Περιοδικό Βυθός - Βαθύ Ψάρεμα

Η ιστορία που θα διαβάσετε είναι πραγματική και όλα ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2011. Προκειμένου να μπορέσω να περιγράψω τα γεγονότα, η ύπαρξη του «ημερολόγιου σκάφους» έπαιξε σημαντικό ρόλο κυρίως ως προς το να θυμηθώ με ακρίβεια όσα συνέβησαν εκείνη την ήμερα, καθώς και αυτά που ακολούθησαν.  Τα κείμενα αυτού του άρθρου, είναι παρμένα ατόφια από το ημερολόγιο, όπου οι περιγραφές είναι ακριβείς σε κάθε τους πτυχή και οι αναμνήσεις έχουν κρατηθεί ζωντανές με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο. Αυτό έχει σαν στόχο, να μεταδώσω με ακρίβεια στον αναγνώστη, όσα απίστευτα μου συνέβησαν!

Η ιστορία τούτη ξεκίνα το 1983 όταν 22 Αυγούστου ταξίδευα για διακοπές με το «Κίμωλος» για την Σίφνο για να συναντήσω τον φίλο μου Λυκούργο Παπαγιαννόπουλο, για να ψαρέψουμε μαζί τις Κυκλάδες. Ήταν από τους ελάχιστους που διέθεταν τότε μεγάλο φουσκωτό. Ήταν μάλιστα ο αντιπρόσωπος των φουσκωτών BAT στην Ελλάδα.

Έλα όμως που στο καράβι γνώρισα την «Ωραία Ελένη», ψιλή και μελαχρινή, κόρη μεταναστών από το Κιλκίς στην Γερμανία, η οποία με έπεισε να κατεβώ μαζί της στην Σέριφο λέγοντας «Θα χαρώ πολύ αν έρθεις μαζί μου για διακοπές».

Το μέρος το είχε βρει ο Γιάννης πριν από κάποια χρόνια. Πρέπει να ήταν στης αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Τυχαία είχε περάσει από πάνω και το βυθόμετρο είχε δείξει -45 μέτρα. Είχε ψάξει γύρω - γύρω για να βρει κάποιο πιο ρηχό, αλλά τίποτα. Βάθαινε σχεδόν απότομα μέχρι τα 70. Όταν μου το είχε αναφέρει χαριτολογώντας του είχα πει ότι μια μέρα θα πάμε να το βουτήξουμε. Έτσι πέρασαν τα χρόνια όπου συνεχίζαμε να βουτάμε και να βαθαίνουμε. Όμως σε εκείνο το κεφάλι μόνο για καθετή πήγαινε ο Γιάννης, όπου το σούρουπο δεν προλάβαινε να δολώνει τα αγκίστρια.

Συνήθως η Δευτέρα ήταν η μέρα που πηγαίναμε μαζί για ψάρεμα. Έτσι μία από τις τελευταίες Δευτέρες του Ιούλιου του 2012, που είχε μάλιστα καύσωνα, όταν συναντηθήκαμε στην γλίστρα της Αναβύσσου και μου ρώτησε που να πάμε, του είπα εκεί...