Περιοδικό Βυθός : Καρτέρι

Είναι καλοκαίρι, βρισκόμαστε στην καλύτερη εποχή του χρόνου και τρεις ψαροτουφεκάδες πάνω σε ένα μικρό γκρι φουσκωτό ξεχύνονται στην ακύμαντη θάλασσα. Αυτό περιμένανε τόσο καιρό, να φορέσουν τις λεπτές στολές τους, να ελαφρύνουν την μέση από τα πολλά μολύβια και να βγάλουν από την αποθήκη το μακρύκανο τουφέκι τους, που περίμενε καρτερικά τόσο καιρό, γιατί το καλοκαίρι είναι η εποχή των “μεγάλων”… Είναι η εποχή που όλα μπορεί να συμβούν αρκεί να το επιδιώκεις. Αρκεί να οργώσεις τις ξέρες και τους κάβους και να νιώσεις ελεύθερος και ολιγαρκής μέσα σου, αλλά και στον εξοπλισμό σου. Πας για το «ένα και καλό» που λέμε και για να το πιάσεις πρέπει να είσαι άνετος με τον εξοπλισμό σου και να κρατάς στο χέρι το καλύτερο σου “καμάκι”.

«Φιλαράκο, δε με θέλεις και δε σε θέλω, μάλλον είσαι τυχερός»,

Τέλος Απριλίου του 2018 και ο Μάιος πλησιάζει απειλητικά… Κυριακή απόγευμα, έχοντας μια μικρή συναγρίδα στο ψυγείο αποφασίζω να δοκιμάσω ένα πόστο ακόμη όπου στο παρελθόν είχα συναντήσει τέτοια ψάρια… Το κρύο έντονο και θα είναι η τελευταία απόπειρα για μια βασίλισσα, πριν γυρίσω στο σπίτι του Πορτοχελίου για να μαζευτώ για την επιστροφή στην Αθήνα.

Οι τεχνικές για την σύλληψη του ροφού είναι βασικά δύο. Το ψάρεμα στην τρύπα του ροφού όσο εύκολο και αν φαντάζει είναι αρκετά δύσκολο. Το ψάρι αυτό έχει μεγάλα και σκληρά αγκάθια και όταν τον χτυπήσουμε αμέσως σαν άμυνα φουσκώνει τα βράγχια και τα πτερύγιά του. Έτσι είναι προτιμότερο να προσπαθούμε να βρούμε τον εγκέφαλο ή το κεφάλι του ψαριού για να μπορεί πιό εύκολα να βγει προς τα έξω. Πριν κάνουμε την βολή πρέπει να δούμε και να σκεφτούμε γρήγορα, αν το θήραμα μπορεί να βγει από εκεί γιατί πολλές φορές όπως είπα και πιό πάνω φουσκώνει και δεν βγαίνει εύκολα.

Ο ροφός είναι ένα ψάρι που είναι ευρέως γνωστό λόγω τις γεύσης, της δύναμης, αλλά και του μεγέθους στο οποίο φτάνει. Έχει κυνηγηθεί πολύ και είναι ένα από τα αγαπημένα θηράματα του ψαροκυνηγού και όχι μόνο. Είναι κυρίαρχο ψάρι και κατέχει ξεχωριστή θέση στο θαλάσσιο περιβάλλον γι΄αυτό έχει αποκτήσει και το όνομα βασιλιάς του βυθού. Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσω και θα σας μεταφέρω ότι πληροφορίες ξέρω και έχω μάθει από προσωπικές εμπειρίες, γι αυτό το όμορφο ψάρι.

Το φθινόπωρο όλα αλλάζουν μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Η διάθεση, η καθημερινότητά του, καθώς κι ο τρόπος που δραστηριοποιείται. Αισθάνεται μια «γαλήνια μελαγχολία». Από την μία, θυμάται το γλυκό καλοκαιράκι που μόλις πέρασε, και από την άλλη σκέπτεται τον δύσκολο χειμώνα που πλησιάζει. Κι όλο αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα παιχνίδι του ελεύθερου πνεύματος, το οποίο ως γνωστό δεν αιχμαλωτίζεται, δεν μπαίνει σε περιορισμό. Κι αν σου αρέσει να παρατηρείς, να ζεις κοντά στην φύση, τότε ήρθε η ώρα. Πάνω στην αλλαγή της εποχής αφήνεις το πνεύμα να σε οδηγήσει. Να σε «μεταμορφώσει», σε ένα χελιδόνι που είναι έτοιμο να ταξιδέψει προς το νότο. Σε ένα μαυρόψαρο που προετοιμάζεται για τον λήθαργο του χειμώνα. Τέλος, αν ο νους είναι τόσο ανήσυχος, γιατί όχι, σε ένα φύλλο από τα χιλιάδες ενός γεροπλάτανου, που κιτρινισμένο καταλήγει στην γη…