Περιοδικό Βυθός : Πλανάρισμα

Η αλήθεια είναι ότι περάσαμε έναν περίεργο και δύσκολο χρόνο. Απαγορεύσεις και περιορισμοί ήταν πλέον καθημερινότητα και αν για τους περισσότερους συμπολίτες μας ήταν μια φορά δύσκολο, για όλους εμάς τους ανθρώπους της θάλασσας, την στέρηση της αγαπημένης μας δραστηριότητας την νιώσαμε στο δεκαπλάσιο. Με αυτά και αυτά όμως, να λοιπόν που βρισκόμαστε προ των πυλών του καλοκαιριού και ήδη τα πλάνα των πρώτων ψαρευτικών εξορμήσεων έχουν καταστρωθεί.

Είμαστε στα μισά της απόστασης. Τρία μίλια ακόμη μας χωρίζουν από τον προορισμό μας. Είναι το πεντηκοστό όγδοο ψάρεμα μέσα σ’ αυτές τις εξήντα μέρες που είμαι ήδη στο νησί. Πενήντα οκτώ ψαρέματα σε δύο μήνες. Η θάλασσα έχει φέρει το σώμα μου στα μέτρα της. Το έχει πλάσει με την πίεση, τα κύματα, το ρεύμα, την αλμύρα και το οξυγόνο που λείπει συνεχώς.

Έκανε «μια βουτιά» και πέρασε η μέρα… Έκανε «δυο βουτιές» και πέρασε ένας χρόνος… Έκανε «τρεις βουτιές» κι αισθάνθηκε το σώμα του βαρύ. Έζησε την νιότη μέσα στο νερό. Τρεις δεκαετίες γεμάτες θάλασσα, κολύμπι κι άπνοια. Αρχικά τον κάλεσε το θήραμα. Αυτό που έπιανε, αυτό που του έφευγε μέσα από τα χέρια, αλλά κι αυτό που έβλεπε και δεν μπορούσε να πιάσει. Όμως καθώς πέρασαν τα χρόνια, κι άλλαζε το σώμα, άλλαξε κι η σκέψη του. Κι ήρθε η στιγμή που κατάλαβε, πως δεν ήταν μονάχα το ψάρι, που τον τραβούσε στο νερό. Ήταν το ταξίδι, η βουτιά, οι εικόνες του βυθού. Μα πρώτο και καλύτερο, το άγνωστο, το απρόοπτο, που προκύπτει όταν κυνηγά το ψάρι. Γεννά συναίσθημα, χαρούμενο και λυπητερό μαζί που δύσκολα το χαρακτηρίζεις. Είναι τα καμώματα της «ξελογιάστρας» θάλασσας, το «αιώνιο παιχνίδι». Έτσι μάγεψε τον ψαροτουφεκά και τον κρατά κοντά της...

Το φθινόπωρο όλα αλλάζουν μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Η διάθεση, η καθημερινότητά του, καθώς κι ο τρόπος που δραστηριοποιείται. Αισθάνεται μια «γαλήνια μελαγχολία». Από την μία, θυμάται το γλυκό καλοκαιράκι που μόλις πέρασε, και από την άλλη σκέπτεται τον δύσκολο χειμώνα που πλησιάζει. Κι όλο αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα παιχνίδι του ελεύθερου πνεύματος, το οποίο ως γνωστό δεν αιχμαλωτίζεται, δεν μπαίνει σε περιορισμό. Κι αν σου αρέσει να παρατηρείς, να ζεις κοντά στην φύση, τότε ήρθε η ώρα. Πάνω στην αλλαγή της εποχής αφήνεις το πνεύμα να σε οδηγήσει. Να σε «μεταμορφώσει», σε ένα χελιδόνι που είναι έτοιμο να ταξιδέψει προς το νότο. Σε ένα μαυρόψαρο που προετοιμάζεται για τον λήθαργο του χειμώνα. Τέλος, αν ο νους είναι τόσο ανήσυχος, γιατί όχι, σε ένα φύλλο από τα χιλιάδες ενός γεροπλάτανου, που κιτρινισμένο καταλήγει στην γη…

-Καλή μου το ξέρεις ότι λόγω της βάπτισης φέτος θα χάσουμε τις διακοπές;
-Γιατί θα τις χάσουμε;
-Ε πότε θα ετοιμαστούμε;
-Τι λες καλέ μου; Δεν γίνεται να χάσουμε τις διακοπές. Θα τα αναλάβω εγώ, θα είναι όλα έτοιμα στην ώρα τους. Διακοπές θα πάμε. Τέλος!
-Και ο μικρός;