Πριν ξεκινήσω να μιλήσω για τον αγώνα θα ήθελα να σας πω ότι οι άνθρωποι που προσπάθησαν και ουσιαστικά οργάνωσαν τον αγώνα, ήταν ο Σάκης Πίκουλας, ο Βασίλης Μπίμπας, ο Άγγελος Κυριαζής που έχει την καφετέρια Rebel και εγώ.

Είχα κάνει αναγνώριση τις πέντε μέρες τελευταίες κι άλλες τρεις μέρες πριν δύο βδομάδες. Είναι ένας πάρα πολύ δύσκολος τόπος που τον ψαρεύω, μιας και το Πορτοχέλι είναι  η τοποθεσία των διακοπών μου.

Η πρώτη ημέρα

Την πρώτη μέρα είχα αρκετά κομμάτια με αρκετά ψάρια, με αρκετά ψάρια λιανά. Είχα μία μικρή σφυρίδα και τρεις ροφούς στον ίδιο κάβο. Το ένα ροφό τον είχα σίγουρο και είναι αυτός που χτύπησε ο Τζουμάκας στα 42 μέτρα. Ήταν ένα ψάρι σχετικά ήρεμο.

Δεν πήγα εγώ εκεί στην πρώτη μου βουτιά γιατί ήταν πολύ βαθιά και ήθελα να σε ζεσταθώ πρώτα. Εκεί πήρα μία στήρα που δεν μέτρησε, έχασα ένα σκάρο και πήρα άλλον έναν. Μετά πήγα για μία σμέρνα, αλλά δεν ήτανε εκεί το ψάρι. Στην συνέχεια πήγα σε ένα φρυδάκι στα 23 μέτρα και πήρα ένα σαργό μέσα στην τρύπα του, Το ψάρι γυάλιζε και αυτό με βοήθησε.

Στην συνέχεια πήγα ανοιχτά από την πλευρά της ιχθυοκαλλιέργειας και πήρα ένα σκάρο στα 35 μέτρα. Εκείνη την ώρα ήταν δίπλα μου (στα 10 μέτρα) ο Τάσος Γκάτσεβιτς και πήρε την οκτάρα την σφυρίδα του. Ήταν ένα στίγμα που ήθελα να το βουτήξω στο καπάκι, αλλά δεν πρόλαβα. Το ψάρι αυτό δεν το ήξερα, αλλά ήξερα τον τόπο και θα τον έψαχνα. Εκεί στο παρελθόν έχω πάρει και έχω χάσει αρκετές σφυρίδες. Μετά πήγα μέσα στον κόλπο της Κοιλάδας και πήρα ένα σκάρο ακόμα στα 16 μέτρα. Ξαναγύρισα στο φρυδάκι στα 23 μέτρα που είχα πάρει το σαργό και πήρα το γουρουνόψαρο. Σε εκείνο το σημείο πήγα σε μια σφυρίδα που την ήξερα, την βρήκα να κάθεται. Με το που πήγα να διορθώσω λίγο το όπλο μου, κίνησε  το ψάρι μέσα στο σκοτάδι και το άφησα. Βρήκα τον σαργό και τον χτύπησα, ήξερα όμως ότι μέσα υπήρχε σφυρίδα...

Αυτά ήταν τα ψάρια μου, πέντε ψάρια.

Χαμόγελα - κάτω από την μάσκα - στο ζύγισμα...

Η δεύτερη μέρα

Στην Ψηλή δεν πηγαίνω ποτέ, το πολύ μια φορά το χρόνο. Όποτε πάω στο νησί σχεδόν βγαίνω άψαρος. Στην αναγνώριση είχα βρει ψάρια όπως σηκιούς και σαργούς σε πέντε διαφορετικά σημεία. Φυσικά δεν επρόκειτο να τους πάρω όλους, μιας και με το πρώτο χτύπημα ενός ψαριού τα άλλα χάνονται. Το ροφό που πήρα δεν το είχα δει στην αναγνώριση.

Είχα απλώς στο νου μου τον βόρειο κάβο, σαν έναν τόπο που έπρεπε να το ψάξω, γιατί πήγαινε βαθιά και είχα δει και δύο μικρούς ροφούς, που όμως δεν μέτραγαν.

Έκανα λοιπόν καρτέρι στα 35 μέτρα για καμιά συναγρίδα, καμιά στήρα. Αφού δεν εμφανίστηκε κανένα ψάρι από αυτά που καρτέρεψα, προχώρησα μαλακά μπροστά κοιτώντας χαμηλά. Εδώ θέλω να σημειώσω ότι τα καρτέρια μου δεν τα φτάνω στο τέρμα και έχω ακόμα ανάσα.

Βλέποντας ευθεία μπροστά στα 40 μέτρα, είδα το μουσούδι του και με κοίταγε, αλλά εγώ δεν το έβλεπα από το σημείο που ήμουν στην αρχή.

Ξεπροβάλα, το είδα μπροστά και λόγω των καρτεριών, είχα μαζί το μακρύ τουφέκι και το κάρφωσα κάτω. Το θέμα είναι ότι μου βράχωσε η ουρά της βέργας. Ουσιαστικά η ουρά της βέργας βράχωσε στο ταβάνι της σπηλιάς του ροφού. Έτσι αναγκάστηκα να ξανακαταδυθώ στα 40 μέτρα να δευτερώσω το ψάρι και να το πάρω. Γύρισα μετά στην πρώτη μου επιλογή και χτύπησα ακόμα δύο σαργούς του κιλού.

Στην Ψηλή τις πρώτες δυόμιση ώρες δεν είχα βγάλει κανένα ψάρι.

Είμαι ευχαριστημένος από τον αγώνα και την θέση μου, μιας και δεν μπορείς να πετύχεις αυτό που έχεις προγραμματίσει σε κανέναν αγώνα και από τη στιγμή που στο ξεκίνημα μου πήγαν όλα στραβά, αλλά αποζημιώθηκα από έναν ροφό που δεν είχα σταμπαρισμπένο. Ήταν 7.000 βαθμοί “δώρο” που μου δόθηκαν, αλλά και εγώ μπόρεσα να τα πάρω από ένα βαθύ σημείο.

Η θέση μου είναι πολύ τιμιτική, γιατί αγωνίζεσαι με αθλητές πολύ υψηλού επιπέδου. Χάρηκα πολύ που πήρε ο Τζουμάκας το κύπελλο του μεγαλύτερου ψαριού, ήταν ότι καλύτερο για να ένα πρωτοεμφανιζόμενο αθλητή.

Εγώ φορούσα ένα σακάκι και παντελόνι στολής στα 6,5 χιλ.. Τα όπλα που χρησιμοποιούσα ήταν ένα Demka 85άρι vector, καθώς και δυο Sea Devil 1,25 με μέτρια λάστιχα και ένα πολύσπαστο με τρία λάστιχα 1,10.

 ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ: