντας το σχοινί του μουλινέ και τα κομμάτια μου, όπλισα το όπλο μου κάνοντας μια προσπάθησα να συγκεντρωθώ στο ψάρεμα, που είχε αρχίσει και μάλιστα με εντυπωσιακές εικόνες. Η θάλασσα ήταν γεμάτη ψάρια μεγάλα. Το νερό είχε την κατάλληλη θερμοκρασία. Οι λεπτές στολές έκαναν τις άπνοιες πιο εύκολες με μεγαλύτερη άνεση.Τα καρτερία έφερναν τα γοφάρια κοντά μας, οι βολές ήταν γρήγορες σε πρώτο χρόνο καθώς τα ψάρια έκαναν μονάχα ένα πέρασμα. Τα μουλινέ ξετυλίγονταν και δεύτερες βολές γινόντουσαν για σιγουριά να δώσουν επίλογο στα κακοχτυπημένα γοφάρια. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα και ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Η καλή παρέα και η εύθυμη διάθεση μας χάρισαν ψάρια και εικόνες που θα θυμόμαστε για καιρό. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Η θάλασσα μου έμαθε ακόμα ένα δίδαγμα. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία και τίποτα δεν είναι αναίτιο. Με υπομονή και επιμονή φτάνεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Να είστε καλά και να έχετε υγεία και αγάπη. Καλές βουτιές!

 ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΟΣ 

Μην χαράσσετε τα ψάρια. Δεν είναι λουκάνικα. Εκτός του ότι στεγνώνουν, χάνουν τα αρώματά τους. Τα γοφάρια είναι λιπαρά ψάρια με νόστιμη σάρκα, γι’ αυτό θα πρέπει να μην στεγνώσουν, διότι το αποτέλεσμα θα κριθεί δίχως καλή γεύση με σκληρή υφή. Αν ψήνετε στα κάρβουνα, τυλίξτε το ψάρι με ένα αλουμινόχαρτο και αφήστε το σε σιγανή θράκα να σιγοβράζει. Τα τελευταία λεπτά αφαιρέστε το αλουμινόχαρτο να κάνει μια απαλή κρούστα η εξωτερική πλευρά του. Το αποτέλεσμα θα σας εντυπωσιάσει…