Περιοδικό Βυθός : Ψαρότοποι

Καθώς έχω φτάσει στην όγδοη βουτιά θα πέσω για καρτέρι σε βάθος 15 μέτρα. Λίγο πριν φτάσω στον πάτο θα δω το ψάρι 10 μέτρα πιο μπροστά, θα πλαγιάσω προς το ψάρι χωρίς να κουνάω ούτε πέδιλα,

Μια ηλιόλουστη μέρα του Γενάρη το 2005, μας βρήκε με τον φίλο μου τον Κώστα στην Πάχη για λαβράκια. Έχοντας ξεκινήσει αργά για το συγκεκριμένο ψάρεμα, μπορώ να πώ πως η μίνι εξόρμηση φλέρταρε επικίνδυνα με τον φίλο μας τον Φιάσκο...

Συνήθως με τον κουμπάρο μου τον Μάκη Βλάχο δεν πάμε τακτικά για ψάρεμα. Πάμε μόνο όταν είναι αργία, Κυριακή ή όταν έχει ρεπό, γιατί τις άλλες μέρες πάντα δουλεύει.

Την 1η Απριλίου 2012 η μέρα Κυριακή αποφασίσαμε να πάμε να ψαρέψουμε έχοντας στόχο τις μεγάλες μπάφες που αρέσουν τόσο πολύ στον Μάκη. Λατρεύει το ρηχό ψάρεμα και του αρέσει να κυνηγάει τις μπάφες και τα λαβράκια σαν τρελός. Ξέρουμε ότι στην Παλαιοκαστρίτσα σε ένα συγκεκριμένο σημείο τα ψάρια απαγγιάζουν και μιας και ο καιρός ήταν βολικός θα πηγαίναμε εκεί.

Η ιστορία που ακολουθεί, ξεκινάει ουσιαστικά το 1984, όταν είχα συμμετάσχει για πρώτη φορά στο Κύπελλο Σύρου, καλεσμένος τότε του συναθλητή μου ιατρoύ από την Σύρο Γιώργου Καπέλα. Τότε μου είχε ξεκαμακωθεί ένας τεράστιος εύκολος δεκάκιλος ροφός, σε ένα σχίσμα στα 20 μ. στα δυτικά της ξέρας του Ασπρονησίου. Του είχα ρίξει σε πλανάρισμα καθώς λιαζόταν χωνεύοντας, μπροστά στο θαλάμι του με ένα κατοστάρι με 6mm βέργα και με ένα ζευγάρι 16φ άπλα λατέξ. Με τέτοια ψαρεύαμε τότε. Έτσι είχα χάσει την πρωτιά μέσα από τα χέρια μου.

Στις αρχές του Δεκέμβρη και με το στόλισμα του Χριστουγεννιάτικου δένδρου τα πρώτα χοντρά κρύα ήρθαν στην Αττική συνοδευόμενα από έντονες βροχοπτώσεις. Δίπλα στο τζάκι λοιπόν και με το τάμπλετ συντροφιά, άρχισα να ψάχνω στο google maps, τα μέρη που θα μας επέτρεπαν να ψαρέψουμε μαζί με το λαβρακοπαρεάκι μου τον Κώστα και τον Μάνο. Δίδυμο πιστό που ψαρεύουμε μαζί αρκετά χρόνια και που αντέχουν και αυτοί όπως και εγώ την αψαριά, τις άγριες συνθήκες και τις ατελείωτες σκάτζες...