Περιοδικό Βυθός : Κυνήγι στην τρύπα

Βρίσκομαι σε ένα κόλπο σχεδόν στο σημείο που θα έβγαινα και με χωρίζει με το ψάρι ένας βράχος. Το βάθος ήταν 4-5 μέτρα. Πλησιάζω λίγο ήρεμα χωρίς να κουνάω τα πέδιλα και αντικρίζω το ψάρι μπροστά μου στην επιφάνεια, να κοιτάμε ο ένας τον άλλον. Για κάποια δευτερόλεπτα πάγωσα. Σκέφτομαι αμέσως αν η κάμερα είναι ανοιχτή και παίρνω το ρίσκο να πατήσω το κουμπί, χωρίς να ξέρω αν την έκλεισα ή την άνοιξα.

Σάββατο βράδυ Αυγούστου χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι το ζευγάρι μου, μου λέει πάμε αύριο για καμιά βουτιά μιας και είδα τον καιρό και είναι καλός; Λόγω υποχρεώσεων είχα να βουτήξω καιρό και αμέσως του λέω φύγαμε, αλλά του λέω θέλω να πάμε να δούμε ένα νέο μέρος, αυτό που είχα μάθει από τους ψαράδες. Του λέω είναι έκπληξη χωρίς να του πω τίποτα άλλο.

...Εγώ πάλι το λέω ξεροβόρι, γιατί ξερό είναι το κεφάλι μου και είπα να πάω με τόσο αέρα για ψάρεμα, μιας και η αποχή με είχε χτυπήσει κατακούτελα λόγω υποχρεώσεων. Φόρτωσα τα πράγματα από το βράδυ και καθώς άκουγα τον αέρα να σφυρίζει σαν θεριό, σκεφτόμουν κοιτώντας το ψαρευτικό μου ημερολόγιο, τι κομμάτια έπρεπε να επισκεφτώ ούτως ώστε να μπορέσω να πάρω κανά δυό ψαράκια για το τραπέζι μας. Το ξημέρωμα ήρθε, το ρεπό αναβλήθηκε και έπρεπε να πάω για δουλειά. Ξανά άλλαξα τα πλάνα μου και αποφάσισα δίχως επιλογή να επισκεφτώ ένα μέρος μικρό με απάγκιο στον καιρό ίσα να βραχώ. Έτσι για λίγα χειμωνιάτικα απογευματινά καρτεράκια.

Όταν την άνοιξη του 2015 μιλούσαμε στο τηλέφωνο με τον Χαράλαμπο Βρανά, τον άνθρωπο που είχε βρει το «εγκαταλελειμμένο» όπλο μου μετά από τρία χρόνια, το κρατούσα ήδη στα χέρια μου γιατί είχε φροντίσει εν άγνοια μου να το αγοράσει ο Πάνος Μπάρδης από τον τότε κάτοχο του Γεώργιο Μπαριωτάκη και να μου κάνει έκπληξη στέλνοντας το μου με μια εταιρία μεταφορών στο μαγαζί, που τότε διατηρούσα ακόμα. Έτσι όταν μιλούσα με τον Χαράλαμπο στο τηλέφωνο περιεργαζόμουν το όπλο, ακούγοντας όσα είχε να μου αποκαλύψει για τις συνθήκες ανεύρεσης του και σκεπτόμουν πόσο μάταιο ήταν να προσπαθώ να φανταστώ το πιθανό σενάριο σχετικά με το τι είχε συμβεί στην Τήνο από εκείνη την μέρα στα τέλη Αύγουστου του 2011, μέχρι το 2014 που το είχε βρει στην Άγρια Γραμβούσα.

Η ιστορία που θα διαβάσετε είναι πραγματική και όλα ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2011. Προκειμένου να μπορέσω να περιγράψω τα γεγονότα, η ύπαρξη του «ημερολόγιου σκάφους» έπαιξε σημαντικό ρόλο κυρίως ως προς το να θυμηθώ με ακρίβεια όσα συνέβησαν εκείνη την ήμερα, καθώς και αυτά που ακολούθησαν.  Τα κείμενα αυτού του άρθρου, είναι παρμένα ατόφια από το ημερολόγιο, όπου οι περιγραφές είναι ακριβείς σε κάθε τους πτυχή και οι αναμνήσεις έχουν κρατηθεί ζωντανές με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο. Αυτό έχει σαν στόχο, να μεταδώσω με ακρίβεια στον αναγνώστη, όσα απίστευτα μου συνέβησαν!