Περιοδικό Βυθός : Χειμώνας

Το καλοκαίρι έφυγε. Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Ευτυχώς όμως στην περίπτωσή μας, μόνο για λίγους μήνες. Μπροστά μας ξεδιπλώνεται σταδιακά η πιο σκληρή εποχή για τους υποψήφιους κυνηγούς. Ο χειμώνας. Φουρτουνιασμένες θάλασσες, θολά νερά και χαμηλές θερμοκρασίες. Κάποιοι θα κρύψουν τον εξοπλισμό τους στην αποθήκη μέχρι τις πρώτες λιακάδες του Απρίλη. Όχι όμως όλοι. Οι φανατικοί ψαροκυνηγοί θα τροποποιήσουν τις τεχνικές προσέγγισης, θα αναζητήσουν ίσως διαφορετικά θηράματα, θα προσθέσουν αρκετά χιλιοστά νεοπρέν, αλλά θα είναι εκεί. Μαζί με όλες αυτές τις αλλαγές, είναι λογικό να αλλάξουν και οι οπλικές επιλογές τους. Τι όπλα πρέπει να έχει ο σάκος μας; Πώς να τα στήσουμε; Το 130άρι με τη χοντρή βέργα και τα τρία λάστιχα χρειάζεται; Ας τα δούμε αναλυτικά.

Όλα ξεκίνησαν ένα ανοιξιάτικο απόγευμα πριν από τρία χρόνια σε μια ανάποδη σκέψη του μυαλού μου, καθώς έστηνα ένα όπλο για βαθύ καρτέρι. Συναγρίδες, πίγκες, στήρες, πελαγίσια και άλλα τέτοια ωραία…

Αυτό που μου τράβηξε την προσοχή ήταν το χερούλι από το μουλινέ που ήταν λευκό και έτσι πήρα μαύρη μονωτική ταινία και το τύλιξα. Χα! Τώρα δεν θα με βλέπουν τα ψάρια!

Χτυπάει το ξυπνητήρι και δεν θέλω να το πιστέψω. Είναι μόλις 5 το χάραμα. Η γρύλια από την ξύλινη μπαλκονόπορτα διαμαρτύρεται με έναν κλασσικό εκνευριστικό θόρυβο, σημάδι ότι έξω επικρατεί ισχυρός άνεμος. Δεν πτοούμαι όμως. Είμαι λαβρακοκυνηγός!
Ντύνομαι με ζεστά ρούχα, όσο πιο καλά μπορώ και αφήνω εκτεθειμένα μόνο τα μάτια μου στο λυσσασμένο βοριά. Φορτώνω το αυτοκίνητο με γοργούς ρυθμούς, ενώ παράλληλα έχω αφήσει τη μηχανή αναμένη να ζεσταίνεται, καθώς ρίχνω νερό στα παράθυρα που έχουν πιάσει πάγο όλη τη νύχτα...