Περιοδικό Βυθός : Τα "μαύρα" ψάρια των ελληνικών θαλασσών

... Μια εξωφρενική ψαριά. Για να καταφέρει αυτόν τον «άθλο» ο Renzo Mazzarri χρησιμοποίησε αεροβόλα τουφέκια (Cressi-SL) με μήκος από 55 έως 70 εκατοστά εξοπλισμένα με πεντάαινες...

Δύο μικρά καταπράσινα μάτια ήταν σαν να έφεγγαν μέσα στην θολούρα του νερού και ίσα που διέκρινα τις διάφανες βεντάλιες της σφυρίδας, που με παρατηρούσε δεξιά μου γεμάτη περιέργεια και τσαμπουκά που μπήκα στον χώρο της. Έκλεισα τον αγκώνα για να γυρίσω το 100αρι τουφέκι 90 μοίρες, χωρίς να ακουστούν τα λάστιχα και της έστειλα μια βέργα χωρίς πολλά...

Από την πρώτη συναντησή μου με το συγκεκριμένο θήραμα θυμάμαι πως εύκολα κατανόησα την κίνηση - συμπεριφορά του, ούτως ώστε να μπορέσω να έχω αρκετά σύντομα, επιτυχίες στην συλληψή του εντός και εκτός τρύπας. Πραγματικά, το ψάρι αυτό δεν χρειάζεται και την τεράστια εμπειρία για να έρθει στην επιφάνεια. Ειδικά όταν πρόκειται για χτυπήματα εντός του θαλαμιού του...

Σε ένα από τα ψάρεματά του τον Γενάρη του 2020, είδα μια βουτιά του στο ρολόι, που έγραψε 70,8 μέτρα...

Τον Βαγγέλη Κωτσάκη τον γνώριζα αρκετά χρόνια από το 2008 για την ακρίβεια ωστόσο αρχίσαμε να κάνουμε παρέα αρκετά χρόνια μετά. Αυτο που με κέρδισε αμέσως είναι ο χαρακτήρας του, λακωνικός, ήρεμος με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ και της ασφάλειας, γενικά δεν θα σε φλομώσει με τα μέτρα που βουτάει (παρ’ όλο που έχει τρομακτικές επιδόσεις ) και τα βάρη των ψαριών που χτυπάει.

Για πάρα πολλά χρόνια ο ροφός, είναι το ψάρι που σχεδόν κυριαρχεί μεταξύ των συζητήσεων στα «πηγαδάκια» των ψαροκυνηγών της Μεσογείου.
Αυτό όμως που θα ακούσουμε συχνότερα δεν είναι ο τρόπος σύλληψης του, αλλά η δυσκολία διάτρησης ανάλογα με το όπλο που κρατάμε, την απόσταση, το βάθος που θα γίνει η βολή και φυσικά ανάλογα με το πως έρχεται ή φεύγει το ψάρι…