Είμαι εδώ και μερικά δευτερόλεπτα στο κατάλληλο πόστο. Έχω προτεταμένο το όπλο και το ψάρι έρχεται αργά και βασανιστικά προς το μέρος μου. Ήδη φαντάζομαι τα πανηγύρια, τις φωτογραφίες, το τσιμπούσι. Βέβαια πολλές φορές, ακόμη και όταν όλα είναι ιδανικά, δεν υπάρχει ευτυχής κατάληξη. Ένας δισταγμός για το αν πρέπει να ρίξω η όχι, και κυρίως για το πότε να ρίξω, μπορεί να είναι η διαφορά ανάμεσα σε μια ανάδυση όλο χαμόγελα ή στα μπιν...@ στην επιφάνεια. Ποιοί είναι οι παράγοντες που μας κάνουν να έχουμε αναστολή στη βολή;
Τρομαγμένα και διστακτικά ψάρια
Υπάρχουν ψαροκυνηγοί που έχουν την τύχη να ψαρεύουν σε λιγότερο πιεσμένους αλιευτικά τόπους. Η μεγάλη πλειοψηφία όμως από εμάς κάνουμε τα περισσότερα ψαρέματα μας σε ψαρότοπους, που τα ψάρια γνωρίζουν πολύ καλά την παρουσία του ανθρώπου. Έτσι η συμπεριφορά τους χαρακτηρίζεται από διστακτικότητα και καχυποψία απέναντι μας, αυτό βέβαια όταν δεν διακτινίζονται στα πιο βαθιά νερά. Έτσι λοιπόν θα αρχίσουν τα μπρος - πίσω, τα σταμάτα - ξεκίνα - ξανασταμάτα, και πέρα από την υπομονή μας θα δοκιμάσουν και την άπνοια μας ανεξάρτητα από το βάθος. Όλο αυτό το σκηνικό θα μας κάνει διστακτικούς στην βολή μας, κυρίως λόγω της προσμονής μια καλύτερης βολής από πιο κοντινή απόσταση, πάρα της επιλογής της βολής σε πρώτο χρόνο. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος δυστυχώς. Υπάρχουν ψάρια που «φρέναραν» και μετά χωρίς κανένα λόγο ήρθαν μπροστά από την μύτη της βέργας, οπότε ο υπομονετικός ψαροκυνηγός θα ήταν ευνοημένος. Άλλα πάλι χωρίς κανένα λόγο σταμάτησαν και μετα «άνοιξαν», περνώντας μακριά από το βεληνεκές του όπλου μας. Προσωπικά επιλεγώ κάπου στην μέση, σίγουρα όχι μακρινή βολή σε πρώτο χρόνο (με ότι αυτό συνεπάγεται), αλλά δεν περιμένω και το ψαρί να φτάσει μπροστά από την βέργα, ρίχνοντας αρκετά μακρύτερα από ότι συνήθως.
Απειρία στο μέγεθος του ψαριού.
Κανείς μας δεν γεννήθηκε έμπειρος ψαροκυνηγός! Ούτε είχαμε κατευθείαν συναντήσεις με μεγάλα θηράματα, ώστε να αποκτηθεί εμπειρία. Είναι φυσιολογικό λοιπόν στην θέαση ενός μεγάλου ψαριού να τα χάσουμε. Προσωπικά μου έχει συμβεί με τσιπούρα ρεκόρ που απλά έμεινα θεατής! Η προσδοκία μιας σπουδαίας σύλληψης που τόσο θέλουμε, αλλά και ο φόβος της απώλειας ενός σπουδαίου ψαριού, θα μας κάνει να διστάσουμε στο πάτημα της σκανδάλης. Δυστυχώς δεν υπάρχει θεραπεία πάρα μόνο η διαρκής επαφή μας με θηράματα μεγάλου μεγέθους. Το τελευταίο βέβαια είναι πολύ δύσκολο στην εποχή μας, μιας και τα μεγάλα ψάρια γίνονται όλο και σπανιότερα ή κατά πολύ δυσκολότερα. Έτσι το να αποκτήσει κάποιος αυτό που αποκαλούμε «ψυχρό» αίμα γίνεται όλο και δυσκολότερο. Βέβαια με την συνολική εμπειρία του ψαροτούφεκου, και την συχνή επαφή με αυτό, οι πιθανότητες αυξάνονται.
Άγνοια δυνατοτήτων του όπλου μας.
Ίσως ο μεγαλύτερος σε επηρεασμό παράγοντας είναι η αγνοία των δυνατοτήτων του όπλου μας. Εδώ και πολλά χρόνια παρατηρώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψαροκυνηγών δεν εξερευνά τις πλήρεις δυνατότητες του όπλου (ή των οπλών) τους, θεωρώντας το, μια περιττή διαδικασία και μάλιστα βαρετή. Σίγουρα το να ρίχνεις σε κομμάτια φελιζόι ή δεμένα μπουκάλια δεν έχει την ιδία συγκίνηση με το ψάρεμα, αλλά πιστέψτε με είναι ο μοναδικός τρόπος να καταλάβουμε τι συμβαίνει σε μια βολή. Από τα πιο απλά πράγματα που μπορεί να είναι μια στραβιά βέργα ή το λάθος φτεράκι, μέχρι και τα 3 πιο σημαντικά πράγματα:
- Το δραστικό βεληνεκές δηλαδή μέχρι που πραγματικά σκοτώνει το όπλο μας. Έτσι θα ξέρουμε και πότε πρέπει να πατήσουμε την σκανδάλη, σε ποιά απόσταση είναι ασφαλές και επιτυχημένο να ρίξουμε.
- Την διατρητικότητα της βέργας μας ανάλογα με την απόσταση που θα ρίξουμε. Έτσι θα γνωρίζουμε ότι άσχετα από το που μπορεί να φτάσει η βέργα μας και την απόσταση που μπορεί να διαπεράσει ένα ψαρί.
- Την διασπορά των βολών μας που αν υπάρχει θα πρέπει να ψαχτούμε και να την μειώσουμε κατά το δυνατό (λαβή, βέργα κλπ.)
Συχνά διαβάζω στο ιντερνέτ για πωλήσεις όπλων που βουτήχτηκαν ελάχιστα. Μην περιμένετε από την πρώτη μέρα να ρίχνετε τέλεια. Πρέπει να αφιερωθεί χρόνος ώστε το όπλο να γίνει προέκταση του χεριού σας. Ακόμη και εάν δεν έχουμε την δυνατότητα να είμαστε κάθε ΣΚ στην θάλασσα, μετά το ψάρεμα μας μπορούμε για 15-30 λεπτά να κάνουμε κάποιες δοκιμές.
Όχι ξεκάθαρος στόχος
Πρώτη και κλασική περίπτωση είναι το κοπάδια από ψάρια. Έχει συμβεί σε όλους μας να αλλάζουμε στόχο σε ψάρια και στο τέλος να μην ρίξουμε σε κανένα ή (ναι συμβαίνει) να αστοχήσουμε. Πρέπει πάντα να διαλέγουμε ένα ψάρι και να μην περιμένουμε για το μεγαλύτερο ή το τελευταία.
Δεύτερη και πιο σπάνια περίπτωση είναι στην ίδια βουτιά να έχουμε βολή σε 2 ή και 3 διαφορετικά ψάρια του ίδιου μεγέθους αλλά διαφορετικού είδους. Αν δεν έχουμε μέσα μας αποφασίσει ποιό ή ποιά είναι τα ψάρια που μας ενδιαφέρουν και με τί σειρά, τότε το πιθανότερο είναι να μην πάρουμε κανένα!!!
Η άνοιξη είναι προ των πυλών και τα πρώτα μεγάλα ψαριά θα κάνουν την εμφάνιση τους. Μάθετε το όπλο σας, ξεκαθαρίστε τους στόχους σας και ετοιμαστείτε για βολές… χωρίς αναστολή!!!