Είναι καλοκαίρι, βρισκόμαστε στην καλύτερη εποχή του χρόνου και τρεις ψαροτουφεκάδες πάνω σε ένα μικρό γκρι φουσκωτό ξεχύνονται στην ακύμαντη θάλασσα. Αυτό περιμένανε τόσο καιρό, να φορέσουν τις λεπτές στολές τους, να ελαφρύνουν την μέση από τα πολλά μολύβια και να βγάλουν από την αποθήκη το μακρύκανο τουφέκι τους, που περίμενε καρτερικά τόσο καιρό, γιατί το καλοκαίρι είναι η εποχή των “μεγάλων”… Είναι η εποχή που όλα μπορεί να συμβούν αρκεί να το επιδιώκεις. Αρκεί να οργώσεις τις ξέρες και τους κάβους και να νιώσεις ελεύθερος και ολιγαρκής μέσα σου, αλλά και στον εξοπλισμό σου. Πας για το «ένα και καλό» που λέμε και για να το πιάσεις πρέπει να είσαι άνετος με τον εξοπλισμό σου και να κρατάς στο χέρι το καλύτερο σου “καμάκι”.
Αυτό οι τρεις φίλοι το γνώριζαν και για αυτό είχαν μόνο τα απολύτως απαραίτητα με βασικότερο όλων την συντροφικότητα. Σε λίγο το σίδερο έπεσε πάνω στο κεφάλι της γνωστής ξέρας, βούτηξαν και έβαλαν τις στολές στο νερό χωρίς σαπούνι για να καλωσορίσουν την μαγική αυτή εποχή και αφού ετοιμάστηκαν, βρέθηκαν να χαλαρώνουν με τις ακτίδες του ήλιου συντροφιά, που δημιουργούσαν παιχνιδίσματα στα μάτια τους… Η ορατότητα ήταν αιθέρας και μπορούσαν να διακρίνουν από την επιφάνεια τα καλά πόστα. Το ψάρεμα ξεκίνησε όπως πάντα από τα ρηχά για ζέσταμα και όταν ένιωσαν έτοιμοι σωματικά και ψυχολογικά άρχισαν να βουτάνε εναλλάξ στα βαθύτερα πεσίματα…
Η σειρά του έφτασε και βυθίστηκε αργά υπό το άγρυπνο βλέμμα των άλλων δύο… Στα τελευταία μέτρα μπήκε στην αρνητική και διόρθωσε την πορεία του για να σβήσει αργά στο πόστο. Το ψιλό ήταν σύμμαχός του και δημιουργούσε με τα λαμπιρίσματά του ένα απόκοσμο, αλλά και συνάμα τόσο μοναδικό σύμπαν. Σε λίγο ο αδαμάντινος τοίχος έσπασε και ένα κοπάδι μικρά καρβούνια περάσαν σαν διαστημόπλοια από πάνω του, αποσπώντας την προσοχή του, κάνοντας τον να μην προσέξει την γνώριμη φιγούρα που τον παρακολουθούσε σε στάση λαμπάδας από την αποχή.
Ήταν καλά και το ήξερε… Έτσι αποφάσισε να συρθεί για να μειώσει όσο πρέπει την μεταξύ τους απόσταση, με αργές κινήσεις για να κάμψει ταυτόχρονα την διστακτικότητα του ψαριού και να το κρατήσει εκτός θαλαμιού. Στο τέλος πλησίασε, αλλά όχι τόσο κοντά όσο θα ήθελε, μιας και o “βασιλιάς” σήκωσε το ραχιαίο του αγκάθι ενοχλημένος και έστριψε, σημάδι του ότι από στιγμή σε στιγμή θα χανόταν στην ασφάλεια της πέτρας… Το “καμάκι” που κρατούσε όμως του έδινε σιγουριά, τέτοιες βολές ήταν μέσα στο δραστικό βεληνεκές του και ήξερε καλά ότι η πλάστιγγα είχε γύρει προς την μεριά του…
Έτσι την κατάλληλη στιγμή η σκανδάλη πατήθηκε και η οχτάρα βέργα θα έλεγες με ταχύτητα φωτός έπληξε το θήραμα, που ανήμπορο να βραχώσει από το χοντρό ατσάλι έμεινε παραδομένο στον προθάλαμο, το μουλινέ άνοιξε για να διευκολύνει την άνοδο και λίγα μέτρα πριν την επιφάνεια ο ένας εκ των δύο φίλων καταδύθηκε για να τον βοηθήσει. Σε λίγο ο τρίτος της παρέας έκανε μια ακόμα βουτιά για το απαραίτητο δευτέρωμα και το όμορφο ψάρι ανέβηκε στην επιφάνεια γεμίζοντας τους τρεις φίλους χαμόγελα.
Συντροφικό καλοκαιρινό υποβρύχιο κυνήγι στα καλύτερα του!
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΚΤΥΠΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΡΟΦΟΥ